rúma

See also: ruma, Ruma, and rūma

Icelandic

Pronunciation

• Rhymes: -uːma

Verb

rúma (weak verb, third-person singular past indicative rúmaði, supine rúmað)

1. to hold, contain

Conjugation

rúma — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að rúma
supine (sagnbót)		rúmað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rúmandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rúma	við rúmum	present (nútíð)	ég rúmi	við rúmum
	þú rúmar	þið rúmið		þú rúmir	þið rúmið
	hann, hún, það rúmar	þeir, þær, þau rúma		hann, hún, það rúmi	þeir, þær, þau rúmi
past (þátíð)	ég rúmaði	við rúmuðum	past (þátíð)	ég rúmaði	við rúmuðum
	þú rúmaðir	þið rúmuðuð		þú rúmaðir	þið rúmuðuð
	hann, hún, það rúmaði	þeir, þær, þau rúmuðu		hann, hún, það rúmaði	þeir, þær, þau rúmuðu
imperative (boðháttur)	rúma (þú)	rúmið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rúmaðu	rúmiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rúmast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að rúmast
supine (sagnbót)		rúmast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rúmandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rúmast	við rúmumst	present (nútíð)	ég rúmist	við rúmumst
	þú rúmast	þið rúmist		þú rúmist	þið rúmist
	hann, hún, það rúmast	þeir, þær, þau rúmast		hann, hún, það rúmist	þeir, þær, þau rúmist
past (þátíð)	ég rúmaðist	við rúmuðumst	past (þátíð)	ég rúmaðist	við rúmuðumst
	þú rúmaðist	þið rúmuðust		þú rúmaðist	þið rúmuðust
	hann, hún, það rúmaðist	þeir, þær, þau rúmuðust		hann, hún, það rúmaðist	þeir, þær, þau rúmuðust
imperative (boðháttur)	rúmast (þú)	rúmist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rúmastu	rúmisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rúmaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rúmaður	rúmuð	rúmað		rúmaðir	rúmaðar	rúmuð
accusative (þolfall)	rúmaðan	rúmaða	rúmað		rúmaða	rúmaðar	rúmuð
dative (þágufall)	rúmuðum	rúmaðri	rúmuðu		rúmuðum	rúmuðum	rúmuðum
genitive (eignarfall)	rúmaðs	rúmaðrar	rúmaðs		rúmaðra	rúmaðra	rúmaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rúmaði	rúmaða	rúmaða		rúmuðu	rúmuðu	rúmuðu
accusative (þolfall)	rúmaða	rúmuðu	rúmaða		rúmuðu	rúmuðu	rúmuðu
dative (þágufall)	rúmaða	rúmuðu	rúmaða		rúmuðu	rúmuðu	rúmuðu
genitive (eignarfall)	rúmaða	rúmuðu	rúmaða		rúmuðu	rúmuðu	rúmuðu

Irish

Noun

rúma m (genitive singular rúma, nominative plural rúmanna)

1. Alternative form of rúm (“room; (floor) space”)

Declension

Declension of rúma (fourth declension)

bare forms case singular plural nominative rúma rúmanna vocative a rúma a rúmanna genitive rúma rúmanna dative rúma rúmanna forms with the definite article case singular plural nominative an rúma na rúmanna genitive an rúma na rúmanna dative leis an rúma don rúma leis na rúmanna

Noun

rúma m sg

1. genitive singular of rúm

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “rúm”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN