triomaigh

Irish

Pronunciation

• (Ulster) IPA^(key): /ˈtʲɾʲɨ̞mˠi/

Etymology 1

By metathesis from earlier tiormaigh, from tirim +‎ -igh.

Alternative forms

• tiormaigh
• tiormuigh, triomuigh (superseded)

Verb

triomaigh (present analytic triomaíonn, future analytic triomóidh, verbal noun triomú, past participle triomaithe)

1. (transitive, intransitive) to dry (become dry; make dry), run dry
2. (transitive) to desiccate (remove moisture from)
3. (transitive) to drain (dry out a wet place)

   Synonym: taosc

4. (transitive) to constipate

   Synonym: iaigh

5. (transitive, intransitive) to beach (run aground on a beach)
6. (transitive, intransitive) to land (arrive on land from a body of water; bring to land)

Conjugation

conjugation of triomaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	triomaím	triomaíonn tú; triomaír†	triomaíonn sé, sí	triomaímid; triomaíonn muid	triomaíonn sibh	triomaíonn siad; triomaíd†	a thriomaíonn; a thriomaíos / a dtriomaíonn*	triomaítear
	past	thriomaigh mé; thriomaíos	thriomaigh tú; thriomaís	thriomaigh sé, sí	thriomaíomar; thriomaigh muid	thriomaigh sibh; thriomaíobhair	thriomaigh siad; thriomaíodar	a thriomaigh / ar thriomaigh*	triomaíodh
	past habitual	thriomaínn / dtriomaínn‡‡	thriomaíteá / dtriomaíteᇇ	thriomaíodh sé, sí / dtriomaíodh sé, s퇇	thriomaímis; thriomaíodh muid / dtriomaímis‡‡; dtriomaíodh muid‡‡	thriomaíodh sibh / dtriomaíodh sibh‡‡	thriomaídís; thriomaíodh siad / dtriomaídís‡‡; dtriomaíodh siad‡‡	a thriomaíodh / a dtriomaíodh*	thriomaítí / dtriomaít퇇
future		triomóidh mé; triomód; triomóchaidh mé†	triomóidh tú; triomóir†; triomóchaidh tú†	triomóidh sé, sí; triomóchaidh sé, sí†	triomóimid; triomóidh muid; triomóchaimid†; triomóchaidh muid†	triomóidh sibh; triomóchaidh sibh†	triomóidh siad; triomóid†; triomóchaidh siad†	a thriomóidh; a thriomós; a thriomóchaidh†; a thriomóchas† / a dtriomóidh*; a dtriomóchaidh*†	triomófar; triomóchar†
conditional		thriomóinn; thriomóchainn† / dtriomóinn‡‡; dtriomóchainn†‡‡	thriomófá; thriomóchthᆠ/ dtriomófᇇ; dtriomóchthᆇ‡	thriomódh sé, sí; thriomóchadh sé, s토/ dtriomódh sé, s퇇; dtriomóchadh sé, s톇‡	thriomóimis; thriomódh muid; thriomóchaimis†; thriomóchadh muid† / dtriomóimis‡‡; dtriomódh muid‡‡; dtriomóchaimis†‡‡; dtriomóchadh muid†‡‡	thriomódh sibh; thriomóchadh sibh† / dtriomódh sibh‡‡; dtriomóchadh sibh†‡‡	thriomóidís; thriomódh siad; thriomóchadh siad† / dtriomóidís‡‡; dtriomódh siad‡‡; dtriomóchadh siad†‡‡	a thriomódh; a thriomóchadh† / a dtriomódh*; a dtriomóchadh*†	thriomófaí; thriomóchtha토/ dtriomófa퇇; dtriomóchtha톇‡
subjunctive	present	go dtriomaí mé; go dtriomaíod†	go dtriomaí tú; go dtriomaír†	go dtriomaí sé, sí	go dtriomaímid; go dtriomaí muid	go dtriomaí sibh	go dtriomaí siad; go dtriomaíd†	—	go dtriomaítear
	past	dá dtriomaínn	dá dtriomaíteá	dá dtriomaíodh sé, sí	dá dtriomaímis; dá dtriomaíodh muid	dá dtriomaíodh sibh	dá dtriomaídís; dá dtriomaíodh siad	—	dá dtriomaítí
imperative		triomaím	triomaigh	triomaíodh sé, sí	triomaímis	triomaígí; triomaídh†	triomaídís	—	triomaítear
verbal noun		triomú
past participle		triomaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Further reading

• Dinneen, Patrick S. (1904) “tiormuiġim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 736
• Ó Dónaill, Niall (1977) “triomaigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Alternative forms

• tiormaigh

Adjective

triomaigh

1. inflection of triomach:
   1. masculine vocative/genitive singular
   2. (archaic, dialectal) feminine dative singular

Mutation

Mutated forms of triomaigh

radical	lenition	eclipsis
triomaigh	thriomaigh	dtriomaigh

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.