« Ĝis kiom oni devas akcepti la regulojn de la socio, en kiu oni vivas? Alivorte: en kiu momento konformeco fariĝas korupteco? Nur respondante tiajn demandojn la konscienco vere difinas sin. »
« (angle) How far should one accept the rules of the society in which one lives? To put it another way: at what point does conformity become corruption? Only by answering such questions does the conscience truly define itself. »
«Se ni volas plibonigi la mondon, ni ne povas fari tion per sciencaj scioj sed per idealoj. Konfuceo, Budho, Jesuo kaj Gandhi faris pli por la homaro ol scienco. Ni devas komenci per la koro de homo - per lia konscienco - kaj la valoroj de konscienco povas manifestiĝi nur per sindonema servo al la homaro.»
«Mi intencas fari tion, kion etulo povas fari por veki la publikan konsciencon, kaj dume mi ne timas viajn minacojn.... Mi havas konsciencon kaj religian fidon, kaj mi scias ke niaj liberecoj ne estis gajnitaj sen sufero, kaj eble perdiĝos denove per nia malkuraĝo. Mi intencas plenumi mian devon al mia lando. »
« (angle) I intend to do what little one man can do to awaken the public conscience, and in the meantime I am not frightened by your menaces. … I have a conscience and a religious faith, and I know that our liberties were not won without suffering, and may be lost again through our cowardice. I intend to do my duty to my country. »
— Upton Sinclair, letero al la Louis D. Oaks (17-a de majo 1923)
«Metita en historia okazo, mi pagos per mia vivo la lojalecon al la popolo. Kaj mi diras al vi ke mi estas certa pri tio ke la semo kiun ni havigis al la degna konscienco de miloj kaj miloj da ĉilianoj ne povas esti fortranĉita tute. Ili havas la forton, ili povos submeti nin, sed oni ne haltigas la socialajn procezojn, nek per la krimo nek per la forto. La historio estas nia, kaj ĝin faras la popoloj.[1]»
« (hispane) Colocado en un tránsito histórico, pagaré con mi vida la lealtad al pueblo. Y les digo que tengo la certeza que la semilla que entregáramos a la conciencia digna de miles y miles de chilenos, no podrá ser segada definitivamente. Tienen la fuerza, podrán avasallarnos, pero no se detienen los procesos sociales ni con el crimen ni con la fuerza. La historia es nuestra y la hacen los pueblos. »
« Kaj nome, ju pli virta estas la homo, des pli severa kaj suspektema iĝas la konscienco. Pri la plej malicaj pekoj akuzas sin homoj, irintaj pli for ol la aliaj laŭ la vojo de sankteco. »
« [...] la malfeliĉoj fortigas la povon de la konscienco en Supermio. Dum la aferoj statas nemalbone, homa konscienco estas milda kaj permesas multon al la intelekto; se nur okazis malfeliĉo, la homo profundiĝas je si mem, li agnoskas sian pekecon, laŭdegas riproĉojn de sia konscienco, votas kaj pentas. »
« [...] la konscienco estas sekvo de rezigno je la pasioj; aŭ — rezigno je la pasioj (trudita al ni de ekstere) kreas la konsciencon, kiu poste postulas ĉiam pli novan rezignon je la pasioj. »
«Sperto instruas ke severeco de la evoluinta ĉe la infanoSupermio neniel transdonas severecon de la traktado kiun li mem spertis. Ĉe tre milda edukado ĉe la infano povas formiĝi sufiĉe severa konscienco. »
« …la “devosento”, kiun ni vidas en la vivo de la nuntempa homo ekde la Reformacio ĝis niaj tagoj — same en la religia kaj laika raciigoj — estas forte markita je malamikeco rilate sin mem. La “konscienco” estas gardisto, starigita ĉe la homo de li mem. Ĝi igas lin agi laŭe al deziroj kaj celoj, kiujn li mem konsideras la siaj, dum efektive ili estas internigaĵoj de eksteraj sociaj postuloj. Ĝi pelas lin krude kaj kruele, malpermesante al li ĝojon kaj feliĉon, transformante lian vivon je elaĉeto de iu enigma peko. »
« La vera modesteco, la vera devosento rilate la homojn estas nekombineblaj kun malestimo kaj malamo rilate ilin; sed sinhumiligo kaj sinneanta “konscienco” estas nur unu el flankoj de malamikeco, la alia flanko estas malamo kaj malestimo. »
« Fakte la tuta nuntempa pensado — de protestantismo ĝis la filozofio de Kant — estas anstataŭigado de ekstera potenco per la potenco internigita. Leviĝinta meza klaso atingis unu politikanvenkon post alia, kaj la ekstera potenco estis perdanta sian prestiĝon, sed ĝian lokon estis okupanta persona konscienco. Tiu anstataŭigo al multaj ŝajnis venko de libereco. »
« Sed analizo montras, ke konscienco regas ne malpli severe ol la ekstera potenco kaj eĉ pli, ke enhavo de la ordonoj de la konscienco ofte tute malkongruas al postuloj de etikaj normoj rilate la homan dignon. Per sia severeco la konscienco povas superi la eksteran potencon: ja homo perceptas ĝiajn ordonojn kiel siajn proprajn. Kiel do li ribelu kontraŭ sin mem? »
« Dum la moderna historiopotenco de la eklezio estis anstataŭigita je potenco de la ŝtato, la potenco de la ŝtato — je potenco de la konscienco, kaj en nia tempo tiu lasta estis forpremita de anonima potenco de racio kaj publika opinio, kiuj transformiĝis je konformigiloj. Liberiĝinte de iamaj malkaŝaj formoj de la potenco, ni ne rimarkas ke ni iĝis viktimoj de la potenco de la nova tipo. Ni transformiĝis je robotoj, sed vivas influataj de iluzio, ke ni estas memstaraj individuoj. »
« Tamen ekzistas la konscienco de ne nur la patra, sed ankaŭ de la patrina tipo: en ni sonas la voĉo, ordonanta al ni plenumi nian devon kaj la alia, alvokanta nin al la amo kaj pardono — same rilate la aliajn kaj nin mem. Efektive komence ambaŭ tipojn de la konscienco influas la patro kaj la patrino (aŭ tiuj, kiuj plenumas ilian rolon), tamen dum maturiĝo la konscienco iĝas ĉiam pli kaj pli sendependa de tiuj komencaj imagoj; la homo kvazaŭ iĝas sia propra patro, sia propra patrino kaj sia propra bebo. »
« La konscienco laŭ sia naturo havas nekonformismankarakteron; ĝi devas esti kapabla diri “ne”, kiam ĉiuj aliaj diras “jes” kaj por diri tiun “ne” ĝi devas esti certa ja praveco de opinio, sur kiu ĝi baziĝas. En tiu grado en kiu homo konformiĝas, li ne kapablas aŭdi la voĉon de sia konscienco kaj eĉ malpli povas sekvi ĝin. La konscienco ekzistas nur tiam, kiam homo sentas sin homo, ne aĵo, nek varo. Por la aĵoj, interŝanĝataj en merkato, estas alia kvazaŭmorala kodekso — la kodekso de honesteco. La afero konsistas en tio, ĉu la interŝanĝo okazas laŭ justaj prezoj, sen maĥinacioj kaj premo, rompantaj honestecon de la kontrakto. Tiu honesteco — nek bonkora kaj nek malica — estas morala principo de la merkato, kaj ankaŭ morala principo, reganta la vivon de la persono kun la merkata orientiĝo. »
«Kulpigi pri ĉio aliajn signifas laŭte brui por dampi internan voĉon de propra kulpo. Malantaŭ ĉiu senhonta vorto aŭ ago, malantaŭ ĉiu provo pravigi sin, transiginte la kulpon al aliaj, — ĉiam staras malpura konscienco. »
Konscienco en Vikipedio
Konscienco en Komuneja kategorio
Konscienco en Vikivortaro
Pliaj citaĵoj ĉe Zamenhofa proverbaro.