پرش به محتوا

دولومیت (کانی)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
دولومیت
دولومیت (سفید) بر روی طلق
اطلاعات کلی
رده‌بندیکانی‌های کربنات
فرمول شیمیایی
(بخش تکراری)
CaMg(CO3)2
دسته‌بندی شرونتس-نیکل5.AB.۱۰
دستگاه بلوریدستگاه بلوری شش‌گوشه (تری‌گونال)
رده بلوریتری‌گونال (۳)
H-M symbol: (۳)
گروه فضاییR۳
ساختار بلوریa = 4.8012(1), c = ۱۶٫۰۰۲ [Å]; Z = ۳
ویژگی‌ها
رنگسفید، خاکستری تا صورتی
رَخPerfect on {10۱1}، رخ تری‌گونال
Tenacityشکننده
سختی موس۳٫۵ تا ۴
رنگ خاکهسفید
وزن مخصوص۲٫۸۴–۲٫۸۶
ویژگی‌های ظاهریتک‌محوری (-)
ضریب شکستnω = ۱٫۶۷۹–۱٫۶۸۱ nε = ۱٫۵۰۰
دوشکستیδ = ۰٫۱۷۹–۰٫۱۸۱
انحلال‌پذیریانحلال‌پذیری ضعیف در محلول رقیق هیدروکلریک اسید
منابع[۱][۲][۳][۴][۵]

دولومیت یک مادهٔ معدنی با فرمول شیمیایی CaMg(CO۳)۲ است که در سه جهت، رخ کامل غیر قائمه دارد. بیشتر دولومیت‌ها به رنگ‌های خاکستری مایل به کرم و سفید مایل به خاکستری یافت می‌شوند ولی برخی با رنگ‌های دیگری مانند سفید، زرد، سبز و سیاه هم دیده شده‌اند. این کانی دارای وزن مخصوص ۲٫۶ گرم بر سانتی‌متر مکعب، سختی آن ۴–۳٫۵ و دارای جلای شیشه‌ای یا مرواریدی است.

اجزاء تشکیل‌دهندهٔ دولومیت عمدتاً اکسید منیزیم (MgO) و آهک (CaO) هستند ولی ممکن است مواد دیگری چون اکسیدهای آهن، سدیم و پتاسیم نیز در ساختمان آن‌ها یافت شود. این کانی حاوی (۳۰٫۴ درصد CaO)، (۲۱٫۹۲ درصد MgO) و (۴۷٫۷ درصد CO۲) است.

دولومیت به صورت لایه‌های عظیم با ضخامت‌های چند ده فوتی یافت می‌شود. آن‌ها حدود ۱۵٪ پوستهٔ زمین را می‌سازند و به مقدار زیاد در تمام نقاط دنیا یافت شده‌اند و به عنوان یکی از اجزای رایج سنگ‌های رسوبی شناخته می‌شوند. سنگ‌های حاوی دولومیت را با همان نام دولومیت یا سنگ آهک دولومیتی می‌شناسند. کانی‌های کربناته شامل کلسیت، آراگونیت و دولومیت هستند. شاید هیچ مادهٔ معدنی دیگری، مصارفی را که سنگ آهک و دولومیت دارند، نداشته باشد. سنگ‌های کربناته به خاطر خواص فیزیکی خود، پایه‌های اساسی صنعت مصالح ساختمانی را تشکیل می‌دهند و از بدو تمدن بشری مورد استفاده بوده و در حال حاضر نیز مصارف این سنگ‌ها رو به افزایش است.

سنگ‌های کربناته ۵۰٪ مخازن نفت و گاز دنیا و ۹۵٪ مخازن نفت و گاز ایران را شامل می‌شوند. رسوبات کربناته از کلسیت (کم یا پُرمنیزیم) یا آراگونیت و مقداری نیز دولومیت، پیریت و کوارتز، تشکیل شده‌اند.

کلسیت

[ویرایش]

کلسیت کم منیزیم دارای کمتر از ۴٪ مول MgCO۳ و کلسیت پرمنیزیم دارای بیش از ۴٪ مول MgCO۳ ¬(۱۹–۱۱٪ درصد مول) هستند.

آراگونیت

[ویرایش]

آراگونیت منیزیم کمی دارد و به جای آن استرانسیوم می‌تواند جانشین شود. از لحاظ پایداری، کلسیت کم‌منیزیم پایدارتر از کلسیت پرمنیزیم و کلسیت پرمنیزیم پایدارتر از آراگونیت است.

کاربردها

[ویرایش]

نوشتارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Deer, W. A. , R. A. Howie and J. Zussman (1966) An Introduction to the Rock Forming Minerals, Longman, pp. 489–493. شابک ‎۰−۵۸۲−۴۴۲۱۰−۹.
  2. Dolomite بایگانی‌شده در ۲۰۰۸-۰۴-۰۹ توسط Wayback Machine. Handbook of Mineralogy. (PDF). Retrieved on 2011-10-10.
  3. Dolomite بایگانی‌شده در ۲۰۰۵-۰۸-۲۷ توسط Wayback Machine. Webmineral. Retrieved on 2011-10-10.
  4. Dolomite بایگانی‌شده در ۲۰۱۵-۱۱-۱۸ توسط Wayback Machine. Mindat.org. Retrieved on 2011-10-10.
  5. Krauskopf, Konrad Bates; Bird, Dennis K. (1995). Introduction to geochemistry (3rd ed.). Newyork: McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-035820-1. Archived from the original on 2017-02-26.