κακοποιός

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Greek

[edit]

Adjective

[edit]

κακοποιός (kakopoiósm (feminine κακοποιός, neuter κακοποιό)

  1. criminal

Declension

[edit]
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative κακοποιός (kakopoiós) κακοποιός (kakopoiós) κακοποιό (kakopoió) κακοποιοί (kakopoioí) κακοποιοί (kakopoioí) κακοποιά (kakopoiá)
genitive κακοποιού (kakopoioú) κακοποιού (kakopoioú) κακοποιού (kakopoioú) κακοποιών (kakopoión) κακοποιών (kakopoión) κακοποιών (kakopoión)
accusative κακοποιό (kakopoió) κακοποιό (kakopoió) κακοποιό (kakopoió) κακοποιούς (kakopoioús) κακοποιούς (kakopoioús) κακοποιά (kakopoiá)
vocative κακοποιέ (kakopoié) κακοποιέ (kakopoié) κακοποιό (kakopoió) κακοποιοί (kakopoioí) κακοποιοί (kakopoioí) κακοποιά (kakopoiá)

Synonyms

[edit]
[edit]

Noun

[edit]

κακοποιός (kakopoiósm or f (plural κακοποιοί)

  1. criminal
  2. thug

Declension

[edit]
singular plural
nominative κακοποιός (kakopoiós) κακοποιοί (kakopoioí)
genitive κακοποιού (kakopoioú) κακοποιών (kakopoión)
accusative κακοποιό (kakopoió) κακοποιούς (kakopoioús)
vocative κακοποιέ (kakopoié) κακοποιοί (kakopoioí)

Synonyms

[edit]