اسپ

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• اسب، آسپ

ریشه‌شناسی

• پارسی باستان

آوایش

• /اَسپ/

اسم

اسپ

1. اسب، فرس.
2. یکی از مهره‌های شطرنج.
3. گویش اسب در زبان پهلوی، باره.
4. از اسامی مشترک زبان اوستایی، سکایی سده هفتم پیش از میلاد.

مثال

1. اسپ و فرزین نهادن مات کردن، مغلوب کردن (در شطرنج).
2. جزو دوم بسیاری از نام‌های کهن ایرانی: گشتاسپ، لهراسپ، جاماسپ و غیره.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی: horse سکایی: aspa

منابع

• فرهنگ لغت معین
• تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6