Vanessa Montfort
Vanessa Montfort | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Vanessa Montfort Écija |
Jaiotza | Bartzelona, 1975eko ekainaren 4a (49 urte) |
Herrialdea | Katalunia |
Bizilekua | Madril |
Lehen hizkuntza | gaztelania |
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | gaztelania ingelesa |
Jarduerak | |
Jarduerak | eleberrigilea, antzerkigilea, kazetaria eta idazlea |
Jasotako sariak | ikusi
|
vanessamontfort.com | |
Vanessa Montfort (Bartzelona, Katalunia, 1975eko ekainaren 4a) kataluniar nobelagilea, dramagilea eta zuzendaria da. 2016, Mujeres que compran flores' argitalpenarekin, emakume protagonisten aldeko apustua egitea erabaki zuen, bere nobelen erdigune gisa.[1]
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Vanessa Montfort Bartzelonan jaio zen 1975ean. Aita iparramerikarra da, eta Madrilen bizi da txikitatik.[2] Informazio Zientzietan lizentziaduna da.
Idazle ibilbidea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Unibertsitateko urteetan ekin zion literatura-ibilbideari, Quijote Show (1999), Paisaje transportado (2003) eta Estábamos destinados a ser ángeles (2006) antzerki-lanen estreinaldiarekin. Urte berean, Sevillako XI. Ateneo Gazte Saria jaso zuen bere lehen eleberriarekin: El ingrediente secreto (Algaida, 2006).
Hilabete batzuk geroago, Royal Court Theatreren (Internacional Residency for Emerging Playwrights, 2007) gonbidapena jaso zuen, eta 2008an errepikatu zuen (Spanish Voices). Royal Court-etik igaro zenean, zuzendari britainiarrekin lan egin zuen, hala nola Lindsey Turner eta Fiona Laird zuzendariekin, eta Harold Pinter, Tom Stoppard, Martin Crimp eta David Hare-rekin tailerrak egin zituen ingelesera itzulita: Flashback (Royal Court Playatre, 2007), La mejor posibilidad de ser Alex Quantz (Southwark Playhouse Londres, 2008/Fringe Madrid 2012) eta La cortesía de los ciegos, SGAE eta INAEMen laguntzarekin 2011an Espainiako Irrrati Nazionalean (RNE) berrestreinatu zen irrati bertsioa. Proiektuan, Nicolas Jacksonen eskutik, Alfredo Sanzol, José Sanchis Sinisterra eta Juan Mayorga dramaturgoekin batera parte hartu zuen.
Eleberrigile gisa zuen berrespena 2010ean lortu zuen New Yorkeko Mitología bigarren eleberriarekin Sevillako Ateneo saria irabazi zuenean. Sari hori Juan Marsé, Carmen Conde edo Fernando Marías bezalako idazleek ere jaso dute.
2012an, antzerkigile jarraitu zuen, eta, Marina Bollaínekin batera, La Regenta lanaren lehen antzerki-bertsioa egin zuen (Leopoldo Alas Clarín-en izen bereko nobelan oinarritua), Los Teatros del Canal de Madridek ekoitzia. Urte horren amaieran, Jorge Fernández Guerra konpositorearen Tres desechos en forma de ópera zuzendu zuen Madrilgo Guindalera antzokian.
2013an, Sirena negra musika-bakarrizketa idatzi eta zuzendu zuen, eta nazioarteko bi enkargu jaso zituen: Chalk Land (Tierra de tiza, Londresko Royal Court Theatre) eta Balboa (Panamako Antzoki Nazionala), Hegoaldeko Itsasoaren Aurkikuntzaren V. Mendeurrena ospatzeko. El galgo lana Fundación Autoreko Antzerki Idazketaren lehen Laborategian parte hartzeko hautatu zuten.
Haren lana —antzerkia eta narrazioa— zenbait antologia eta azterketa kritikotan jaso da, bai Europan, bai Amerikan. Bere lanaren beste aintzatespen batzuk hauexek dira: urteko autore berrien Cultura Viva 2009 Sari Nazionala eta Orden de los Descubridores (New Yorkeko St. John's Unibertsitatea). “Ciudad Ficción”, autoreak New York deitzen dion bezala bere lanean, bere literatura-unibertsoaren parte da dagoeneko.
2014. urtean, Plaza eta Janesekin batera, La leyenda de la isla sin voz izeneko hirugarren eleberria argitaratu zuen. New Yorkeko istorioa da. Zaragozako Hiria Eleberri Historikoaren Saria eman zioten 2015. urtean.
Fernando Marías Amondok sortutako talde artistikoaren parte da Montfort, Mary Shelleyren Hijos izenekoa. Harekin parte hartu zuen Mary Wollstonecraft[3] feminista aitzindariaren omenezko saioetan eta Wollstonecraft izeneko liburuan. Hijas del horizonte. Beste idazle garrantzitsu batzuk ere ageri dira: Espido Freire, Paloma Pedrero, Nuria Varela, Cristina Cerrada, Eva Díaz Riobello, María Zaragoza, Raquel Lanseros eta Cristina Fallarás.[4]
2015. urtean, Miguel Ángel Lamata zuzendariarekin batera, Bemybaby Films produkzio-etxea sortu zuen, eta harekin ekoitzi zuen 2016. urtean bere lehen film luzea, Michelle Jenner, Eduardo Noriega, Fele Martínez eta Amaia Salamanca protagonistekin. Urte horretan bertan argitaratu zuen bere laugarren eleberria: Mujeres que compran flores. Loreak erosten dituzten bost emakumeren istorioa kontatzen du, eta, autorearen arabera, hainbat arrazoirengatik erabat aldatu zuen bere ekoizpena. 2017an, Dédalok argitaratutako Carlos Villarrubiaren Placeres compartidos liburuaren protagonistetako bat da.
Lanak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Besteak beste hauexek dira bere lan batzuk:[5][6][7]
Eleberri argitalpenak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 2023an La hermandad de las malas hijas[8]
- 2020an La mujer sin nombre (Plaza y Janés)[9]
- 2019an El sueño de la crisálida (Penguin Random House, 2019)
- 2016an Mujeres que compran flores (Plaza y Janés, 2016)
- 2014an La leyenda de la isla sin voz. (Plaza y Janés. Random House, 2014) Zarag.oza Hiriko Nobela Historiko saria 2015.
- 2010 - Mitología de Nueva York. (Algaida argitaletxea, 2010). Sevillako XLII. Ateneo Nobela saria
- 2006 - El ingrediente secreto. (Algaida Editorial, 2006). Sevillako XI. Ateneo Joven Nobela saria.
Antzerki lanak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 2019 - Firmado Lejárraga. Lejárraga, Centro Dramático Nazionala, María Lejárragaren irudia berreskuratzeko.[10]
- 2019 - Bruna Husky (Rosa Monteroren izen bereko pertsonaian oinarritutako bakarrizketa. Madrileko Mikroteatroan, 2019ko martxoaren 13an) Dramaturgia.
- 2013 - El Galgo. (Autore Fundazioaren irakurketa dramatizatua/SGAE, 2013ko urriaren 15a) Egilea. Testua eta dramaturgia.
- 2013 - Balboa. (Panamako Antzoki Nazionalaren enkargua, 2013ko urriaren 7koa). Egilea. Testua eta dramaturgia. Zuzendaria: Gabriel Pérez Mateo Produkzioa: Emes Producciones/Mare Australe Fundazioa.
- 2013 - Chalk land (Royal Court Theatre Londonen enkargua. Estreinaldia: Royal Court Theatre, Jerwood Theatre Upstairs, 2013ko ekainaren 29a). Egilea. Testua eta dramaturgia. Itzulpena: William Gregory Zuzendaritza: Richard Twyman Produkzioa: Royal Court Theatre London. Nazioarteko Departamentua.
- 2013 Sirena Negra. Bakarrizketa musikala. (Estreinaldia: Alcalá de Henares, Madril. 2013ko apirilaren 24a) Testua eta zuzendaritza. Ekoizpena: Imagine S.L. El Corte Inglés-eko Kultur Arloaren laguntzarekin.
- 2012 - Tres desechos en forma de ópera (Estreinaldia: Teatro Guindalera, 2012ko abenduaren 19a) Zuzendaritza. Ekoizpena: La Pera Opera
- 2012 - La regenta. Leopoldo Alas Clarín-en obraren antzezpena. (Teatros del Canal, Madril. Estreinaldia, 2012ko martxoaren 29an.) Bertsioa, testua eta dramaturgia (Marina Bollaínekin batera). Zuzendaritza: Marina Bollaín. Los Teatros del Canal eta Producciones Come eta Calla taldeen arteko koprodukzioa. Espainiako bira.
- 2012 - Estábamos destinadas a ser ángeles. (La Quadra Antzokia, Panama Hiria, 2012ko iraila. Berrestreinaldia, 2013ko urria) Egilea. Jatorrizko testua eta dramaturgia. Produkzioa: Emes Producciones. Zuzendaria: Arturo Wong Sagel.
- 2012 - La cortesía de los ciegos. (Irrati-antzerkia Espainiako Irrati Nazionalerako (RNE)) Egilea. Jatorrizko testua eta dramaturgia. Zuzendaria: Nicolas Jackson. HHen ekoizpen bat. British Council Spain eta SGAEren laguntzarekin.
- 2011 - Estábamos destinadas a ser ángeles. (Madril, urria, 2012) Egilea. Testua eta dramaturgia. Zuzendaria: Simon Breden. Konpainia: EntreCajasTeatro
- 2008 - Alex Quantz (Southwark Playhouse, Londres) izateko aukerarik onena. Egilea. Testua eta dramaturgia/ Itzulpena: Simon Breden. Zuzendaria: Simon Breden. Konpainia: 36 Degrees
- 2008 - La cortesía de los ciegos (Royal Court Theatre enkargua, Londres) Egilea. Testua eta dramaturgia. Itzulpena: Simon Breden
- 2007 - Flashback (Royal Court Theatre, Jerwood Theatre Downstairs. Londres) Egilea. Testua eta dramaturgia. Itzulpena: William Gregory. Zuzendaria: Fiona Laird. Ekoizpena: Royal Court Theatre London. Nazioarteko Departamentua.
- 2006 - Estábamos destinadas a ser ángeles (Madrilgo Erkidegoko Antzerki Sozialaren Erakusketa). Egilea. Testua eta dramaturgia. Zuzendaria: Rosa Briones
- 2003 - Paisaje Transportado (Círculo de Bellas Artes, Madril) Autorea. Testua eta dramaturgia. Zuzendaria: Rosa Briones
- 1999 - Quijote Show (Círculo de Bellas Artes, Madril). Testua, dramaturgia eta zuzendaritza.
Antologiak eta bestelako argitalpenak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Hombres (y algunas mujeres). Rosa Monteroren edizioa. Egileak: Elia Barceló, Nuria Barrios, Espido Freire, Nuria Labari, Vanessa Montfort, Lara Moreno, Claudia Piñeiro, Marta Sanz, Elvira Sastre, Karla Suárez eta Clara Usón. (Zenda, 2019).
- 2013 - El Galgo (Colección Teatro Autor, 2013. Fundación Autor.) Antzerki testua.
- 2013 - La soledad es el hogar del monstruo. (Imagine Ediciones, 2013.)
- 2012 - Acotaciones: Teatro breve de escritoras jóvenes. (RESAD, 2012. Fundamentos argitaletxea). Antzerki testuen azterketa kritikoa eta antologia.
- 2011 - Shukram: espektroak, zonbiak eta beste maitemindu batzuk. (Imagine argitaletxea, 2011.) Fernando Maríasek bildutako Antologia. Vicente Molina Foix, Alfonso Mateo Sagasta, Luisgé Martín eta Jon Bilbaorekin batera, besteak beste.
- 2011 - Watchwoman: s.XXI-ren emakumezko narratzaileak. (Zaragozako Unibertsitatea eta Fernando El Catílico Fundazioa, 2011). Antología de relatos, hauekin batera: Belén Gopegui, Marta Sanz, Mercedes Abad, Lola Becaria, Mercedes Cebrián, Care Santos, Álgela Vallvey eta Luna Miguel, besteak beste.
- 2011 - Muga: diziplina anitzeko antologia. (Pepsi, Gijongo Aste Beltzarekin batera) Ian Watson, Alan Moore, Melinda Gebbie, Raúl Argemí, Carlos Salem, Ana Merino, Lucius Shepard, Juan Esteban Constaín eta beste autore batzuekin batera.
- 2011 - EÑE aldizkaria, 25. (La Fábrica argitaletxea, 2011) Antología literaria, besteak beste, Luis García Montero, Espido Freire, Jorge Eduardo Benavides eta Juan Pedro Aparicio autoreekin batera.
- 2009 - Jekyll eta Hyde (451 Editores, 2009) Antología de historias, besteak beste, Manuel Hidalgo, José Manuel Fajardo, Cristina Cerrada eta Alfredo Conderekin.
- 2009 - EÑE aldizkaria, 9. (La Fábrica Editorial, 2009) Antología de relatos, Fernando Maríasekin, Fernando Iwasakirekin eta Elena Medelekin batera, besteak beste.
- 2009 - Autómatas, robots y otras figuras de la construcción femenina. (Karlos III.a Unibertsitatea, Lengua de Trapo, 2009) Saiakera
- 2007 - Grita Sida (Madrilgo Unibertsitate Konplutentsea, 2007) Antzerki-bakarrizketen antologia, José Luis Alonso de Santos, Francisco Nieva, Ignacio Amestoy, Rosa Regás, Ernesto Caballero eta beste autore batzuekin batera.
Sariak, bekak eta aipamenak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 2012 - Autore/SGAE Fundazioaren saria. Fundación Autoreko Dramaturgiako Laborategia.
- 2010 - Sevillako Ateneo Nobelaren Nazioarteko Saria 2010. New Yorkeko Mitologia
- 2009 - Kultura Biziaren Sari Nazionala. "Urteko egile Berria", "Espainiako literatura berriaren balio berri sendoenetako bat".
- 2008 - British Council-en beka, John Osborn Fundazioan Royal Court Theatrek antolatutako “Spanish Voices” dramaturgoen topaketa hispano-britainiarrerako.
- 2008 - St. New Yorkeko John’s Unibertsitatea. Espainiako kultura eta hizkuntza etengabe zabaltzeagatik.
- 2007 - British Council-en beka, Londresko Royal Court Theatre-ren Dramaturgoen Nazioarteko Egoitzarako.
- 2006 Sevillako Ateneo Joven Eleberriaren Nazioarteko Saria 2006. El ingrediente secreto lanarengatik.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ «MSN» www.msn.com (Noiz kontsultatua: 2023-12-04).
- ↑ La escritora Vanessa Montfort regresa a Nueva York junto a Charles Dickens. 23 de febrero de 2016.
- ↑ Espacio. Fundación Telefónica (consultado el 6 de junio de 2015).
- ↑ Escritoras.com (consultado el 6 de junio de 2015).
- ↑ (Gaztelaniaz) lecturalia.com. «Vanessa Montfort: libros y biografía autora» Lecturalia (Noiz kontsultatua: 2023-12-04).
- ↑ (Gaztelaniaz) «Libros de VANESSA MONTFORT | Casa del Libro» casadellibro (Noiz kontsultatua: 2023-12-04).
- ↑ «Egilearen liburu guztiakMontfort Vanessa» www.todostuslibros.com (Noiz kontsultatua: 2023-12-04).
- ↑ (Gaztelaniaz) Estévez, Alba Prada. (2023-11-18). «“Hay una brecha generacional mayor entre nosotras y nuestras madres que entre nuestras abuelas y nuestras madres”» El Correo Gallego (Noiz kontsultatua: 2023-12-04).
- ↑ «“El nombre María Lejárraga, como el de tantas otras mujeres olvidadas, no ha llegado por desinterés”» La Vanguardia 2020-11-11.
- ↑ Diariocrítico.com. «'Firmado Lejárraga': un burka para la escritora» Diariocrítico.com.