transitorio
transitorio
transitorio
Conocimientos previos
dy (t ) d 2 y (t ) d 3 y (t ) d n y (t )
C1 + C2 2
+ C3 3
+ ... + Cn n
= f (t )
dt dt dt dt
Régimen Transitorio
0+
∫0−
i (t ) dt = 0 ⇒ i (t ) finita ancho de la integral = 0
i(t) finita => V del condensador continua: VC(0-)= VC(0)= VC(0+)
Si hay una discontinuidad en la tensión se produce un impulso de corriente
Si i(t) es finita:
V(t) VC
1 t
VC (t ) = VC (0) + ∫ + i (t ) dt VC(0-)
C 0
Elementos Simples en Régimen Transitorio: L
(Valores iniciales no nulos)
1 1 0− 1 0+ 1 t
I L (t ) = ∫ v(t ) dt = ∫ v(t ) dt + ∫ − v(t ) dt + ∫ + v(t ) dt =
I(t) L L −∞ L 0 L 0
IL(0-)
1 0+ 1 t
= I L (0) + ∫ − v(t ) dt + ∫ + v(t ) dt
L 0 L 0
0+
∫
0−
v(t ) dt = 0 ⇒ v(t ) finita ancho de la integral = 0
v(t) finita => I de la bobina continua: IL(0-)= IL(0)= IL(0+)
Si hay una discontinuidad en la corriente se produce un impulso de tensión
Si v(t) es finita:
I(t)
1 t IL IL(0-)
I L (t ) = I L (0) + ∫ + v(t ) dt
L 0
Notación Operacional
d dx(t )
D= ⇒ Dx(t ) = Dk ⋅ x(t ) = k ⋅ Dx(t )
dt dt
n D(k ⋅ x(t ) + l ⋅ y (t )) = k ⋅ Dx(t ) + l ⋅ Dy (t )
d x(t )
D n x(t ) = 1
dt n Dx(t ) = x(t )
x(t ) D
−1
D x(t ) = = ∫ x(t )dt
D Permite obtener la ecuación del
circuito de forma algebraica
IMPEDANCIA GENERALIZADA
R : v(t ) = R ⋅ i (t ) ⇒ Z R ( D) = R
v(t ) di (t )
Z ( D) = L : v(t ) = L = L ⋅ Di(t ) ⇒ Z L ( D) = L ⋅ D
i (t ) dt
1 1 1 1 1
C∫
C : v(t ) = i (t ) dt = i (t ) = i (t ) ⇒ Z C ( D ) =
CD C⋅D C⋅D
Notación Operacional
ASOCIACIÓN DE IMPEDANCIAS
Como si asociáramos elementos iguales pero con
valores Z(D)
SERIE
PARALELO
Z1 ( D ) Z 2 ( D)
Z T ( D ) = Z1 ( D ) + Z 2 ( D ) Z1 ( D ) Z 2 ( D)
Permiten obtener la
1 1 1
ecuación del circuito = +
utilizando Kirchhoff Z T ( D ) Z1 ( D ) Z 2 ( D )
Solución homogénea
mi = −σ i (multiplicidad b)
yhi (t ) = ( A1 + A2 ⋅ t + ... + Ab ⋅ t (b −1) )e −σ i t
Ejemplo : b = 2
mi = −σ i
yhi (t ) = ( A1 + A2 ⋅ t )e −σ it = A1 ⋅ e −σ it + A2 ⋅ t ⋅ e −σ it
yhi (t ) = A1 ⋅ e −σ i t + A2 ⋅ t ⋅ e −σ i t
Solución homogénea
Raíces complejas
Siempre conjugadas
mi = −σ i ± jω i
yhi (t ) = A1 ⋅ e ( −σ i + jω i )t + A2 ⋅ e ( −σ i − jω i )t =
= e −σ i t [( A1 + A2 ) cos ω i t + j ( A1 − A2 )senω i t ]
A1 + A2 ∈ ℜ A = Ce jφ
= C (cos φ + jsenφ )
yhi (t ) ∈ ℜ ⇒ ⇒ A1 = A2 ⇒
* 1
A
1 − A 2 ∈ Ι A
1 = Ce − jφ
= C (cos φ − jsenφ )
2C cos φ = B1
⇒ yhi (t ) = e −σ it (B1 cos ω i t + B2 senω i t ) =
− 2Csenφ = B2
= C0 e −σ it cos(ω i t + φ ) = C0 e −σ i t sen(ω i t + α ) ;α = φ + π
2
Solución homogénea
Raíces complejas
Siempre conjugadas
yhi (t ) = e −σ i t ⋅ cos(ω i t + φ )
mi , mi* ⇒ yhi (t )C0 e −σ i t cos(ω i t + φ )
mi , mi* → mi = σ i ± jω i (multiplicidad b)
yhi (t ) = Ci1e −σ i t cos(ω i t + φ1 ) + t ⋅ Ci 2 e −σ it cos(ω i t + φ 2 ) + ... + t (b −1) ⋅ Cib e −σ i t cos(ω i t + φb )
Ejemplo : b = 2 ⇒ mi = σ i ± jω i
yhi (t ) = Ci1e −σ i t cos(ω i t + φ1 ) + t ⋅ Ci 2 e −σ it cos(ω i t + φ 2 )
yhi (t ) = t ⋅ e −σ i t ⋅ cos(ω i t + φ )
Solución homogénea
Raíces imaginarias
•Caso particular de raíces complejas
•Siempre conjugadas, pero simples
•Propia de redes no disipativas (LC)
mi = ± jω i
yhi (t ) = C0 cos(ω i t + φ ) = C0 e −σ it sen(ω i t + α ) ;α = φ + π
2
yhi (t ) = cos(ω i t + φ )
Ejemplo : b = 2
mi = ± jω i •Imposible para una respuesta
yhi (t ) = Ci1 cos(ω i t + φ1 ) + t ⋅ Ci 2 cos(ω i t + φ 2 ) homogénea(no hay excitación)
•Respuesta decrece de forma
exponencial
•A lo sumo no decrece (L,C)
pero nunca crecerá
•No genera energía
Solución particular
•Depende de la función de excitación (sigue la misma forma)
(anDn+an-1Dn-1+....+a0)y(t) = f(t) = (bmDm+bm-1Dm-1+....+b0)e(t)
•Cálculo ensayando soluciones tipo en la ecuación diferencial
Cte y p (t ) = K
A ⋅tn y p ( t ) = K n ⋅ t n + K n −1 ⋅ t n −1 + ... + K 2 ⋅ t 2 + K 1 ⋅ t + K 0
A ⋅ eα t y p (t ) = K ⋅ e α t
A cos( ω t ) y p ( t ) = K 1 cos( ω t ) + K 2 sen (ω t ) = K cos( ω t + φ )
•Solución homogénea:
•Exponencial decreciente
•Depende de constante de tiempo τ
C=> τ=RC
L=> τ=L/R −t
yh (t ) = K ⋅ e τ
Sistemas de primer orden
•Solución Particular
•Depende de la excitación
σ = 0; ω = 0 σ = 0; ω ≠ 0 σ ≠ 0; ω = 0
x(t ) = X M x(t ) = X M cos(ω t + φ ) x(t ) = X M eσ t
Constante Senoidal Exponencial
X M eσ t e j (ω t +φ ) = X M eσ t cos(ω t + φ ) + j X M eσ t sen(ω t + φ )
jφ
Xˆ = X M e e = X e
Excitación st st
COMPLEJA
FASOR
FASORES
RESPUESTA COMPLEJA
Excitación: ˆ s t jφ
X = XM e e = X e st
ˆ s t jφ y
Solución a ensayar: Y = YM e e = Y e st
x(t ) → Xˆ y (t ) → Yˆ
(an D n + an −1 D n −1 + ... + a1 D + a0 )Yˆ = (bm D m + bm −1 D m −1 + ... + b1 D + b0 ) Xˆ
m −1
= bm D Xe + bm −1 D
m st
Xe + ... + b1 DXe + b0 Xe
st st st
n −1
an s Y e + an −1s Y e + ... + a1sY e + a0Y e =
n st st st st
m −1
= bm s Xe + bm −1s
m st
Xe + ... + b1sXe + b0 Xe
st st st
n −1
(an s + an −1s
n
+ ... + a1s + a0 )Y e = st
m −1
= (bm s + bm −1s
m
+ ... + b1s + b0 ) Xe st
FASORES
RESPUESTA REAL s = σ + jω
m −1
(bm s + bm −1s + ... + b1s + b0 )
m X
Y = n −1
X
(an s + an −1s + ... + a1s + a0 )
n
jφ y
ˆ
y (t ) = ℜe[Y ] = ℜe[Y e ] = ℜe[YM e e ]
st st
jφ y
s = σ + jω ⇒ y (t ) = ℜe[YM e e (σ + jω ) t ]
σ t j (ω t +φ y )
y (t ) = ℜe[YM e e ]
σ t
y (t ) = YM e cos(ω t + φ y )
FASORES
RESPUESTA REAL
jφ
FASORES
X = XM e = XM φ
jφY
Y = YM e = YM φy
σt
x(t ) = X M e cos(ω t + φ ) ⇒ X , s
σt
Y , s ⇒ y (t ) = ℜe[Y e ] = YM e cos(ω t + φ y )
st
X , s, Ecuac. dif. ⇒ Y = YM φ y
Justificación
(an D n + an −1 D n −1 + ... + a1 D + a0 )Yˆ =
= (bm D m + bm −1 D m −1 + ... + b1 D + b0 ) Xˆ
ℜe[(an D n + an −1 D n −1 + ... + a1 D + a0 )Yˆ ] =
= ℜe[(bm D m + bm −1 D m −1 + ... + b1 D + b0 ) Xˆ ]
dXˆ dℜe[ Xˆ ]
Coeficientes reales ℜe[ ] =
dt dt
an , bm ∈ ℜ
ℜe[ DXˆ ] = Dℜe[ Xˆ ]
Justificación
an D n ℜe[Yˆ ] + an −1 D n −1ℜe[Yˆ ] + ... + a1 Dℜe[Yˆ ] + a0ℜe[Yˆ ] =
= bm D mℜe[ Xˆ ] + bm −1 D m −1ℜe[ Xˆ ] + ... + b1 Dℜe[ Xˆ ] + b0ℜe[ Xˆ ]
n −1
(an D + an −1 D
n
+ ... + a1 D + a0 )ℜe[Yˆ ] =
= (bm D m + bm −1 D m −1 + ... + b1 D + b0 )ℜe[ Xˆ ] ⇐ x(t ) = ℜe[ Xˆ ]
Representación a = X M ⋅ cos(φ )
Vectorial
b = X M ⋅ sen(φ )
XM
b X M = a 2 + b2
φ b
a φ = arctg
a
Operaciones con fasores
Suma
Y
X = a + jb
X ± Y = (a ± c) + j (b ± d )
Y = c + jd X
X +Y
Producto / división
X = X M φX X ⋅ Y = X M ⋅ YM (φ X + φY )
X XM
Y = YM φY = (φ X − φY )
Y YM
FASORES
MÉTODO DIRECTO
•Transformación de los elementos del circuito
•Aplicación de fasores a la ecuación característica de los
elementos
•Obtención de una impedancia compleja
1
V= I
CD
1 ˆ 1 jφ 1 ˆ
Vˆ = Iˆ V = I M e I e st = I
V = LDI CD sC sC
V = I ⋅ R
Vˆ Vˆ = LDIˆ
ˆ jφ I st
Iˆ = I M e e
φ
V = sL I M e e = sLIˆ
j st
Z R = ˆ
I
ˆ ˆ
V = I ⋅ R I jφ
Iˆ = I M e I e st
1 ˆ
Iˆ ⋅ R Vˆ sLIˆ ˆ
V sC
I
1
ZR = ⇒ ZR = R ZL = = ⇒ Z L = sL ZC = = ⇒ ZC =
ˆI Iˆ Iˆ Iˆ Iˆ sC
1
ZR = R Z L = sL ZC =
sC
FASORES
ASOCIACIÓN IMPEDANCIAS COMPLEJAS
Como si asociáramos elementos iguales pero con valores Z
PARALELO
SERIE
Z1 Z2 Z1 Z2
ZT = Z1 + Z 2
1 1 1
= +
ZT Z1 Z 2
FASORES
CIRCUITO TRANSFORMADO
R
L I Elementos => Impedancias
Vg complejas
C
Magnitudes => Fasores
R
sL I
Vg 1
sC
FASORES
SOLUCIÓN DIRECTA
Kirchhoff en circuito transformado
R
sL I Vg
I=
Vg 1 1
sC
R + sL +
sC
σt
v g (t ) = VgM e cos(ω t + φ ) ⇒ Vg = VgM φ
σt
I ⇒ i (t ) = I M e cos(ω t + φ I )
Vg , s, Circuito transf . ⇒ I = I M φ I
Ejemplo
IL R
IL(t) IL = Ig
R + sL
Ig(t) Ig
R L R sL 4
IL = Ig
4 + s2
π
a ) I g (t ) = 3 ⋅ e 4t ⋅ cos(6t + ) π
4 a) I g = 3 ; s = 4 + j6 1
π 4 a) I L = 0
b) I g (t ) = 5 ⋅ cos(3t + ) 2
3 π
c) I g (t ) = 2 ⋅ e 2t b) I g = 5 ; s = j3 b) I L = 2.77 0.064
3
d ) I g (t ) = 7 c) I g = 2 ; s = 2 c) I L = 1
R = 4Ω d) Ig = 7 ; s = 0 d) IL = 7
L = 2H
1 4t
a ) I L (t ) = ⋅ e ⋅ cos(6t ) c) I L = 1 ⋅ e 2t
2
b) I L (t ) = 2.77 cos(3t + 0.064) d) IL = 7
FASORES
RESUMEN
Fasor
FASORES
RESUMEN
•Fácil obtención de la respuesta del circuito
•Sustituyendo excitación compleja en la ecuación
diferencial obtengo respuesta compleja
•También se puede transformar el circuito
•Mismas herramientas que circuito normal
(Kirchhoff, asociación de elementos, etc)
•Elementos =>Impedancias complejas
•Magnitudes =>Fasores
•Obtengo fasor de la respuesta
•Transformación sencilla entre señal real y fasor
•Por inspección y sustitución de valores
σt
x(t ) = X M e cos(ω t + φ X ) ⇔ X = X M φ X
LAPLACE
TRANSFORMADA
ECUACIÓN
ECUACIÓN LAPLACE
ALGEBRAICA EN S
KIRCHOFF Y
DIFERENCIAL
RELACIONES
CIRCUITALES
CÁLCULO RESPUESTA CÁLCULO RESPUESTA
PARTICULAR HOMOGÉNEA
OPERACIONES
ALGEBRAICAS
(*,+,-,/)
UTILIZACION DE SUSTITUCIÓN ANÁLISIS RAICES
FASORES Yp TIPO EN POLINOMIO
ECUAC. DIFERENCIAL ECUAC. DIFERENCIAL CARACTERÍSTICO
CONVERSIÓN
RESPUESTA INVERSA FASORES RESPUESTA RESPUESTA KIRCHOFF Y
PARTICULAR PARTICULAR HOMOGÉNEA RELACIONES
FORMATO FASORIAL Yp Yh CIRCUITALES
RESPUESTA TOTAL
INCOMPLETA
CONDICIONES
INICIALES
RESPUESTA TRANSFORMADA
RESPUESTA TOTAL COMPLETA
LAPLACE INVERSA
TOTAL TRANSFORMADA
COMPLETA