autoironicznie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From autoironiczny +‎ -ie. First attested in 1902.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /aw.tɔ.i.rɔˈɲit͡ʂ.ɲɛ/
  • Rhymes: -it͡ʂɲɛ
  • Syllabification: au‧to‧i‧ro‧nicz‧nie

Adverb

[edit]

autoironicznie (comparative bardziej autoironicznie, superlative najbardziej autoironicznie)

  1. (literary) self-mockingly, self-deprecatingly
[edit]
adjective
noun
verb

References

[edit]
  1. ^ Towarzystwo Literackie imienia Adama Mickiewicza, Instytut Badań Literackich (Polska Akademia Nauk) (1902) Pamiętnik literacki[1], volume 94, numbers 1-2, Zakład im. Ossolińskich, page 23:Można by rzec, iż - choć jedynie a rebours, autoironicznie - tego typu współodczuwanie (również samej materii) ksiąg i postrzeganie np. dziel Seneki, odnajdujemy, paradoksalnie, u bohatera-narrotora Zbyt głośnej samotności Hrabala...
  2. ^ autoironicznie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]