verderlopen

Dutch

Etymology

From verder (“further”) +‎ lopen (“to walk”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɛr.dərˌloːpə(n)/
• Hyphenation: ver‧der‧lo‧pen

Verb

verderlopen

1. (intransitive) to walk further, to continue walking

Conjugation

Conjugation of verderlopen (strong class 7, separable)
infinitive	verderlopen
past singular	liep verder
past participle	verdergelopen
infinitive	verderlopen
gerund	verderlopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop verder	liep verder	verderloop	verderliep
2nd person sing. (jij)	loopt verder, loop verder2	liep verder	verderloopt	verderliep
2nd person sing. (u)	loopt verder	liep verder	verderloopt	verderliep
2nd person sing. (gij)	loopt verder	liept verder	verderloopt	verderliept
3rd person singular	loopt verder	liep verder	verderloopt	verderliep
plural	lopen verder	liepen verder	verderlopen	verderliepen
subjunctive sing.1	lope verder	liepe verder	verderlope	verderliepe
subjunctive plur.1	lopen verder	liepen verder	verderlopen	verderliepen
imperative sing.	loop verder
imperative plur.1	loopt verder
participles	verderlopend	verdergelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.