ویشیشت‌ادویته
ویشیشت‌ادویته (سانسکریت: विशिष्टाद्वैत, romanized: Viśiṣṭādvaita, lit. 'ادویته ٔمشخص و یکتا') از مهم‌ترین مکاتب فلسفی ودانته در فلسفه هندی است که سری رامانجو (۱۰۱۷–۱۱۳۷ میلادی) آن را بنیان گذاشت. رامانجو از مخالفان شانکرا و مکتب ادویته بود.[۱] ویشیشت‌ادویته فلسفه‌ای ترکیبی است که ساختار فکری یگانه‌انگار ادویته و فلسفهٔ خداباورانهٔ دوایته را به هم پیوند می‌زند.[۲] سری رامانجو مکرراً به اوپانیشادها ارجاع می‌داد و مدعی بود که ویشیشت‌ادویته ریشه در اوپانیشادها دارد.[۳][۴]
تفسیر ویشیشت‌ادویته از اوپانیشادها نوع محدودی از یگانه‌انگاری است.[۵][۶] به گفتهٔ جنین فاولر[الف] سری رامانجو بر آن بود که اوپانیشادها نظریهٔ مبنی بر دوگانگی بدن و روح به دست می‌دهند که در آن برهمن در همه چیز هست و با این حال جدای از و فرای همه چیز، روح یا فرمانروای درونی و نامیرا است.[۴] بنابر مکتب ویشیشت‌ادویته کیفیت روح هر فرد با کیفیت برهمن یکی است اما کمیت آن از کمیت برهمن جداست.[۷][۸][۹]
در مکتب ویشیشت‌ادویته، به اوپانیشادها به عنوان آموزندهٔ یک ایشوار (ویشنو) نگاه می‌شود که کرسی همهٔ صفات برتر است و همهٔ جهان قابل مشاهده بدن خدایی است که در همه چیز هست.[۴] تأکید این مکتب بر عبادت و تذکار دائمی زیبایی و عشق به خدای شخصی است. این امر در نهایت فرد را به یکی شدن با برهمن انتزاعی رهنمون می‌کند.[۱۰][۱۱] به گفتهٔ فاولر، برهمن اوپانیشادها در تفسیر رامانجو یک حقیقت زنده و «آتمنِ همه چیز و همهٔ موجودات» است.[۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ Klostermaier 2007, pp. 361–363.
- ↑ Srinivasa 1956, p. 305.
- ↑ Betty 2010:215–224
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ Fowler 2002:298–299, 320–321, 331 with notes
- ↑ Indich 1995:97
- ↑ Sullivan 2001:239
- ↑ Betty 2010:215–224
- ↑ Routledge 2000:517-518
- ↑ Sharma 1987:373–374
- ↑ Sydnor 2012:20–22 with footnote 32
- ↑ Schultz 1981:81-84
- ↑ Jeaneane Fowler
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Vishishtadvaita». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ اوت ۲۰۲۰.
 | این یک مقالهٔ خرد هند است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |