stilstaan

Dutch

Etymology

From stil +‎ staan.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

stilstaan

1. to stand still, to not move
2. to stagnate
3. to realise, to pay attention [with bij ‘to’]

   Daar heb ik niet bij stilgestaan.

   I did not pay attention to that.

Conjugation

Conjugation of stilstaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive	stilstaan
past singular	stond stil
past participle	stilgestaan
infinitive	stilstaan
gerund	stilstaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sta stil	stond stil	stilsta	stilstond
2nd person sing. (jij)	staat stil, sta stil2	stond stil	stilstaat	stilstond
2nd person sing. (u)	staat stil	stond stil	stilstaat	stilstond
2nd person sing. (gij)	staat stil	stondt stil	stilstaat	stilstondt
3rd person singular	staat stil	stond stil	stilstaat	stilstond
plural	staan stil	stonden stil	stilstaan	stilstonden
subjunctive sing.1	sta stil	stonde stil	stilsta	stilstonde
subjunctive plur.1	staan stil	stonden stil	stilstaan	stilstonden
imperative sing.	sta stil
imperative plur.1	staat stil
participles	stilstaand	stilgestaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Negerhollands: staan stil

Anagrams

• staan stil