wildplukken

Dutch

Etymology

From wild +‎ plukken.

Verb

wildplukken

1. to gather wild vegetables and fruits from nature

Conjugation

Conjugation of wildplukken (weak, separable)
infinitive	wildplukken
past singular	plukte wild
past participle	wildgeplukt
infinitive	wildplukken
gerund	wildplukken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	pluk wild	plukte wild	wildpluk	wildplukte
2nd person sing. (jij)	plukt wild, pluk wild2	plukte wild	wildplukt	wildplukte
2nd person sing. (u)	plukt wild	plukte wild	wildplukt	wildplukte
2nd person sing. (gij)	plukt wild	plukte wild	wildplukt	wildplukte
3rd person singular	plukt wild	plukte wild	wildplukt	wildplukte
plural	plukken wild	plukten wild	wildplukken	wildplukten
subjunctive sing.1	plukke wild	plukte wild	wildplukke	wildplukte
subjunctive plur.1	plukken wild	plukten wild	wildplukken	wildplukten
imperative sing.	pluk wild
imperative plur.1	plukt wild
participles	wildplukkend	wildgeplukt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Further reading

• wildplukken on the Dutch Wikipedia.Wikipedia ^nl