belgja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɛlca/
• Rhymes: -ɛlca

Etymology 1

Verb

belgja (weak verb, third-person singular past indicative belgdi, supine belgt)

1. to inflate, to blow up [with accusative]

Conjugation

belgja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að belgja
supine (sagnbót)		belgt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		belgjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég belgi	við belgjum	present (nútíð)	ég belgi	við belgjum
	þú belgir	þið belgið		þú belgir	þið belgið
	hann, hún, það belgir	þeir, þær, þau belgja		hann, hún, það belgi	þeir, þær, þau belgi
past (þátíð)	ég belgdi	við belgdum	past (þátíð)	ég belgdi	við belgdum
	þú belgdir	þið belgduð		þú belgdir	þið belgduð
	hann, hún, það belgdi	þeir, þær, þau belgdu		hann, hún, það belgdi	þeir, þær, þau belgdu
imperative (boðháttur)	belg (þú)	belgið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	belgdu	belgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

belgjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að belgjast
supine (sagnbót)		belgst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		belgjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég belgist	við belgjumst	present (nútíð)	ég belgist	við belgjumst
	þú belgist	þið belgist		þú belgist	þið belgist
	hann, hún, það belgist	þeir, þær, þau belgjast		hann, hún, það belgist	þeir, þær, þau belgist
past (þátíð)	ég belgdist	við belgdumst	past (þátíð)	ég belgdist	við belgdumst
	þú belgdist	þið belgdust		þú belgdist	þið belgdust
	hann, hún, það belgdist	þeir, þær, þau belgdust		hann, hún, það belgdist	þeir, þær, þau belgdust
imperative (boðháttur)	belgst (þú)	belgist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	belgstu	belgisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

belgdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	belgdur	belgd	belgt		belgdir	belgdar	belgd
accusative (þolfall)	belgdan	belgda	belgt		belgda	belgdar	belgd
dative (þágufall)	belgdum	belgdri	belgdu		belgdum	belgdum	belgdum
genitive (eignarfall)	belgds	belgdrar	belgds		belgdra	belgdra	belgdra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	belgdi	belgda	belgda		belgdu	belgdu	belgdu
accusative (þolfall)	belgda	belgdu	belgda		belgdu	belgdu	belgdu
dative (þágufall)	belgda	belgdu	belgda		belgdu	belgdu	belgdu
genitive (eignarfall)	belgda	belgdu	belgda		belgdu	belgdu	belgdu

Etymology 2

Noun

belgja

1. indefinite genitive plural of belgur

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *balgijaną, causative of *belganą. Ultimately from Proto-Indo-European *bʰelǵʰ- (“to swell”).

Verb

belgja

1. to inflate, puff out

Conjugation

Conjugation of belgja — active (weak class 1)

infinitive	belgja
present participle	belgjandi
past participle	belgðr
indicative	present	past
1st-person singular	belgi	belgða
2nd-person singular	belgir	belgðir
3rd-person singular	belgir	belgði
1st-person plural	belgjum	belgðum
2nd-person plural	belgið	belgðuð
3rd-person plural	belgja	belgðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	belgja	belgða
2nd-person singular	belgir	belgðir
3rd-person singular	belgi	belgði
1st-person plural	belgim	belgðim
2nd-person plural	belgið	belgðið
3rd-person plural	belgi	belgði
imperative	present
2nd-person singular	belg, belgi
1st-person plural	belgjum
2nd-person plural	belgið

Conjugation of belgja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	belgjask
present participle	belgjandisk
past participle	belgzk
indicative	present	past
1st-person singular	belgjumk	belgðumk
2nd-person singular	belgisk	belgðisk
3rd-person singular	belgisk	belgðisk
1st-person plural	belgjumsk	belgðumsk
2nd-person plural	belgizk	belgðuzk
3rd-person plural	belgjask	belgðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	belgjumk	belgðumk
2nd-person singular	belgisk	belgðisk
3rd-person singular	belgisk	belgðisk
1st-person plural	belgimsk	belgðimsk
2nd-person plural	belgizk	belgðizk
3rd-person plural	belgisk	belgðisk
imperative	present
2nd-person singular	belgsk, belgisk
1st-person plural	belgjumsk
2nd-person plural	belgizk

Related terms

• belgr m (“bellows”)
• bylgja f (“wave”)

Descendants

• Icelandic: belgja
• Norwegian Nynorsk: belgja, belga; (dialectal) bægje
• Old Swedish: bælghia
  • Swedish: bälga
• Danish: bælle

References

• “belgja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press