błyskaniec

Polish

Etymology

From błyskanie +‎ -ec. First attested in 1904.

Pronunciation

• IPA^(key): /bwɘsˈka.ɲɛt͡s/
• Rhymes: -aɲɛt͡s
• Syllabification: błys‧ka‧niec

Noun

błyskaniec m inan

1. (archaic) lightning, lightning bolt (weather phenomenon)

   Synonym: błyskawica

Declension

Declension of błyskaniec

	singular	plural
nominative	błyskaniec	błyskańce
genitive	błyskańca	błyskańców
dative	błyskańcowi	błyskańcom
accusative	błyskaniec	błyskańce
instrumental	błyskańcem	błyskańcami
locative	błyskańcu	błyskańcach
vocative	błyskańcu	błyskańce

Related terms

adjectives

• błyskawicowy
• błyskawiczny
• błyskotliwy
• błyskotny
• błyskowy
• błyszczący

 

adverbs

• błyskawicowo
• błyskawicznie
• błyskotliwie
• błyskotnie
• błyszcząco

 

nouns

• błysk
• błyskawica
• błyskawiczność
• błyskota
• błyskotka
• błyskotliwość
• błyskotność
• błystka
• błyszcz
• błyszczek
• błyszczka
• błyszczyk

 

verbs

• błyskać impf, błysnąć pf
• błyskotać impf
• błyszczeć impf, zabłyszczeć pf

 

Further reading

• błyskaniec in Polish dictionaries at PWN