Edukira joan

Julien Duvivier

Wikipedia, Entziklopedia askea
Julien Duvivier

Bizitza
JaiotzaLille1896ko urriaren 8a
Herrialdea Frantzia
HeriotzaParis1967ko urriaren 29a (71 urte)
Hobiratze lekuaCimetière Ancien de Rueil-Malmaison (en) Itzuli
Heriotza moduaberezko heriotza: miokardio infartu akutua
Hezkuntza
Hizkuntzakalemana
frantsesa
Jarduerak
Jarduerakfilm-zuzendaria, gidoilaria eta errealizadorea
Lan nabarmenak

IMDB: nm0245213 Allocine: 4956 Rottentomatoes: celebrity/julien_duvivier Allmovie: p88534 TCM: 54970
Musicbrainz: e0205474-834f-4f62-af4e-91dcc0f5653e Find a Grave: 13706910 Edit the value on Wikidata

Julien Duvivier (Lille, 1896ko urriaren 8a Paris 1967ko urriaren 29a) Frantziako zine zuzendaria izan zen. Frantziako zineman arrastoa utzi zuen 1930-1960 aldian. Bere film originalenen artean Pépé le Moko, Panique eta Voici le temps des assassins daude. Ospetsua bere iluntasuna eta ezkortasunagatik, hala ere, arrakasta handienetakoa bere Don Camillo komediarekin izan zuen.

Julien Duvivier, produkzio zuzendari baten semea zen eta Lillen jaio zen 1896ko urriaren 8an. [1]

Debuta egin zuen, Pierre Bertinen [2] aholkularitzarekin, antzerki aktore gisa, 1916an, Odeonen, André Antoinen zuzendaritza pean. [3] , [4] .Honek zinemara orientatzeko gomendatzen dio, garai hartan mutua zena. Kasu egin zion eta 1918an Gaumonten sartu zen Louis Feuillade, André Antoine eta Marcel L'Herbier-en gidoilari eta laguntzaile gisa ; gero, oso azkar, zuzendari gisa.

1919an, Haceldama ou le Prix du sang filmatu zuen, Correzen erroldatutako western bat, [3] baina ez zuen arrakasta handirik izango. [5]

1920ko hamarkada, hastapenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1920ko hamarkadan, bere hainbat filmek gai erlijiosoak jorratu zituzten, hala nola, Credo ou la Tragédie de Lourdes (Georges d'Esparbèsen gidoia), L'Abbé Constantin eta La Vie miraculeuse de Thérèse Martin . Hala ere, bere filmografia ez da inoiz gai jakin batera mugatuko. Eta, 1926an, L'Homme à l'Hispano filmatu zuen Georges Gallirekin batera .

1930eko hamarkada, urrezko aroa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1930eko hamarkadan, Marcel Vandal eta Charles Delacek sortutako Film d'Art ekoiztetxearen zerbitzura sartu zen bederatzi urtez Duvivier, eta bertan talde lanean aritu zen. David Golder-ekin, 1931an, bere lehen film hiztuna eta Harry Baur-en lehen hitz egiteko esperientzia izan zuen, eta lehen arrakasta izan zuen.

1934an, Maria Chapdelainekin Jean Gabinekin lankidetzan hasiko da. Gero, La Bandera-n, 1935ean, Charles Spaak elkarrizketa-idazlearen talentuak eskuratu zituen, aurretik Feyder, Grémillon, Allégret eta L'Herbier-en kolaboratzaile izan baitzen, eta harekin maiz lan egin zuen. Golgotha ere filmatu zuen 1935ean, Kristoren Pasioaren ikuspegi originala.

Golem filmatu ondoren, 1936ko film fantastikoa, La Belle Équipe filmatzen hasi zen, Jean Gabin, Charles Vanel eta Raymond Aimosekin, mugarri izan zen lana eta Fronte Popularreko izpirituaren lekukotza adierazten duena, non bost zapatilek loteria irabazi eta taberna bat erosten duten. Amaiera ezkorregia dela iritzita, ekoizleek Duvivier-en atsekaberako, amaiera zoriontsuagoa inposatu zioten. Bi amaiera oraindik existitzen badira ere, bertsio baikorra da antzokietan ustiatu zena.

Hiru film katea dutetu zituen ondoren: L'Homme du jour, 1936an, film txikia Maurice Chevalierrekin, gero Pépé le Moko eta Un carnet de bal, 1937an, bi maisulan. Pépé le Moko, Aljerreko hirian murgiltzen gaituena, Jean Gabin nazioarteko izar mailara bultzatzen zuen.

1938an, Duvivierrek MGMrentzako filmatu zuen Estatu Batuetan Johann Straussen biografia, The Great Waltz .

1939an, Frantziara bueltan, La Fin du jour zuzendu zuen. Bertan Michel Simon, eta Louis Jouvet aktore zaharrek sedukzioaren poterean oraindik sinesten duten pertsonaiak antzeztuko dituzte. Hau da ziurrenik bere film hunkigarriena eta, bere hitzen arabera, bere gogokoena. Duvivierrek ondoren doa La Charrette fantôme fantasiazko filma zuzendu zuenSelma Lagerlöfen eleberri batean egokitua , eta, 1940an, Untel père et fils fimatu zuen, Raimu, Michèle Morgan, eta Louis Jouvetekin batera, familia baten kronika, Frantzian gerraren amaierara arte proiektatu ezin izan zena. Film hori, banaketa kaskarra izanagatik, egilearen lan bigarren mailakotzat hartzen da, eta are, film galdutzat zenbaitetan.

Bigarren Mundu Gerra - Amerikako garaia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bigarren Mundu Gerran, Frantzian bere ibilbidea jarraitu zuen Marcel Carnék ez bezala, Julien Duvivierek berriro ere Estatu Batuetan lan egitera joan zen eta han bost film egin zituen: Lidia, 1941ean; bi esketx film: Six destins Charles Boyer eta Rita Hayworthekin, 1942an, eta Obsessions, 1943an, Edward G. Robinson, Charles Boyer eta Barbara Stanwyckekin ; gero L'Imposteur, 1943an, Gabin eta Destiny, 1944an.

Frantziara itzultzean, Duvivierrek zaila izan zuen 1930eko hamarkadako arrakastarekin berriro konektatzea. 1946an, Panique atera zen, Georges Simenonen Les Fiançailles de monsieur Hire nobelatik moldatua. Filma, giza izaeraren senik makurrenen bilketa, bere egilearen lanik pertsonalena eta ilunena izaten jarraitzen du. Hala ere, porrot latza izan zen, kritikaren zein publikoaren aldetik. Kritikoek gerra aurreko errealismo poetikora itzultzeko nahia kritikatu zioten. Duvivierrek, ordea, Britainia Handian egonaldi labur bat egin ondoren, 1948an, Anna Karénine filmatzeko, Espainian aritu zen Black Jack filmatzen. 1950ean Frantziara itzuli zen.

1951n, Sous le ciel de Paris zuzendu zuen, originaltasun handiko filma. Egun bakar batean, Parisen, patuak gurutzatuko dituzten pertsonaiak jarraitzen ditu. 1951 urtean ere, Duvivierrek Don Camilloren lehen zatia filmatu zuen, Le Petit Monde de don Camillo. Berehala arrakasta izan zuen eta jarraipena eman zion Le Retour de don Camillo filmarekin 1953an. Ondoren, serieak beste zuzendari batzuen zuzendaritzapean jarraituko du. 1952an, La Fête à Henriette filmatu zuen, egiten ari den film bati buruzko filma, nahiko autoparodikoa eta Henri Jeansonekin batera egina.

1956an Voici le temps des assassins filman Jean Gabin topatzen dugu Danièle Delormekin. Zinema beltza eta emakume deabruzkoaren erretratua. Duvivierrek beste film bikain bat filmatu zuen 1958an, Marie-Octobre, Danielle Darrieux, Paul Meurisse, Serge Reggiani eta Bernard Blierrekin. Hamaika pertsonaiak (bederatzi gizon eta bi emakume) leku, denbora eta ekintzaren batasunean eboluzionatzen duen estilo ariketa, zuzendaritzaren presentzia handiarekin, enkoadraketa eta konposizioarekiko etengabeko kezkarekin. Urte berean, zuzendaria Canneseko Zinemaldiko epaimahaian parte hartzera gonbidatu zuten.

1962an, Le Diable et les Dix Commandements filmatu zuen. Hurrengo urtean, 1963an, Chair de poule atera zen, eta haren gidoia James Hadley Chaseren Tirez la chevillette ( ome Easy, Go Easy, 1960) eleberritik egokituta zegoen eta bere argumentuak The Postman Always Rings Twice filmarekin antzekotasun ugari ditu. Berriro ere, Duvivierrek eskrupulurik gabeko pertsonai bat aurkezten du.

1967ko urrian, Diaboliquement vôtre filmaren produkzioa amaitu zenean, non gizon batek auto istripu baten ondorioz memoria galtzen duen, Duvivier erabat ahituta zegoen. 1967ko urriaren 29a hil zen Boucicaut ospitalean, Pariseko 15. auzoan, ezin izan baitzuten suspertu [6] bihotzekoak jota autoa gidatzen ari zela [7] [8] . 71 urte zituen eta ia 70 tituluko filmografia oparoa utzi zuen, horien artean munduko zinemaren funtsezko klasikoak. Hautes-de-Seineko Rueil-Malmaisoneko hilerri zaharrean lurperatuta dago. [9] Olga emaztea 1955ean hil zen.

Jean Renoirrek Duvivierri buruz esan zuen: "Arkitektoa banintz eta zinemako monumentua eraiki beharko banu, sarreraren gainean Duvivierren estatua jarriko nuke. Teknikari bikain hau, zorroztasun hori, poeta zen. Jean Renoirrez gain, Ingmar Bergmanek eta Orson Wellesek batez ere Duvivier estimu handian zuten. [10] [11]

Duvivier irudien unibertsoaren asmatzailea da, non errealismo gordinena eta askotan oso iluna ezohiko fantasia batez josita dagoen. Bigarren Mundu Gerraren ondoren, Frantziako gizartearen erretratu ezkorra ematen du, hipokresia, klerikaltasun estua, makurkeria eta emakumezko maltzurkeria nagusi direla erakusten baitu.

1919-1930 aldia: film mutuak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Urtea Filma Aktore nagusiak Oharrak
1919 Haceldama ou le Prix du sang
1920 L'Agonie des aigles Gaby Morlay Dominique Bernard-Deschampsekin batera
La Réincarnation de Serge Renaudier desagertua
1921 Crépuscule d’épouvante
1922 Les Roquevillard
L'Ouragan sur la montagne
Der Unheimliche Gast Jeanne Helbling Alemanian filmatua
1923 Le Reflet de Claude Mercœur
1924 Credo ou la Tragédie de Lourdes
Cœurs farouches
La Machine à refaire la vie
L'Œuvre immortelle
1925 L'Abbé Constantin
La Nuit de la revanche gidoilari
Poil de Carotte
1926 L'Homme à l'Hispano
1927 L'Agonie de Jérusalem
Le Mariage de mademoiselle Beulemans
1928 Le Tourbillon de Paris
Le Mystère de la Tour Eiffel
1929 La Divine Croisière
La Vie miraculeuse de Thérèse Martin Janine Borelli
Maman Colibri Jeanne Dax Filma plataforma honetan ikusgai:europafilmtreasures.eu
1930 Au Bonheur des Dames Dita Parlo zuzendariak egin azken film mutua, beranduago soinuztatua,

1931-1940 aldia: hiztunak gerra aurretik

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Urtea Filma Aktore nagusiak Oharrak
1931 David Golder Harry Baur zuzendariaren lehen film hiztuna
Les Cinq Gentlemen maudits Harry Baur, Robert Le Vigan
Die Fünf verfluchten Gentlemen Anton Walbrook aurreko filmaren alemanezko bertsioa
1932 Poil de carotte Harry Baur, Robert Lynen 1925eko filmaren remakea
La Vénus du collège bertan behera utzitako proiektua
Allô Berlin<span typeof="mw:DisplaySpace" id="mwAfo"> </span>? Ici Paris<span typeof="mw:DisplaySpace" id="mwAfs"> </span>! Josette Day
1933 La Tête d'un homme Harry Baur
Le Petit Roi Robert Lynen
La Machine à refaire la vie 1924ko filmaren ramakea
1934 Le Paquebot Tenacity Albert Préjean
Maria Chapdelaine Madeleine Renaud, Jean Gabin, Jean-Pierre Aumont Zinema Frantsesaren saria
1935 Golgotha Robert Le Vigan, Harry Baur, Jean Gabin, Edwige Feuillère
La Bandera Jean Gabin, Annabella, Robert Le Vigan, Raymond Aimos, Pierre Renoir, Gaston Modot gidoigilea ere: Charles Spaak
Bout de chou gidoigilea ere: Yves Mirande
1936 La Belle Équipe Jean Gabin, Charles Vanel, Viviane Romance, Raymond Aimos gidoigilea ere: Charles Spaak

kantu nagusia: Quand on se promène au bord de l'eau
Le Golem Harry Baur, Charles Dorat
1937 L'Homme du jour Maurice Chevalier, Elvire Popesco gidoigilea ere: Charles Spaak
Pépé le Moko Jean Gabin, Mireille Balin, Marcel Dalio, Fernand Charpin, Gabriel Gabrio, Saturnin Fabre, Gaston Modot gidoigilea ere: Henri Jeanson
Un carnet de bal Marie Bell, Pierre Richard-Willm, Louis Jouvet, Raimu, Fernandel, Pierre Blanchar, Harry Baur gidoigilea ere: Henri Jeanson


Atzerriko filma onenaren saria Veneziako zinemaldian.

1938 Toute la ville danse (The Great Waltz) Fernand Gravey, Luise Rainer, Miliza Korjus Estutu Batuetan MGMrentzat egina.
1939 La Fin du jour Victor Francen, Louis Jouvet, Michel Simon, Madeleine Ozeray gidoigilea ere: Charles Spaak

La Charrette fantôme Pierre Fresnay, Louis Jouvet, Marie Bell
1940 Untel père et fils Raimu, Michèle Morgan, Louis Jouvet

gidoigilea ere: Marcel Achard eta Charles Spaak

1941-1944 aldia: Amerikako interludioa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Année Film Acteurs principaux Notes
1941 Lydia Merle Oberon, Joseph Cotten gidoigilea ere: Ben Hecht

1942 Tales of Manhattan Charles Boyer, Rita Hayworth, Ginger Rogers, Henry Fonda, Charles Laughton, Edward G. Robinson
1943 <i id="mwAvI">Flesh and Fantasy</i> Edward G. Robinson, Charles Boyer, Barbara Stanwyck
1944 L'Imposteur Jean Gabin
Destiny Alan Curtis Reginald Le Borgen filam zeinetan Duvivierrrek parte hartu zuen kredituetan azaldu gabe.

1946-1959 aldia: gerraosteko filmak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Année Film Acteurs principaux Notes
1947 Panique Michel Simon, Viviane Romance, Paul Bernard gidoigilea ere: Charles Spaak
1948 Anna Karénine Vivien Leigh, Ralph Richardson
gidoigilea ere: Jean Anouilh
1949 Au royaume des cieux Serge Reggiani, Jean Davy Elkarrizketak:Henri Jeanson
1950 Black Jack George Sanders, Agnes Moorehead gidoigilea ere: Charles Spaak
1951 Sous le ciel de Paris Paul Frankeur, Sylvie, François Périer, Brigitte Auber gidoigilea ere: René Lefèvre
1952 Le Petit Monde de don Camillo Fernandel, Gino Cervi gidoigilea ere: René Barjavel

La Fête à Henriette Dany Robin, Michel Auclair gidoigilea ere: Henri Jeanson
1953 Le Retour de don Camillo Fernandel, Gino Cervi gidoigilea ere: René Barjavel
1954 L'Affaire Maurizius Madeleine Robinson, Daniel Gélin, Charles Vanel, Anton Walbrook, Eleonora Rossi Drago
1955 Marianne de ma jeunesse Marianne Hold, Pierre Vaneck
Marianne Marianne Hold, Horst Buchholz
1956 Voici le temps des assassins Jean Gabin, Danièle Delorme
1957 Pot-Bouille Gérard Philipe, Danielle Darrieux, Dany Carrel gidoigilea ere: Henri Jeanson
L'Homme à l'imperméable Fernandel, Bernard Blier gidoigilea ere: René Barjavel
1959 La Femme et le Pantin Brigitte Bardot, Antonio Vilar, Lila Kedrova gidoigilea ere: Marcel Achard, Jean Aurenche
Marie-Octobre Danielle Darrieux, Paul Meurisse, Bernard Blier, Serge Reggiani, Lino Ventura, Paul Frankeur, Paul Guers, Daniel Ivernel, Robert Dalban Elkarrizketak:Henri Jeanson

1960-1967 aldia: azken filmak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Année Film Acteurs principaux Notes
1960 La Grande Vie Giulietta Masina, Gert Fröbe

gidoigilea ere: René Barjavel
Boulevard Jean-Pierre Léaud, Pierre Mondy gidoigilea ere: René Barjavel
1962 La Chambre ardente Jean-Claude Brialy, Édith Scob, Claude Rich gidoigilea ere: Charles Spaak
Le Diable et les Dix Commandements Michel Simon, Micheline Presle, Françoise Arnoul, Mel Ferrer, Claude Dauphin, Charles Aznavour, Lino Ventura, Fernandel, Alain Delon, Danielle Darrieux, Madeleine Robinson, Louis de Funès, Jean-Claude Brialy

gidoia: Audiard, Barjavel, Jeanson…
1963 Chair de poule Robert Hossein, Jean Sorel, Catherine Rouvel gidoigilea ere: René Barjavel
1967 Diaboliquement vôtre Alain Delon, Senta Berger

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Archives de Lille, acte de naissance Txantiloi:Formatnum, année 1896 (vue 175/715) (avec mentions marginales de mariages et de décès)
  2. Jean Tulard, Dictionnaire du cinéma - les réalisateurs, collection Bouquins, Paris, Robert Laffont, 1982
  3. a b Julien Duvivier. .
  4. JULIEN DUVIVIER. .
  5. Duvivier Julien. .
  6. Archives de Paris 15e, acte de décès Txantiloi:Numéro, année 1967 (page 6/31)
  7. Jean Tulard, Dictionnaire du cinéma - Les réalisateurs, Édition Bouquins, 2001, p. 283.
  8. L'Écho républicain de la Beauce et du Perche, 31 octobre 1967: "Le décès de M. Julien Duvivier n'est pas dû au choc de son crâne sur le pare-brise de sa Jaguar, à la suite de sa collision avec la voiture de M. Maurice Schumann. Les professeurs Derobert et Hadengue, qui ont pratiqué l'autopsie du corps du cinéaste, ont en effet conclu à une mort naturelle due à une coronite. Au moment de la collision, M. Duvivier était très vraisemblablement déjà mort."
  9. Registre des pompes funèbres payantes, année 1967 en date du 2 novembre (page 10/21)
  10. Jean Tulard, Dictionnaire du cinéma - Les réalisateurs, Éditions Bouquins, 2002, p. 283, citation: « Notons qu'Orson Welles n'a jamais caché l'admiration que lui inspirait les films de Duvivier. » Biblio: P. Leprochon Julien Duvivier, Anthologie du cinéma, 1968.
  11. A.L.. Huit films de Julien Duvivier. .
  • Pierre Leprohon, "Julien Duvivier, 1896-1967", in Anthologie du cinema, vol. 4, Abangoardia , Pierre
  • Yves Desrichard, Julien Duvivier : berrogeita hamar urte patu beltzak, Paris, BiFi , Yves  or. ( ISBN 2-912400-24-4 eta 9782912400246, OCLC 475076143 )
  • Eric Bonnefille, Julien Duvivier : Frantziako zinemaren gaitz maitagarria, vol. 1 : 1896-1940, Paris, L'Harmattan, coll. "Ikusizko eremuak", Eric  or. ( ISBN 2-7475-2352-7 eta 9782747523523, OCLC 314161245, lineako aurkezpena )
  • Eric Bonnefille, Julien Duvivier : Frantziako zinemaren gaitz maitagarria, vol. 2 : 1940-1967, Paris, L'Harmattan, coll. "Ikusizko eremuak", Eric  or. ( ISBN 2-7475-2353-5 eta 9782747523530, OCLC 314161767, lineako aurkezpena )
  • Hubert Niogret, Julien Duvivier : 50 urte zinema, Paris, Bazaar & Co, Hubert  or. ( ISBN 978-2-917339-21-3 eta 2917339217, OCLC 639954220 )
  • ISSN 0048-4911.. ISSN 0048-4911..
  • André Nolat, "Pépé le Moko", in Roman Ciné, Editions Publibook, 2013, pp. 43tik 56ra.

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]