resulteren

Dutch

Alternative forms

• resulteeren (obsolete)

Etymology

Borrowed from French résulter.

Pronunciation

• IPA^(key): /reː.zʏlˈteː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: re‧sul‧te‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

resulteren

1. to result

Conjugation

Conjugation of resulteren (weak)
infinitive	resulteren
past singular	resulteerde
past participle	geresulteerd
infinitive	resulteren
gerund	resulteren n
	present tense	past tense
1st person singular	resulteer	resulteerde
2nd person sing. (jij)	resulteert, resulteer2	resulteerde
2nd person sing. (u)	resulteert	resulteerde
2nd person sing. (gij)	resulteert	resulteerde
3rd person singular	resulteert	resulteerde
plural	resulteren	resulteerden
subjunctive sing.1	resultere	resulteerde
subjunctive plur.1	resulteren	resulteerden
imperative sing.	resulteer
imperative plur.1	resulteert
participles	resulterend	geresulteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• resultaat
• resultante
• resultatief