فیصل یکم

فیصل اول
پادشاه عراق و سوریه
فیصل در ژوئن ۱۹۳۳، مدت کوتاهی پیش از مرگش
سلطنت	۱۹۲۱–۱۹۳۳ ۱۹۲۰–۱۹۲۰
پیشین	شریف حسین
جانشین	غازی اول
زاده	۲۰ مه ۱۸۸۵ طائف، حجاز امپراتوری عثمانی
درگذشته	۸ سپتامبر ۱۹۳۳ (۴۸ سال) برن، سوئیس
فرزند(ان)	غازی اول محمد رافعه عزه راجحه
نام کامل فیصل بن حسین شریف
دودمان	هاشمی
پدر	شریف حسین

فیصل بن حسین بن علی الهاشمی (به عربی: فیصل الأول بن الحسين بن علي الهاشمي؛ ۲۰ مه ۱۸۸۵ – ۸ سپتامبر ۱۹۳۳) ملقب به ملک فیصل اول از ۲۳ اوت ۱۹۲۱ تا زمان مرگش در سال ۱۹۳۳ پادشاه عراق بود. او یکی از اعضای خاندان هاشمی و یکی از رهبران شورش بزرگ اعراب در طول جنگ جهانی اول بود. او از مارس تا ژوئیه ۱۹۲۰ به عنوان پادشاه پادشاهی عربی سوریه خدمت کرد تا اینکه توسط فرانسوی‌ها اخراج شد.

فیصل، سومین پسر حسین بن علی، امیر اعظم و شریف مکه، در مکه به دنیا آمد و در استانبول بزرگ شد. او از سال ۱۹۱۶ تا ۱۹۱۸، با کمک بریتانیا، نقش مهمی در شورش اعراب علیه امپراتوری عثمانی ایفا کرد. او به تشکیل یک دولت عربی در سوریه مستقر در دمشق کمک کرد و هیئت عربی را در کنفرانس صلح پاریس در سال ۱۹۱۹، رهبری کرد. در سال ۱۹۲۰، کنگره ملی سوریه، فیصل را به عنوان پادشاه اعلام کرد و ادعای فرانسه مبنی بر قیمومیت بر سوریه را رد کرد. در پاسخ، فرانسه چند ماه بعد به سوریه حمله کرد، پادشاهی را از بین برد و فیصل را مجبور به تبعید کرد.

در اوت ۱۹۲۱، به دنبال تصمیم کنفرانس قاهره (۱۹۲۱)، انگلیسی‌ها فیصل را پادشاه پادشاهی جدید عراق اعلام کردند که توسط بریتانیا اداره می شد. فیصل در طول سلطنت خود، اتحاد بین سنی و شیعه را تقویت کرد تا وفاداری به پان عربیسم را در سراسر جهان عرب تشویق کند و پان عربیسم را در هدف ایجاد یک کشور عربی که شامل عراق، سوریه و بقیه هلال حاصلخیز باشد، ترویج دهد. در سال ۱۹۳۲ با پایان قیمومیت بریتانیا بر عراق و ورود این کشور به جامعه ملل، او ریاست استقلال عراق را برعهده داشت. فیصل در سال ۱۹۳۳ در برن سوئیس در سن ۴۸ سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت و پسر بزرگش غازی جانشین وی شد.

زندگی‌نامه

فیصل پسر حسین پسر علی حسنی هاشمی، در شهر طائف امیرنشین مکه که خود یکی از امیرنشین‌های والی نشین حجاز پیرو دولت عثمانی بود، زاده شد.

او پسر سوم حسین بن علی است. حسین بن علی معروف به شریف حسین، شریف مکه (یعنی امیر و حکمران منطقه حجاز و مکه) و برادر عبدالله هاشمی (پادشاه اردن) بود. در سال ۱۹۱۳ به نمایندگی پدر بزرگش در پارلمان عثمانی برگزیده شد. پادشاهی عراق را از ۱۹۲۱ تا ۱۹۳۳ و پادشاهی سوریه را در سال ۱۹۲۰ در دست داشت. دو بار زن گرفت. دو پسر به نام‌های (غازی، محمد) و سه دختر به نامهای (رافعه، عزه و راجحه) داشت.

منابع

• Simon, Reeva S. (Jun 1974). "The Hashemite 'Conspiracy': Hashemite Unity Attempts, 1921–1958". International Journal of Middle East Studies. 5 (3): 314–327. doi:10.1017/s0020743800034966. JSTOR 162381. S2CID 162677596.
• Tripp, Charles (2007). A History of Iraq (3 ed.). New York: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-87823-4.
• Allawi, Ali (2014). Faisal I of Iraq (به انگلیسی). Yale University Press, New Haven. ISBN 978-0-300-12732-4.
• Lawrence, Thomas Edwards (1997). The Seven Pillars of Wisdom. Wordsworth Editions.
• Karsh, Efraim; Karsh, Inari (2022). Empires of the Sand: The Struggle for Mastery in the Middle East, 1789-1923. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-03934-6.
• Ireland, Philip (1936). Government and administration of Iraq: A study in political development. University of London (London School of Economics and Political Science). OCLC 1006212063.
• Masalha, N. (October 1991). "Faisal's Pan-Arabism, 1921-33". Middle Eastern Studies. Vol. 27, no. 4. pp. 679–693. ISSN 0026-3206. JSTOR 4283470.