پرش به محتوا

گائل کاکوتا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گائل رومئو کاکوتا مامبنگا
اطلاعات شخصی
نام کامل گائل رومئو کاکوتا مامبنگا[۱]
زادروز ۲۱ ژوئن ۱۹۹۱ ‏(۳۳ سال)[۱]
زادگاه لیل، فرانسه
قد ۱٫۷۳ متر (۵ فوت ۸ اینچ)[۲]
پست هافبک
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی استقلال
شمارهٔ پیراهن ۲۱
باشگاه‌های جوانان
۱۹۹۸–۱۹۹۹ US Lille-Moulins
۱۹۹۹–۲۰۰۷ لانس
۲۰۰۷–۲۰۰۹ چلسی
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)†
۲۰۰۹–۲۰۱۵ چلسی ۶ (۰)
۲۰۱۱ ← فولام (قرضی) ۷ (۱)
۲۰۱۱–۲۰۱۲ ← بولتون واندررز (قرضی) ۴ (۰)
۲۰۱۲ ← دیژون (قرضی) ۱۴ (۴)
۲۰۱۲–۲۰۱۴ ← ویتس‌آرنهم (قرضی) ۳۴ (۲)
۲۰۱۴ ← لاتزیو (قرضی) ۱ (۰)
۲۰۱۴–۲۰۱۵ ← رایو وایکانو (قرضی) ۳۵ (۵)
۲۰۱۵–۲۰۱۶ سویا ۲ (۰)
۲۰۱۶–۲۰۱۸ هبی چین فورچون ۲۴ (۲)
۲۰۱۷ ← دپورتیوو لاکرونیا (قرضی) ۱۰ (۲)
۲۰۱۷–۲۰۱۸ ← آمیان (قرضی) ۳۶ (۶)
۲۰۱۸–۲۰۱۹ رایو وایکانو ۱۲ (۱)
۲۰۱۹–۲۰۲۱ آمیان ۲۴ (۲)
۲۰۲۰–۲۰۲۱ ← لانس (قرضی) ۳۵ (۱۱)
۲۰۲۱–۲۰۲۲ لانس ۳۱ (۳)
۲۰۲۲–۲۰۲۴ آمیان ۴۳ (۱۰)
۲۰۲۴– استقلال ۲ (۰)
تیم ملی‡
۲۰۰۶–۲۰۰۷ زیر ۱۶ سال فرانسه ۱۲ (۵)
۲۰۰۷–۲۰۰۸ زیر ۱۷ سال فرانسه ۱۴ (۳)
۲۰۰۸–۲۰۰۹ زیر ۱۸ سال فرانسه ۵ (۳)
۲۰۰۹–۲۰۱۰ زیر ۱۹ سال فرانسه ۱۳ (۴)
۲۰۱۰–۲۰۱۱ زیر ۲۰ سال فرانسه ۱۱ (۲)
۲۰۱۱–۲۰۱۳ زیر ۲۱ سال فرانسه ۱۸ (۶)
۲۰۱۷– جمهوری دموکراتیک کنگو ۲۷ (۳)
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است و آمار به روز شده در تاریخ ۲ شهریور ۱۴۰۳.
‡ آمار بازی‌ها و گل‌های ملی به‌روز شده در تاریخ ۲۴ مارس ۲۰۲۳

گائل رومئو کاکوتا مامبنگا (فرانسوی: Gaël Rome Kakuta Mambenga؛ زادهٔ بازیکن فوتبال اهل جمهوری دموکراتیک کنگو است.

دوران باشگاهی

[ویرایش]

=== سال‌های آغازین و بعد وتا در لیل، .[۳] کاکوتا با تماشای بازی عمویش برای ذخیر‌ه های لیل، به فوتبال علاقمند شد و از هفت سالگی پا به توپ شد. او کار خود را با باشگاه محلی US Lille-Moulins آغاز کرد. اولین بازی او با این باشگاه با شکست ۱–۱۷ همراه بود، با این حال، این شکست او را متوقف نکرد.[۴] او در سال ۱۹۹۹ به عنوان بازیکن جوان به لانس پیوست و پنج سال را در آنجا گذراند.[۵] در سال ۲۰۰۴، کاکوتا برای حضور در Centre de Préformation de Football در نزدیکی لیئون، که یک مرکز آموزشی منحصراً برای بازیکنانی بود که در منطقه نور-پا-دو-کاله پرورش یافته بودند، انتخاب شد. او دو سال را در این مرکز در طول هفته تمرین می‌کرد و آخر هفته‌ها برای لانس بازی می‌کرد. یکی از مربیان او در این مرکز، یواخیم مارکس، بازیکن سابق لهستانی بود.[۶]

ممنوعیت و جریمه

[ویرایش]

در ۳ سپتامبر ۲۰۰۹، اتاق حل اختلاف فیفا اعلام کرد که کاکوتا در تابستان ۲۰۰۷ به دلیل نقض قرارداد با باشگاه قدیمی خود لانس، و بستن قرارداد با چلسی به مدت چهار ماه محروم و به پرداخت ۷۸۰۰۰۰ یورو جریمه شده است. همچنین چلسی از خرید هر بازیکنی در دو پنجره نقل و انتقالات بعدی به دلیل دخالت و تحریک کاکوتا به شکستن قرارداد با لانس محروم شد، به این معنی که آنها تا ژانویه ۲۰۱۱ قادر به خرید یا فروش بازیکنان نبودند. همچنین چلسی به یک جریمه ۱۳۰۰۰۰ یورویی محکوم شد که باید به لانس پرداخت می‌کردند.[۷]

چلسی اعلام کرد که آنها «قوی‌ترین درخواست تجدید نظر ممکن را انجام خواهند داد» و رفتار فیفا را «تصمیم فوق‌العاده خودسرانه» توصیف کرد. چلسی معتقد بود «تحریم‌ها در این سطح بی‌سابقه و کاملاً نامتناسب با جرم ادعا شده و مجازات مالی اعمال‌شده هستند.»[۸] چلسی به دادگاه حکمیت ورزش شکایت کرد که کاکوتا قرارداد معتبری با لانس نداشته و بنابراین نمی‌تواند آن را نقض کند. ممنوعیت نقل و انتقالات چلسی در همان سال تعلیق شد و در فوریهٔ ۲۰۱۰ لغو شد. جریمه نقدی کاکوتا نیز بخشیده شد.[۹]

چلسی

[ویرایش]
کاکوتا با چلسی در سال ۲۰۱۰

کاکوتا در سال ۲۰۰۷ به چلسی رفت و بازیکن باشگاه جوانان شد. او پس از اولین بازی ذخیره خود در کنار هم تیمی‌اش، میشائل بالاک، در چلسی مورد تحسین همگان قرار گرفت. ملی پوش آلمانی به خبرنگاران گفت: «برو پسر فرانسوی را ببین، او ستاره است.» کاکوتا به زودی شروع به شکوفایی کرد و جایزه بهترین بازیکن آکادمی سال را پس از اولین فصل حضورش در چلسی به دست آورد. او همچنین پس از به پایان رساندن فصل به عنوان بهترین گلزن در باشگاه جوانان در چلسی با ۱۲ گل در ۲۴ بازی، به عنوان بهترین بازیکن آکادمی سال انتخاب شد. این شامل هت‌تریک مقابل پورت ویل در جام حذفی جوانان بود.[۱۰]

برای فصل ۰۹–۲۰۰۸، به کاکوتا این فرصت داده شد تا با تیم اصلی تمرین کند، اگرچه او همچنان تنها با تیم ذخیره باشگاه به میدان می رفت. در فوریهٔ ۲۰۰۹، مسیر شکوفایی کاکوتا با شکستگی مچ پا در یک بازی دوستانه مقابل آکادمی گلن هادل، تا حدی متوقف شد. در ۱ سپتامبر ۲۰۰۹، کارلو آنچلوتی، سرمربی چلسی، کاکوتا را به تیم خود در لیگ قهرمانان اروپا اضافه کرد. کاکوتا اولین بازی مورد انتظار خود در لیگ برتر را در جریان بازی خانگی مقابل ولورهمپتون واندررز در ۲۱ نوامبر ۲۰۰۹ به عنوان بازیکن تعویضی به جای نیکولا آنلکا به مدت یک ساعت انجام داد و تا حد زیادی ترفندها، مهارت‌ها، سرعت و اشتیاق او تحت تحسين قرار گرفت.[۱۱] در ۲ دسامبر ۲۰۰۹، او در جریان بازی یک چهارم نهایی جام اتحادیه باشگاه‌های انگستان به عنوان تعویضی در نیمه نهایی به جای جو کول وارد زمین شد و در ضربات پنالتی شکست خوردند.

در ۸ دسامبر ۲۰۰۹، او اولین بازی خود را در لیگ قهرمانان اروپا مقابل آپوئل انجام داد. او جوان‌ترین بازیکن چلسی بود که تا به حال نماینده این باشگاه در لیگ قهرمانان اروپا بوده‌است. او ۷۳ دقیقه قبل از تعویض به جای فابیو بورینی بازی کرد. این دیدار با تساوی ۲–۲ به پایان رسید. کارلو آنچلوتی از عملکرد تیم راضی نبود اما نسبت به ملی پوش جوانان فرانسوی بسیار مثبت بود: «ما هیچ شدت و تمرکز نداشتیم، بازی بسیار بدی از ما بود. تنها نکته مثبت، شبِ گائل کاکوتا بود. او خیلی خوب بازی کرد. او استعداد فوق‌العاده خود را نشان داد. او هر روز خیلی خوب تمرین می‌کند و آینده چلسی خواهد بود.»[۱۲]

در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۰، او دومین بازی خود را در لیگ برتر برای چلسی در دربی مقابل وستهام یونایتد انجام داد و در دقیقه ۷۶ به عنوان یار تعویضی به جای نیکولا آنلکا وارد زمین شد.[۱۳] کاکوتا همچنین در بازی لیگ قهرمانان اروپا مقابل ژیلینا در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۰ حضور پیدا کرد.[۱۴] در ۲۲ سپتامبر، کاکوتا یک بازی را در جام اتحادیه آغاز کرد و در نیمه دوم در مسابقه‌ای که با نتیجه ۳–۴ به نفع نیوکاسل به پایان رسید، به میدان رفت. او سپس برای گل جان تری در پیروزی ۲–۰ مقابل مارسی پاس گل داد. در همان سال او نامزد دریافت جایزه پسر طلایی شد.

در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۰، کاکوتا قرارداد ۴ و نیم ساله جدیدی با چلسی امضا کرد و قرارداد خود را تا سال ۲۰۱۵ با باشگاه تمدید کرد. کاکوتا در سال ۲۰۱۲ تمایل خود را برای ترک این باشگاه ابراز کرد زیرا می‌گوید مایل نیست یک سال دیگر روی نیمکت بنشیند.[۱۵]

قرضی به فولام

[ویرایش]

در ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱، کاکوتا برای فولام آزمایش‌های پزشکی انجام داد تا به صورت قرضی تا پایان فصل به آنها ملحق شود. کاکوتا در ۲۶ ژانویه ۲۰۱۱ پزشکی خود را پشت سر گذاشت و برای بقیه فصل ۱۱–۲۰۱۰ به فولام پیوست.[۱۶] پیراهن شماره ۲۴ به او اختصاص داده شد. در ۵ مارس ۲۰۱۱، کاکوتا به جای موسی دمبله در ۷۸ دقیقه در پیروزی ۳–۲ مقابل بلکبرن روورز وارد زمین شد. در ۹ آوریل ۲۰۱۱ او بازی را مقابل منچستر یونایتد در الد ترافورد آغاز کرد و ۹۰ دقیقه کامل را در حمله در کنار بابی زامورا در شکست ۰–۲ بازی کرد. او اولین گل خود را برای فولام مقابل ساندرلند در ۳۰ آوریل ۲۰۱۱ به ثمر رساند.

قرضی به بولتون واندررز

[ویرایش]

در ۳۱ اوت ۲۰۱۱، کاکوتا به صورت قرضی تا ۱ ژانویه ۲۰۱۲ به بولتون واندررز پیوست. او اولین بازی خود را در مرحله سوم جام اتحادیه مقابل استون ویلا در ۲۰ سپتامبر انجام داد و در برد ۲–۰ گلزنی کرد.[۱۷] در ۲۲ اکتبر ۲۰۱۱ که او اولین بازی خود را در لیگ انجام داد که در نیمه دوم به جای مارتین پتروف در باخت خانگی ۰–۲ مقابل ساندرلند به میدان رفت. ماندن کاکوتا ناموفق تلقی شد و در مجموع تنها ۶ بازی انجام داد. او در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۱ به چلسی بازگشت.

قرضی به دیژون

[ویرایش]

در ۱۱ ژانویهٔ ۲۰۱۲، کاکوتا به صورت قرضی تا پایان فصل ۱۲–۲۰۱۱ به دیژون پیوست. پیراهن شماره ۱۲ به کاکوتا داده شد. کاکوتا اولین بازی خود را برای دیژون در جام حذفی فرانسه مقابل ایستر انجام داد و اولین گل خود را برای دیژون به ثمر رساند.[۱۸] در ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۱۲، کاکوتا اولین بازی خود را در لیگ برای دیژون در دقیقه ۵۳ مقابل لیون انجام داد که در نهایت با شکست ۱–۳ برای دیژون به پایان رسید.[۱۹] در ۱۱ فوریهٔ ۲۰۱۲، کاکوتا اولین گل لیگ خود را در برابر استاد برستوا ۲۹ به ثمر رساند، با اینکه کاکوتا دیژون را برتری داد، بازی با تساوی ۱–۱ به پایان رسید.[۲۰]

قرضی به ویتس‌آرنهم

[ویرایش]

در نقل و انتقالات، ۳۱ اوت ۲۰۱۲، کاکوتا به صورت قرضی یک فصل به باشگاه هلندی ویتس‌آرنهم پیوست.[۳] در ۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۳، اعلام شد که کاکوتا دوباره به صورت قرضی به آنها ملحق شد. در ۲ ژانویهٔ ۲۰۱۴ اعلام شد که او دوباره برای دوره قرضی خود به ویتس‌آرنهم فراخوانده شد، اما این بار به صورت قرضی به تیم سری آ لاتزیو تا پایان فصل فرستاده شد.[۵]

قرضی به لاتزیو

[ویرایش]

در ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۱۴، کاکوتا به صورت قرضی برای باقی مانده فصل ۱۴–۲۰۱۳ سری آ به تیم ایتالیایی لاتزیو پیوست. او اولین بازی خود را در ۲۰ فوریهٔ انجام داد و در دقیقه ۶۸ با شکست خانگی ۰–۱ به لودوگورتس در لیگ اروپا، جایگزین سناد لولیچ شد. تنها حضور دیگر کاکوتا برای لاتزیو در سری آ در ۹ مارس بود که به جای میروسلاو کلوزه برای ۴ دقیقه آخر مقابل آتالانتا وارد زمین شد و تیم باز هم در خانه با همان نتیجه شکست خورد. در ماه مه، لاتزیو تصمیم گرفت که او را حفظ نکند‌.

قرضی به رایو وایکانو

[ویرایش]

در ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۴، کاکوتا موافقت کرد که برای فصل ۱۵–۲۰۱۴ به صورت قرضی به تیم لا لیگا رایو وایکانو بپیوندد. او اولین بازی خود را در این رقابت ها در ۲۵ اوت انجام داد، و ۹۰ دقیقه کامل را در تساوی ۰–۰ خانگی مقابل اتلتیکو مادرید بازی کرد.[۲۱]

در ۱۴ سپتامبر، کاکوتا اولین گل خود را برای رایو وایکانو در باخت خانگی ۲–۳ مقابل الچه به ثمر رساند.[۲۲]

سویا

[ویرایش]

در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۵، پس از جدایی او از چلسی، کاکوتا قراردادی چهار ساله با سویا امضا کرد.[۲۳] سویا به دلیل اینکه او زیر ۲۴ سال داشت به چلسی غرامت پرداخت کرد.

هبی چین فورچون

[ویرایش]

در ۶ فوریهٔ ۲۰۱۶، کاکوتا به هبی چین فورچون در سوپر لیگ چین پیوست.[۲۴]

قرضی به دپورتیوو لا کرونیا

[ویرایش]

در ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۱۷، کاکوتا آزمایش پزشکی را پشت سر گذاشت و تا پایان فصل ۱۷–۲۰۱۶ لا لیگا به صورت قرضی برای تیم لا لیگا دپورتیوو لا کرونیا قرارداد امضا کرد.

قرضی به آمیان

[ویرایش]

در ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، تیم لیگ ۱ آمیان اعلام کرد که کاکوتا قراردادی چهار ساله با باشگاه به صورت رایگان امضا کرده است.[۲۵] با این حال، هبی چین فورچون این انتقال را رد کرد. در ۱۱ اوت ۲۰۱۷، او در نهایت به مدت یک فصل به آمیان قرض داده شد.[۲۶]

بازگشت به رایو وایکانو

[ویرایش]

پس از پایان دوره قرضی خود در آمیان، کاکوتا توسط رایو وایکانو در ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۸ خریداری شد و قراردادی چهار ساله امضا کرد.[۲۷] با این حال، او تنها یک گل در ۱۲ بازی در طول فصل به ثمر رساند، و تیمش دچار سقوط شد.

بازگشت به آمیان

[ویرایش]

در ۹ اوت ۲۰۱۹، کاکوتا پس از اینکه باشگاه با رایو برای انتقال او به توافق رسید، به تیم سابق خود آمیان بازگشت.[۲۸] در ۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۰، کاکوتا یک گل خیره کننده به ثمر رساند و دو پاس گل در یک مسابقه لیگ ۱ مقابل پاری سن-ژرمن ثبت کرد که با نتیجه ۴–۴ به پایان رسید.[۲۹][۳۰]

بازگشت به لانس

[ویرایش]

در ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، کاکوتا با یک قرارداد قرضی یک ساله و با گزینه‌ای برای دائمی کردن آن به باشگاه سابق خود لانس پیوست. او در اولین بازی خود در شکست ۱–۲ مقابل نیس یک پنالتی به ثمر رساند.[۳۱] در ۲۶ مه ۲۰۲۱، اختیار خرید در قرارداد او فعال شد و انتقال او به لانس دائمی شد.

بازگشت دوباره به آمیان

[ویرایش]

در ۵ اکتبر ۲۰۲۲، کاکوتا برای سومین بار با آمیان قرارداد امضا کرد. او با قراردادی چهار ساله به باشگاه لیگ ۲ پیوست و پیراهن شماره ۹۶ را به تن کرد.

استقلال

[ویرایش]

گائل کاکوتا در تاریخ ۱۸ مرداد ۱۴۰۳ با عقد قراردادی یکساله به استقلال تهران پیوست.[۳۲][۳۳] وی برای نخستین بار با پیراهن استقلال در مقابل باشگاه ملوان در هفته دوم لیگ برتر ۰۴–۱۴۰۳ به میدان رفت.[۳۴]

دوران ملی

[ویرایش]
کاکوتا درحال بازی برای زیر ۲۱ سال فرانسه در سال ۲۰۱۱

کاکوتا یک بازیکن با تابعیت فرانسوی بود و کشورش را در تمام سطوح نمایندگی کرده‌است. او در مجموع ۱۵ گل در ۴۵ بازی از رده زیر ۱۶ سال تا زیر ۲۱ سال به ثمر رسانده‌است. با تیم زیر ۱۶ سال، او در اولین بازی خود در تساوی ۱–۱ مقابل جمهوری ایرلند گلزنی کرد.[۳۵] در وال-دو-مارن، کاکوتا در رقابت با ایتالیا و پرتغال دو گل به ثمر رساند.[۳۶][۳۷] در ۱۵ مارس ۲۰۰۷، او یکی از پنج بازیکنی بود که در بازی ۵–۰ تیم لهستان یک گل به ثمر رساند.[۳۸] کاکوتا رده زیر ۱۶ سال را با انجام ۱۲ بازی و زدن ۵ گل به پایان رساند.

با تیم زیر ۱۷ سال، کاکوتا بازیکن ثابت مربی، فرانسیس اسمیرکی بود. او اولین بازی خود را با این تیم در ۴ اکتبر ۲۰۰۷ در تساوی ۱–۱ مقابل سوئیس انجام داد.[۳۹] در مقدماتی برای جام ملت‌های اروپا زیر ۱۷ سال ۲۰۰۸، کاکوتا در اولین مرحله مقدماتی در پیروزی ۶–۰ مقابل آلبانی یک گل به ثمر رساند.[۴۰][۴۱] او در آخرین بازی مرحله گروهی تیم مقابل روسیه در یک پیروزی بسیار مورد نیاز ۳–۱ دو گل به ثمر رساند. این برد به تیم اطمینان داد که در مسابقات مورد تایید یوفا قرار خواهد گرفت.[۴۲][۴۳] در این مسابقات، او گلی به ثمر نرساند، اما در حضور فینال تیم کمک کرد و پنالتی سوم را برای فرانسه در پیروزی ۴–۳ مقابل ترکیه در نیمه نهایی در ضربات پنالتی تبدیل کرد.[۴۴] در فینال، فرانسه با نتیجه ۴ بر صفر از اسپانیا شکست خورد.[۴۵][۴۶]

با تیم زیر ۱۸ سال، کاکوتا تنها ۵ بازی انجام داد، اما سه گل به ثمر رساند، که شامل دو گل مقابل جمهوری ایرلند و تک گل پیروزی ۱–۰ مقابل ترکیه به ثمر رساند.[۴۷][۴۸]

علیرغم تحقیقات فیفا در مورد انتقال او، در ۲ سپتامبر ۲۰۰۹، کاکوتا برای اولین بار برای تیم زیر ۱۹ سال انتخاب شد تا در سال ۲۰۰۹ در جام سندای که در ژاپن برگزار شد، شرکت کند. او در بازی افتتاحیه مقابل میزبان دو گل به ثمر رساند. در جام ملت‌های اروپا زیر ۱۹ سال ۲۰۱۰، که فرانسه میزبانی آن را بر عهده داشت، کاکوتا در بازی افتتاحیه مرحله گروهی تیم مقابل هلند گل افتتاحیه را به ثمر رساند. فرانسه در این بازی ۴–۱ پیروز شد.[۴۹] کاکوتا در نیمه نهایی نیز مقابل کرواسی گلزنی کرد. گل بازی را ۱–۱ کرد و فرانسه ۲–۱ پیروز شد. در فینال، فرانسه در مقابل اسپانیا قرار گرفت و با گل‌هایی که توسط کاکوتا و الکساندر لاکازت به ثمر رسید، عنوان قهرمانی را ۲–۱ به دست آورد.[۵۰] در ۲ اوت ۲۰۱۰، به کاکوتا جایزه بازیکن طلایی برای بازی‌هایش در مسابقات اهدا شد.[۵۱]

با توجه به پیروزی فرانسه در مسابقات جام ملت‌های اروپا زیر ۱۹ سال، این کشور به جام جهانی زیر ۲۰ سال ۲۰۱۱ راه یافت، که کاکوتا برای حضور در تیم زیر ۲۰ سال آماده بود. او اولین بازی خود را با این تیم در ۷ اکتبر ۲۰۱۰ در یک بازی دوستانه مقابل پرتغال انجام داد که با نتیجه ۳–۳ به پایان رسید.[۵۲] کاکوتا، متعاقباً، در سه مسابقه دیگر با این تیم در طول فصل ۱۱–۲۰۱۰ ظاهر شد و در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۱، برای شرکت در جام جهانی زیر ۲۰ سال به تیم ۲۱ نفره معرفی شد. او اولین بازی خود را در مسابقات در ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۱ در شکست ۱–۳ تیم مقابل کلمبیا میزبان انجام داد.[۵۳]

کاکوتا در سال ۲۰۱۷ به تیم ملی جمهوری دموکراتیک کنگو رفت و اولین بازی خود را در باخت دوستانه ۱–۲ مقابل کنیا انجام داد که در این بازی موفق قه گلزنی شد.[۵۴][۵۵]

زندگی شخصی

[ویرایش]

زمانی که گائل کاکوتا به انگلستان رفت دیدیه دروگبا کاکوتا را تحت‌الحمایه خود قرار داد[۸]

در اکتبر ۲۰۱۴، متقلب، مدی آبالیمبا، پس از اینکه خود را به عنوان کاکوتا جا زد و هزاران پوند را برای کارت‌های اعتباری دزدیده شده خرج کرد، به مدت چهار سال زندانی شد.[۵۶]

آمار

[ویرایش]

گل‌های ملی

[ویرایش]

جمهوری دموکراتیک کنگو

[ویرایش]
شماره تاریخ میزبان بازی ملی حریف نتیجه رقابت
۱
۲۶ مارس ۲۰۱۷ ماچاکوس
۱
 کنیا ۱–۲ دوستانه
۲
۱۱ نوامبر ۲۰۲۱ دارالسلام
۱۰
 تانزانیا ۳–۰ مرحله مقدماتی جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲
۳
۲۴ مارس ۲۰۲۳ دوالا
۱۳
 موریتانی ۳–۱ جام ملت‌های افریقا ۲۰۲۳

افتخارات

[ویرایش]

فرانسه

[ویرایش]

فردی

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Hugman, Barry J., ed. (2010). The PFA Footballers' Who's Who 2010–11. Mainstream Publishing. p. 229. ISBN 978-1-84596-601-0.
  2. ↑ "Player Profile: Gaël Kakuta". Premier League. Archived from the original on 27 March 2014. Retrieved 31 July 2012.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «Barry Hugman's Footballers - Gael Kakuta». barryhugmansfootballers.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  4. ↑ Thacker، Gary (۲۰۱۹-۰۱-۲۳). «Gaël Kakuta: the brightest of talents whose light never shone». These Football Times (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ «Chelsea angered by signings ban» (به انگلیسی). ۲۰۰۹-۰۹-۰۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  6. ↑ «Lens have no doubt Chelsea's Kakuta will be superstar | Premiership News | tribalfootball.com». web.archive.org. ۲۰۰۹-۱۱-۲۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ نوامبر ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  7. ↑ «Chelsea angered by signings ban» (به انگلیسی). ۲۰۰۹-۰۹-۰۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Dove, Ed (6 July 2017). "Amiens plotting move for ex-Chelsea wonderkid Gael Kakuta". ESPN. Retrieved 15 September 2020.
  9. ↑ "Kakuta entra en los planes de la República Democrática del Congo para un amistoso". www.rcdeportivo.es (به اسپانیایی). Retrieved 2024-08-01.
  10. ↑ "Home". ChelseaFC.
  11. ↑ «Chelsea 4-0 Wolves» (به انگلیسی). ۲۰۰۹-۱۱-۲۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  12. ↑ «Chelsea 2-2 Apoel Nicosia» (به انگلیسی). ۲۰۰۹-۱۲-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  13. ↑ «West Ham 1-3 Chelsea» (به انگلیسی). ۲۰۱۰-۰۹-۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  14. ↑ «MSK Zilina 1-4 Chelsea» (به انگلیسی). ۲۰۱۰-۰۹-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  15. ↑ Sky Sports (12 August 2012). "Kakuta keen to leave Chelsea". Sky Sports (به انگلیسی).
  16. ↑ «Kakuta Loan Deal». web.archive.org. ۲۰۱۱-۰۸-۲۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  17. ↑ «Aston Villa 0-2 Bolton» (به انگلیسی). BBC Sport. ۲۰۱۱-۰۹-۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  18. ↑ «Match: Dijon FCO v FC Istres - French Coupe de France - ESPN Soccernet». archive.ph. ۲۰۱۲-۰۷-۱۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  19. ↑ «Match: Lyon v Dijon FCO - French Ligue 1 - ESPN Soccernet». archive.ph. ۲۰۱۲-۰۷-۱۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ ژوئیه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  20. ↑ «Match: Brest v Dijon FCO - French Ligue 1 - ESPN Soccernet». archive.ph. ۲۰۱۲-۰۷-۱۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  21. ↑ «Rayo Vallecano 0-0 Atletico Madrid» (به انگلیسی). BBC Sport. ۲۰۱۴-۰۸-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  22. ↑ «Soccer Leagues, Tournaments and Competitions». FOX Sports (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  23. ↑ «Sevilla Fútbol Club: KAKUTA, EN SU PRESENTACIÓN: "ME GUSTA EL PROYECTO DEPORTIVO DEL SEVILLA Y QUE JUEGA BIEN AL FÚTBOL"». web.archive.org. ۲۰۱۵-۰۶-۱۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  24. ↑ «河北官宣塞维利亚边锋加盟 传转会费为600万欧-搜狐体育». sports.sohu.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  25. ↑ "Amiens: Gaël Kakuta a signé 4 ans (Transferts)". L'Équipe (به فرانسوی). Retrieved 2024-08-01.
  26. ↑ "Amiens SC Football - Gaël Kakuta : « Un vrai soulagement »". Amiens SC Football (به فرانسوی). Retrieved 2024-08-01.
  27. ↑ "Noticias". www.rayovallecano.es (به اسپانیایی). Retrieved 2024-08-01.
  28. ↑ "Noticias". www.rayovallecano.es (به اسپانیایی). Retrieved 2024-08-01.
  29. ↑ "SC Amiens 4-4 PSG (Feb 15, 2020) Commentary". ESPN (به انگلیسی). Retrieved 2024-08-01.
  30. ↑ "SC Amiens 4-4 PSG (Feb 15, 2020) Game Analysis". ESPN (به انگلیسی). Retrieved 2024-08-01.
  31. ↑ "Nice vs Lens (2-1) Aug 23, 2020 Live Updates and Match Report". FootballCritic (به انگلیسی). Retrieved 2024-08-01.
  32. ↑ «کاکوتا استقلالی شد». ایسنا. ۲۰۲۴-۰۸-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۸.
  33. ↑ «رسمی؛ کاکوتا به استقلال پیوست». طرفداری. ۲۰۲۴-۰۸-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۸.
  34. ↑ «روز رونمایی از ستاره خارجی استقلال فرا رسید». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۲۳.
  35. ↑ «FFF : sélections, football, fiche, espoirs, féminines, masculines, UE…». archive.ph. ۲۰۱۲-۰۶-۳۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  36. ↑ «FFF : sélections, football, fiche, espoirs, féminines, masculines, UEFA, FIFA». web.archive.org. 2012-10-06. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ اكتبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در 2024-08-01. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)
  37. ↑ «FFF : sélections, football, fiche, espoirs, féminines, masculines, UEFA, FIFA». web.archive.org. ۲۰۱۲-۱۱-۱۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ نوامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  38. ↑ «FFF : sélections, football, fiche, espoirs, féminines, masculines, UEFA, FIFA». web.archive.org. ۲۰۰۹-۰۵-۰۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ مه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  39. ↑ «FFF : sélections, football, fiche, espoirs, féminines, masculines, UE…». archive.ph. ۲۰۱۲-۰۶-۳۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  40. ↑ "UEFA". Wikipedia (به انگلیسی). 2024-07-31.
  41. ↑ «FFF : sélections, football, fiche, espoirs, féminines, masculines, UEFA, FIFA». web.archive.org. ۲۰۱۲-۰۷-۲۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  42. ↑ "UEFA". Wikipedia (به انگلیسی). 2024-07-31.
  43. ↑ «FFF : sélections, football, fiche, espoirs, féminines, masculines, UEFA, FIFA». web.archive.org. 2012-10-06. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ اكتبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در 2024-08-01. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)
  44. ↑ «uefa.com - UEFA European U-17 C'ship». archive.ph. ۲۰۱۲-۰۶-۳۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  45. ↑ «uefa.com - UEFA European U-17 C'ship - Fixtures & Results - Match Spe…». archive.ph. ۲۰۱۲-۰۶-۳۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  46. ↑ «FFF : sélections, football, fiche, espoirs, féminines, masculines, UEFA, FIFA». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۱-۲۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  47. ↑ «FFF : sélections, football, fiche, espoirs, féminines, masculines, UE…». archive.ph. ۲۰۱۳-۰۲-۱۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ فوریه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  48. ↑ «FFF : sélections, football, fiche, espoirs, féminines, masculines, UE…». archive.ph. ۲۰۱۳-۰۲-۱۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ فوریه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  49. ↑ UEFA.com. "The official website for European football". UEFA.com (به انگلیسی). Retrieved 2024-08-01.
  50. ↑ «France beat Spain for Euro title» (به انگلیسی). ۲۰۱۰-۰۷-۳۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  51. ↑ "UEFA". Wikipedia (به انگلیسی). 2024-07-31.
  52. ↑ "French Football Federation". Wikipedia (به انگلیسی). 2024-07-18.
  53. ↑ "FIFA". Wikipedia (به انگلیسی). 2024-07-29.
  54. ↑ Rédaction (۲۰۱۷-۰۳-۲۶). «Léopards : La RDC chute 2-1 en amical face au Kenya». LEOPARDSFOOT (به فرانسوی). دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  55. ↑ "Kenya 2-1 Congo DR (26 Mar, 2017) Lineups - ESPN (IN)". ESPN (به انگلیسی). Retrieved 2024-08-01.
  56. ↑ «'Fake' Chelsea footballer jailed for posing as Gael Kakuta» (به انگلیسی). BBC News. ۲۰۱۴-۱۰-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۱.
  57. ↑ "Seko Fofana: Lens and Ivory Coast player wins Marc-Vivien Foe award". BBC. 16 May 2022. Retrieved 16 May 2022.
  58. ↑ "2010: Gaël Kakuta". Union of European Football Associations. 2 August 2010. Retrieved 3 August 2010.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گائل کاکوتا موجود است.
آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد یک بازیکن فوتبال است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=گائل_کاکوتا&oldid=40586876»