zwijken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch swiken, from Old Dutch *swīcan, from Proto-West Germanic *swīkwan, from Proto-Germanic *swīkwaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋɛi̯kə(n)/
• Hyphenation: zwij‧ken
• Rhymes: -ɛi̯kən

Verb

zwijken

1. (obsolete) Synonym of bezwijken

Conjugation

Conjugation of zwijken (strong class 1)
infinitive	zwijken
past singular	zweek
past participle	gezweken
infinitive	zwijken
gerund	zwijken n
	present tense	past tense
1st person singular	zwijk	zweek
2nd person sing. (jij)	zwijkt, zwijk2	zweek
2nd person sing. (u)	zwijkt	zweek
2nd person sing. (gij)	zwijkt	zweekt
3rd person singular	zwijkt	zweek
plural	zwijken	zweken
subjunctive sing.1	zwijke	zweke
subjunctive plur.1	zwijken	zweken
imperative sing.	zwijk
imperative plur.1	zwijkt
participles	zwijkend	gezweken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bezwijken