Wiktionary

heyra

Icelandic

edit

Etymology

edit

From Old Norse heyra, from Proto-Germanic *hauzijaną, from Proto-Indo-European *h₂ḱh₂owsyéti.

Pronunciation

edit

Verb

edit

heyra (weak verb, third-person singular past indicative heyrði, supine heyrt)

  1. (transitive, intransitive, governs the accusative) to hear
    Gekk þér vel að í prófinu? Mér þykir vænt um að heyra það.
    Did you do well on your test? I'm glad to hear it.
  2. (transitive, intransitive, governs the accusative) to listen
    • Isaiah 40 (Icelandic, English)
      Heyr, einhver segir: "Kalla þú!" Og ég svara: "Hvað skal ég kalla?" "Allt hold er gras og allur yndisleikur þess sem blóm vallarins. Grasið visnar, blómin fölna, þegar Drottinn andar á þau. Sannlega, mennirnir eru gras. Grasið visnar, blómin fölna, en orð Guðs vors stendur stöðugt eilíflega."
      Hark a voice says, "Cry out." And I said, "What shall I cry?" "All men are like grass, and all their glory is like the flowers of the field. The grass withers and the flowers fall, because the breath of the LORD blows on them. Surely the people are grass. The grass withers and the flowers fall, but the word of our God stands forever."

Conjugation

edit
heyra — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að heyra
supine
(sagnbót) 		heyrt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		heyrandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég heyri við heyrum present
(nútíð) 		ég heyri við heyrum
þú heyrir þið heyrið þú heyrir þið heyrið
hann, hún, það heyrir þeir, þær, þau heyra hann, hún, það heyri þeir, þær, þau heyri
past
(þátíð) 		ég heyrði við heyrðum past
(þátíð) 		ég heyrði við heyrðum
þú heyrðir þið heyrðuð þú heyrðir þið heyrðuð
hann, hún, það heyrði þeir, þær, þau heyrðu hann, hún, það heyrði þeir, þær, þau heyrðu
imperative
(boðháttur) 		heyr (þú) heyrið (þið)
Forms with appended personal pronoun
heyrðu heyriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heyrast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að heyrast
supine
(sagnbót) 		heyrst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		heyrandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég heyrist við heyrumst present
(nútíð) 		ég heyrist við heyrumst
þú heyrist þið heyrist þú heyrist þið heyrist
hann, hún, það heyrist þeir, þær, þau heyrast hann, hún, það heyrist þeir, þær, þau heyrist
past
(þátíð) 		ég heyrðist við heyrðumst past
(þátíð) 		ég heyrðist við heyrðumst
þú heyrðist þið heyrðust þú heyrðist þið heyrðust
hann, hún, það heyrðist þeir, þær, þau heyrðust hann, hún, það heyrðist þeir, þær, þau heyrðust
imperative
(boðháttur) 		heyrst (þú) heyrist (þið)
Forms with appended personal pronoun
heyrstu heyristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heyrður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		heyrður heyrð heyrt heyrðir heyrðar heyrð
accusative
(þolfall) 		heyrðan heyrða heyrt heyrða heyrðar heyrð
dative
(þágufall) 		heyrðum heyrðri heyrðu heyrðum heyrðum heyrðum
genitive
(eignarfall) 		heyrðs heyrðrar heyrðs heyrðra heyrðra heyrðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		heyrði heyrða heyrða heyrðu heyrðu heyrðu
accusative
(þolfall) 		heyrða heyrðu heyrða heyrðu heyrðu heyrðu
dative
(þágufall) 		heyrða heyrðu heyrða heyrðu heyrðu heyrðu
genitive
(eignarfall) 		heyrða heyrðu heyrða heyrðu heyrðu heyrðu

Synonyms

edit

Derived terms

edit
Derived terms

Old Norse

edit

Etymology

edit

From Proto-Germanic *hauzijaną, from Proto-Indo-European *h₂ḱh₂owsyéti. Cognate with Old English hīeran, Old Frisian hera, Old Saxon hōrian, Old High German hōren, Gothic 𐌷𐌰𐌿𐍃𐌾𐌰𐌽 (hausjan).

Verb

edit

heyra (singular past indicative heyrði, plural past indicative heyrðu, past participle heyrðr)

  1. to hear, listen

Conjugation

edit
Conjugation of heyra — active (weak class 1)
infinitive heyra
present participle heyrandi
past participle heyrðr
indicative present past
1st-person singular heyri heyrða
2nd-person singular heyrir heyrðir
3rd-person singular heyrir heyrði
1st-person plural heyrum heyrðum
2nd-person plural heyrið heyrðuð
3rd-person plural heyra heyrðu
subjunctive present past
1st-person singular heyra heyrða
2nd-person singular heyrir heyrðir
3rd-person singular heyri heyrði
1st-person plural heyrim heyrðim
2nd-person plural heyrið heyrðið
3rd-person plural heyri heyrði
imperative present
2nd-person singular heyr, heyri
1st-person plural heyrum
2nd-person plural heyrið
Conjugation of heyra — mediopassive (weak class 1)
infinitive heyrask
present participle heyrandisk
past participle heyrzk
indicative present past
1st-person singular heyrumk heyrðumk
2nd-person singular heyrisk heyrðisk
3rd-person singular heyrisk heyrðisk
1st-person plural heyrumsk heyrðumsk
2nd-person plural heyrizk heyrðuzk
3rd-person plural heyrask heyrðusk
subjunctive present past
1st-person singular heyrumk heyrðumk
2nd-person singular heyrisk heyrðisk
3rd-person singular heyrisk heyrðisk
1st-person plural heyrimsk heyrðimsk
2nd-person plural heyrizk heyrðizk
3rd-person plural heyrisk heyrðisk
imperative present
2nd-person singular heyrsk, heyrisk
1st-person plural heyrumsk
2nd-person plural heyrizk

Descendants

edit

References

edit
  • “heyra”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=heyra&oldid=79174079"