چینی گن
ظاهر
گن | |
---|---|
贛語/赣语 | |
زبان بومی در | جمهوری خلق چین |
منطقه | مرکز و شمال جیانگشی، شرق هونان، بخشهایی از فوجیان، آنهوئی، هوبئی |
قومیت | مردم گن (چینی هان) |
شمار گویشوران | ۲۲ میلیون (۲۰۰۷)[۱] |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | gan |
گلاتولوگ | ganc1239 [۲] |
چینی گَن (چینی سادهشده: 赣语، چینی سنتی: 贛語، پینیین: Gon ua) یکی از گونههای چینی و زبان مادری حدود ۲۲ میلیون نفر در استان جیانگشی و نواحی اطراف آن در هونان، هوبئی، آنهوئی و فوجیان است. گن عضوی از شاخه چینی خانواده زبانهای چینی-تبتی است و هاکا نزدیکترین گونهٔ چینی به آن است.
گن دارای گویشهای متعددی است و گویش نانچانگ معمولاً به عنوان گویش معیار در نظر گرفته میشود. دستور زبان گن شبیه به دستورهای گونههای جنوبی چینی است. در گن تعدادی کلمه و اصطلاح باستانی وجود دارد که در اصل مربوط به زبان چینی کلاسیک هستند و اکنون در ماندارین کاربردی ندارند یا دارای کاربرد کمی هستند.
منابع
[ویرایش]- ↑ Mikael Parkvall, "Världens 100 största språk 2007" (The World's 100 Largest Languages in 2007), in Nationalencyklopedin
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Gan Chinese". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}
: Invalid|display-editors=4
(help)
- ویکی انگلیسی