1 Mesopotamia
1 Mesopotamia
1 Mesopotamia
Situada no chamado Crecente fértil, zona que podemos ver neste mapa:
EVOLUCIÓN PRÉ-HISTÓRICA
Tres períodos na evolución prévia ao período histórico propriamente dito:
1) 4350-3700 El Obaid
Economia aldeá.
• Sociedade pouco hierarquizada que se estrutura
progresivamente.
Primeiros edifiícios identificáveis como templos.
Codificación de matérias e cantidades por meio de bulas
2) Uruk (3700-3100)
o Presión demográfica, desenvolvimento do comércio externo e
interno, aumento da irrigación.
o Rápido crecimento do número de asentamentos, que se hierarquiza
en 4 níveis.
o División do traballo mais acusado. Desenvolvimento dun sistema
administrativo complexo.
o Sociedade mais estratificada con líderes que parecen ser seculares,
ainda que domina o EN.
o Exércitos e tropas organizadas.
1
o Desenvolvimento de técnicas complexas: fundicións sofisticadas,
torno rápido.
o No nível IVb do Eanna de Uruk (3300) escrita pictográfica sobre
tabuliñas de arxila.
Outras cidades relevantes: Nippur, Umma, Lagaš, Uruk, Eridu e Ur, da que procede
unha importantísima documentación (os «textos arcaicos de Ur»)
Migración das aldeas ás cidades na Baixa Mesopotámia por presión demográfica e
rarefacción dos cursos de agua.
Economia en mans do templo central, dominados por un sumo-sacerdotes, asistido
por consellos de anciáns e, ás vezes, asembleias cidadáns.
2
Aparecen as cidades rodeadas de sólidas murallas, p. ex. Uruk e no norte de Síria.
A zona era un conglomerado de cidades-estado rivais, celosas da sua independéncia.
Nas cidades comeza a aparecer dous bairros perfectamente diferenciados: o
tradicional do templo e o do pazo real, sede dun poder independente do primeiro.
Muitas das características do Dinástico Arcaico II son tamén extensíbeis ao Dinástico Arcaico
III (2550-2334 a.EC) polo que non se fará aqui praticamente diferenciación algunha no
referente ao sistema político, económico e relixioso entre ambos períodos.
3
• Dirixir as grandes obras públicas
• Construir e manter os templos
• Dirixir a actividade económica do templo
A raíña rango elevado, bens próprios, e importante papel na vida
pública.
Fundador do império acádio: Sargón, que comeza sendo un servidor do rei de Kiš.
Apodera-se de Ur, Lagaš e Umma. Converte-se en «rei de Summer».Mantén os ensi
e os lugal vencidos e introducirá acádios en novos postos.
Campañas militares até Síria e o Mediterráneo (contra Ebla e Mari).
Naramsin (2254-2218)
Naramsin destrui a cidade de Ebla (2300 a.E.C.)
Guerras contra os guti e lullios.
Divinización do rei. Naramsin usa o prefixo de «deus» antes do
seu nome e o título de «deus de Akkad».
Noción de domínio universal: título de «Rei das Catro Partes
do Mundo» (: Sumer, Akkad, Elam, Subartu, Amurru).
4
Concentración e ampliación de terras do rei.
Substitución do sumério polo acádio, ainda que o primeiro seguirá usando en textos
relixiosos e científicos.
Tentativa de unificación relixiosa pondo o rei à cabeza estabelecendo unha relixión
privilexiada con Enlil e nomeando a acádios sacerdotes en Sumer.
Obxectivos do Império en función do controlo das fontes de produción e dos camiños
do comércio.
Monarca como figura heroica/guerreira vs. relixiosa administrativa anterior.
C. OS GÚTEOS
Segundo a Lista Real, tras Uruk IV aparece unha dinastia de gúteos con 21 reis e 91
anos e 41 dias. Os especialistas falan dun período mais longo: entre 99 e 145 anos.
Proceden probabelmente da zona do actual Kurdistán.
Chegan a ocupar nominalmente todo o país. No sul realmente foi débil o seu poder.
Algunhas cidades como Lagash foron realmente autónomas.
Caracterizados polas fontes sumérias como un pobo de saqueadores de templos, que
abusaban de impostos e corveas e que descuidaron os canais e obras de rego.
En xeral é un período bastante escuro na história de Mesopotámia con muitas
incógnitas: tempo exacto de ocupación, quen foron e como axiran os seus reis…
Ur-nammu,
funda a III dinastia de Ur,
asumindo o título de rei de Ur, de Sumer e Accad.
Ur-nammu reestabelece o poder territorial centralizado, trás un período de
disgregación do poder.
Promulga o código legal mais antigo: uniformización de pesos e medidas,
protección social, ordalia fluvial para bruxaria e adultério, composicións para
roubo de escravos, falso testemuño, difamación, e golpes e feridas.
Escavan-se grandes canles para desenvolver a agricultura.
Favorece o porto de Ur.
5
Reforza o papel do monarca.
Alguns trazos falan da divinización do soberano, ainda que esta será un
proceso demorado, mais visíbel na figura do seu fillo Šulgi.
Renacimento Sumério: economia
Estrutura social:
Homes libres:
Mašda
Eren: poboación dependente asignada ao templo ou á coroa, servidume que lle
impón limitacións notábeis, como non poder viaxar sen licenza.
Escravos (arád):
Pouco que que ver coa escravitude greco-romana
Orixe: débedas
Personalidade xurídica: poden posuir, ter negócios, comprar a sua liberdade,
casar con libres, defender-se xuridicamente contra os seus amos.
Grande centralización da actividade económica no palácio.
Actividade bancária: empréstimos e compras a crédito.
Relixión dos SUMÉRIOS
Veneraban as grandes forzas da natureza e da fertilidade representadas por alguhas
divindades que garantian o equílibrio natural e que custodiaban a cidade.
Cada cidade tiña a sua divindade políade. Zigurat.
Salientan entre os deuses:
Anu, o señor do céu
Enlil, deus do vento e da tempestade, benéfico e ruinoso
Enki, a Terra.
Xunto a estes deuses havia outros que protexian as várias fases da actividade
humana, os astros principais.
Crian nun mundo sobrenatural poboado de xénios e demos, uns bons e outros non
tanto.
O mundo da ultra-tumba non parece que tivese un lugar importante nas suas crenzas.