yetmek

See also: yetmək

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish یتمك (yetmek), from Proto-Turkic *yẹt- (“to reach”).

Verb

yetmek (third-person singular simple present yeter)

1. (intransitive) to suffice
2. (intransitive) to do enough; to fulfill.
3. (with dative) to reach

Conjugation

Conjugation of yetmek (aorist in -V²r)

Note: Actual conjugations can be more complex than tables below. Compound forms with the auxiliary olmak not shown. See also Appendix:Turkish suffixes#Verbs.

Positive declarative
infinitive			yetmek
impersonal participle	imperfective		yeten
	perfective		yetmiş
	prospective		yetecek
personal participle	non-prospective		yetdiğim	yetdiğin	yetdiği	yetdiğimiz	yetdiğiniz	yetdikleri
	prospective		yeteceğim	yeteceğin	yeteceği	yeteceğimiz	yeteceğiniz	yetecekleri
verbal noun			yetme
way of doing			yetiş
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	yeterim	yetersin	yeter	yeteriz	yetersiniz	yeterler
		imperfective	yetiyorum	yetiyorsun	yetiyor	yetiyoruz	yetiyorsunuz	yetiyorlar
	past	perfective	yetdim	yetdin	yetdi	yetdik	yetdiniz	yetdiler
		imperfective	yetiyordum	yetiyordun	yetiyordu	yetiyorduk	yetiyordunuz	yetiyorlardı (or yetiyordular)
	future		yeteceğim	yeteceksin	yetecek	yeteceğiz	yeteceksiniz	yetecekler
inferential	perfective		yetmişim	yetmişsin	yetmiş	yetmişiz	yetmişsiniz	yetmişler
	aorist		yetermişim	yetermişsin	yetermiş	yetermişiz	yetermişsiniz	yeterlermiş (or yetermişlar)
	imperfective		yetiyormuşum	yetiyormuşsun	yetiyormuş	yetiyormuşuz	yetiyormuşsunuz	yetiyorlarmış
conditional	simple		yetsem	yetsen	yetse	yetsek	yetseniz	yetseler
	perfective		yetseydim	yetseydin	yetseydi	yetseydik	yetseydiniz	yetseydiler
optative			yeteyim	yetesin	yete	yetelim	yetesiniz	yeteler
progressive			yetmekteyim	yetmektesin	yetmekte	yetmekteyiz	yetmektesiniz	yetmekteler
necessitative			yetmeliyim	yetmelisin	yetmeli	yetmeliyiz	yetmelisiniz	yetmeliler
imperative				yet	yetsin		yetin	yetsinler
Positive interrogative
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	yeter miyim?	yeter misin?	yeter mi?	yeter miyiz?	yeter misiniz?	yeterler mi?
		imperfective	yetiyor muyum?	yetiyor musun?	yetiyor mu?	yetiyor muyuz?	yetiyor musunuz?	yetiyorlar mı?
	past	perfective	yetdim mi?	yetdin mi?	yetdi mi?	yetdik mi?	yetdiniz mi?	yetdiler mi?
		imperfective	yetiyor muydum?	yetiyor muydun?	yetiyor muydu?	yetiyor muyduk?	yetiyor muydunuz?	yetiyorlar mıydı?
	future		yetecek miyim?	yetecek misin?	yetecek mi?	yetecek miyiz?	yetecek misiniz?	yetecekler mi?
inferential	perfective		yetmiş miyim?	yetmiş misin?	yetmiş mi?	yetmiş miyiz?	yetmiş misiniz?	yetmişler mi?
	aorist		yeter miymişim?	yeter miymişsin?	yeter miymiş?	yeter miymişiz?	yeter miymişsiniz?	yeterler miymiş?
	imperfective		yetiyor muymuşum?	yetiyor muymuşsun?	yetiyor muymuş?	yetiyor muymuşuz?	yetiyor muymuşsunuz?	yetiyorlar mıymış?
conditional	simple		yetsem mi?	yetsen mi?	yetse mi?	yetsek mi?	yetseniz mi?	yetseler mi?
	perfective		yetse miydim?	yetse miydin?	yetse miydi?	yetse miydik?	yetse miydiniz?	yetseler miydi?
progressive			yetmekte miyim?	yetmekte misin?	yetmekte mi?	yetmekte miyiz?	yetmekte misiniz?	yetmekteler mi?
necessitative			yetmeli miyim?	yetmeli misin?	yetmeli mi?	yetmeli miyiz?	yetmeli misiniz?	yetmeliler mi?
Negative declarative
infinitive			yetmemek
impersonal participle	imperfective		yetmeyen
	perfective		yetmemiş
	prospective		yetmeyecek
personal participle	non-prospective		yetmediğim	yetmediğin	yetmediği	yetmediğimiz	yetmediğiniz	yetmedikleri
	prospective		yetmeyeceğim	yetmeyeceğin	yetmeyeceği	yetmeyeceğimiz	yetmeyeceğiniz	yetmeyecekleri
verbal noun			yetmeme
way of doing			yetmeyiş
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	yetmem	yetmezsin	yetmez	yetmeyiz	yetmezsiniz	yetmezler
		imperfective	yetmiyorum	yetmiyorsun	yetmiyor	yetmiyoruz	yetmiyorsunuz	yetmiyorlar
	past	perfective	yetmedim	yetmedin	yetmedi	yetmedik	yetmediniz	yetmediler
		imperfective	yetmiyordum	yetmiyordun	yetmiyordu	yetmiyorduk	yetmiyordunuz	yetmiyorlardı
	future		yetmeyeceğim	yetmeyeceksin	yetmeyecek	yetmeyeceğiz	yetmeyeceksiniz	yetmeyecekler
inferential	perfective		yetmemişim	yetmemişsin	yetmemiş	yetmemişiz	yetmemişsiniz	yetmemişler
	aorist		yetmezmişim	yetmezmişsin	yetmezmiş	yetmezmişiz	yetmezmişsiniz	yetmezlermiş
	imperfective		yetmiyormuşum	yetmiyormuşsun	yetmiyormuş	yetmiyormuşuz	yetmiyormuşsunuz	yetmiyorlarmış
conditional	simple		yetmesem	yetmesen	yetmese	yetmesek	yetmeseniz	yetmeseler
	perfective		yetmeseydim	yetmeseydin	yetmeseydi	yetmeseydik	yetmeseydiniz	yetmeseydiler
optative			yetmeyeyim	yetmeyesin	yetmeye	yetmeyelim	yetmeyesiniz	yetmeyeler
progressive			yetmemekteyim	yetmemektesin	yetmemekte	yetmemekteyiz	yetmemektesiniz	yetmemekteler
necessitative			yetmemeliyim	yetmemelisin	yetmemeli	yetmemeliyiz	yetmemelisiniz	yetmemeliler
imperative				yetme	yetmesin		yetmeyin	yetmesinler
Negative interrogative
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	yetmez miyim?	yetmez misin?	yetmez mi?	yetmez miyiz?	yetmez misiniz?	yetmezler mi?
		imperfective	yetmiyor muyum?	yetmiyor musun?	yetmiyor mu?	yetmiyor muyuz?	yetmiyor musunuz?	yetmiyorlar mı?
	past	perfective	yetmedim mi?	yetmedin mi?	yetmedi mi?	yetmedik mi?	yetmediniz mi?	yetmediler mi?
		imperfective	yetmiyor muydum?	yetmiyor muydun?	yetmiyor muydu?	yetmiyor muyduk?	yetmiyor muydunuz?	yetmiyorlar mıydı?
	future		yetmeyecek miyim?	yetmeyecek misin?	yetmeyecek mi?	yetmeyecek miyiz?	yetmeyecek misiniz?	yetmeyecekler mi?
inferential	perfective		yetmemiş miyim?	yetmemiş misin?	yetmemiş mi?	yetmemiş miyiz?	yetmemiş misiniz?	yetmemişler mi?
	aorist		yetmez miymişim?	yetmez miymişsin?	yetmez miymiş?	yetmez miymişiz?	yetmez miymişsiniz?	yetmezler miymiş?
	imperfective		yetmiyor muymuşum?	yetmiyor muymuşsun?	yetmiyor muymuş?	yetmiyor muymuşuz?	yetmiyor muymuşsunuz?	yetmiyorlar mıymış?
conditional	simple		yetmesem mi?	yetmesen mi?	yetmese mi?	yetmesek mi?	yetmeseniz mi?	yetmeseler mi?
	perfective		yetmese miydim?	yetmese miydin?	yetmese miydi?	yetmese miydik?	yetmese miydiniz?	yetmeseler miydi?
progressive			yetmemekte miyim?	yetmemekte misin?	yetmemekte mi?	yetmemekte miyiz?	yetmemekte misiniz?	yetmemekteler mi?
necessitative			yetmemeli miyim?	yetmemeli misin?	yetmemeli mi?	yetmemeli miyiz?	yetmemeli misiniz?	yetmemeliler mi?

Derived terms

• yetme
• yetenek
• yeter
• yetmez
• yetişmek
• yetinmek
• yetirmek
• yetiştirmek

Further reading

• Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN