zwetsen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch swetsen, from Middle High German swetzen. Cognate with German schwätzen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋɛt.sə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zwet‧sen
• Rhymes: -ɛtsən

Verb

zwetsen

1. (intransitive) to twaddle, to chatter
2. (intransitive) to talk rubbish, to tell nonsense, to waffle

Conjugation

Conjugation of zwetsen (weak)
infinitive	zwetsen
past singular	zwetste
past participle	gezwetst
infinitive	zwetsen
gerund	zwetsen n
	present tense	past tense
1st person singular	zwets	zwetste
2nd person sing. (jij)	zwetst, zwets2	zwetste
2nd person sing. (u)	zwetst	zwetste
2nd person sing. (gij)	zwetst	zwetste
3rd person singular	zwetst	zwetste
plural	zwetsen	zwetsten
subjunctive sing.1	zwetse	zwetste
subjunctive plur.1	zwetsen	zwetsten
imperative sing.	zwets
imperative plur.1	zwetst
participles	zwetsend	gezwetst
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• (twaddle): babbelen, kletsen

Derived terms

• gezwets
• zwetser

Descendants

• Afrikaans: swets