پرش به محتوا

نبو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
حجاری برنزی نبو بر روی در ورودی شرقی ساختمان جان آدامز کتابخانه کنگره، واشینگتن، دی. سی.؛ اثر لی لاوری

نَبو (نبی)، در اساطیر آشوری و بابلی ایزد خرد و نوشتار است. نبو توسط بابلی‌ها به عنوان پسر مردوخ و سارپانیت و همچنین نوه ائا پرستیده می‌شد. همسر نبو تاشمتو نام داشت.[۱]

نبو در امتداد دوران

[ویرایش]

نبو در آغاز همانند انسان پسر مردوخ و نوه انکی بود. با این اوصاف مردوک که از خدایان میان‌رودان محسوب می‌شد، از نبو کهن‌تر است و ایزد نبو از آغاز هزاره دوم تا قرن ششم پیش از میلاد قریب هزار و پانصد سال همچنان مطرح است [۲]. نام نبونَعید، واپسین پادشاه امپراتوری بابل نو از نام این ایزد گرفته شده و به معنای «نبو ستوده باد» است.

نبو در فیلم سه‌گانه علمی-تخیلی جنگ ستارگان که توسط جورج لوکاس خلق شده سامانه ملکه پدمه نابری امیدالا یا همان سناتور آمیدالا می‌باشد.

پانویس

[ویرایش]
  1. دانشنامه اساطیر: مدخل نبو
  2. ایزدان همان فرشتگان دوره اسلام هستند.

منابع

[ویرایش]
  • حسین، الهی قمشه‌ای (۱۳۸۶). شاهنامه فردوسی. ترجمهٔ ناهید فرشادمهر. تهران: نشر محمد. شابک ۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵.

پیوند به بیرون

[ویرایش]