omvliegen

Dutch

Etymology 1

From om +‎ vliegen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔmˌvli.ɣə(n)/
• Hyphenation: om‧vlie‧gen

Verb

omvliegen

1. (transitive) to fly around
2. (intransitive) to turn around while flying

Conjugation

Conjugation of omvliegen (strong class 2a, separable)
infinitive	omvliegen
past singular	vloog om
past participle	omgevlogen
infinitive	omvliegen
gerund	omvliegen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vlieg om	vloog om	omvlieg	omvloog
2nd person sing. (jij)	vliegt om, vlieg om2	vloog om	omvliegt	omvloog
2nd person sing. (u)	vliegt om	vloog om	omvliegt	omvloog
2nd person sing. (gij)	vliegt om	vloogt om	omvliegt	omvloogt
3rd person singular	vliegt om	vloog om	omvliegt	omvloog
plural	vliegen om	vlogen om	omvliegen	omvlogen
subjunctive sing.1	vliege om	vloge om	omvliege	omvloge
subjunctive plur.1	vliegen om	vlogen om	omvliegen	omvlogen
imperative sing.	vlieg om
imperative plur.1	vliegt om
participles	omvliegend	omgevlogen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

From om- +‎ vliegen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔmˈvli.ɣə(n)/
• Hyphenation: om‧vlie‧gen
• Rhymes: -iɣən

Verb

omvliegen

1. (transitive) to surround while flying

Conjugation

Conjugation of omvliegen (strong class 2a, prefixed)
infinitive	omvliegen
past singular	omvloog
past participle	omvlogen
infinitive	omvliegen
gerund	omvliegen n
	present tense	past tense
1st person singular	omvlieg	omvloog
2nd person sing. (jij)	omvliegt, omvlieg2	omvloog
2nd person sing. (u)	omvliegt	omvloog
2nd person sing. (gij)	omvliegt	omvloogt
3rd person singular	omvliegt	omvloog
plural	omvliegen	omvlogen
subjunctive sing.1	omvliege	omvloge
subjunctive plur.1	omvliegen	omvlogen
imperative sing.	omvlieg
imperative plur.1	omvliegt
participles	omvliegend	omvlogen
1) Archaic. 2) In case of inversion.