Sufismo

Sufismo edo taṣawwuf (arabieraz: تصوّف‎) islamaren barruko hainbat eskola, sekta eta kofradiaren arau eta praktika aszetiko eta mistikoen multzoa da, gizakia jainkozko bilakatzea eta Egia absolutuarekin bat egitea lortu nahi duena.^[1] Bere jarraitzaileek ṣūfī (persieraz: صُوفِيّ‎) edo dervixe dute izena.

XIII. mendeko mistiko sufi zen Jalāl ad-Dīn Muḥammad Rūmīren hilobia, Turkian.

Sufi klasikoen ezaugarri nagusia dhikr (edo Jainkoaren izenak errepikatzea) eta aszetismo jardutea zen. Omeiatar Kalifa-herriaren hasierako ortodoxiaren aurkako bere jarrerak jarraitzaile asko eman zizkion.^[2] Bere agindu (ṭuruq) gehienak, bai suni, xii edo mistoak direnak, Muhammadetik 'Alī bere lehengusuaren bitartez jaso dituzte, Abu Bakr kalifatik hartutako naqshbandi izan ezik.^[3]

Aditu batzuen ustez, islamaren bertsio esoterikoa besterik ez da, eta badaude Islametik at kokatzen dutenak.^[4]

Iruditegia

Erreferentziak

↑ Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa. Sufismo. .
↑ Hawting, Gerald R.. (2000). The first dynasty of Islam: The Umayyad Caliphate AD 661-750. Routledge ISBN 0415240735..
↑ Kabbani, Muhammad Hisham. (2004). Classical Islam and the Naqshbandi Sufi Tradition. Islamic Supreme Council of America, 557 or. ISBN 1930409230..
↑ Idries Shah, The Sufis, New York: Anchor Books, 1971, ISBN 0-385-07966-4

Kanpo estekak

Datuak: Q9603
Multimedia: Sufism / Q9603

Artikulu hau erlijioari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.

[1] Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa. Sufismo. .

[2] Hawting, Gerald R.. (2000). The first dynasty of Islam: The Umayyad Caliphate AD 661-750. Routledge ISBN 0415240735..

[3] Kabbani, Muhammad Hisham. (2004). Classical Islam and the Naqshbandi Sufi Tradition. Islamic Supreme Council of America, 557 or. ISBN 1930409230..

[4] Idries Shah, The Sufis, New York: Anchor Books, 1971, ISBN 0-385-07966-4

[1]

[2]

[3]

[4]