armoedzaaier

Dutch

Alternative forms

• armoeizaaier
• armoezaaier (Belgium)

Etymology

From armoede (“poverty; strife”) +‎ zaaier (“one who sows”), a calque of West Frisian earmoedsaaier (“aggressive, argumentative person”). West Frisian later borrowed the sense “destitute person” from Dutch.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑr.mutˌsaː.jər/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ar‧moed‧zaai‧er

Noun

armoedzaaier m (plural armoedzaaiers, diminutive armoedzaaiertje n)

1. one who is extremely poor, a down-and-outer, a beggar [from ca. 1890]
2. (archaic) an aggressive or cruel person, a hothead, one given to fights and bickering [1880s–early 20th c.]

   Synonyms: onruststoker, ruziemaker, ruziestoker, ruziezoeker

   • 1884 April 12, P. Doon, “Mijnheer de Redakteur!”, in Recht voor allen. Orgaan van de Sociaal-Demokratische Partij in Nederland, volume 6, number 7, page 4:

     Schaamt zoo'n ongelukkige armoedzaaier zich niet een oppassend huisvader van zeven nog zeer jeugdige kinderen zoo plotseling broodeloos op straat te zetten?

     Isn't such a deplorable troublemaker ashamed about suddenly kicking a cautious father with a family of seven very young children onto the street without employment?

References

• [1][2]