Τετάρτη 9 Απριλίου 2025

Ευαγγελία Τάτση, άτιτλο

 
 
Θα φανεί αστείο αλλά μόλις ανακάλυψα τον Θεό και μόλις ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει. Γιατί αν υπήρχε θα ήταν η ερώτηση που μεσολαβεί ανάμεσα στο αυγό και την κότα, θα ήταν η ερώτηση που μεσολαβεί ανάμεσα στον άνθρωπο και το θάνατο –για την ίδια ερώτηση πρόκειται. Ρωτώ δηλαδή, πώς θα υπήρχε άνθρωπος αν δεν υπήρχε ο θάνατος, ή αντίστροφα;

Παρένθεση
( Ο θάνατος- και οι εμπλεκόμενοι, Θεός, άνθρωπος, κότα- έχουν μια σχέση, μια πολύ στενή σχέση με τη σφαγή.)

Θεός λοιπόν ( αν υπήρχε) θα ήταν η επαναλαμβανόμενη ερώτηση, η λούπα, ο βρόχος, η θηλιά. Δηλαδή όχι μόνο η ερώτηση. Καταλαβαινετε την  ερώτηση, ο άνθρωπος είναι η ερώτηση ανάμεσα στο αυγό και την κότα,  ανάμεσα στον θάνατο και τον άνθρωπο, πάλι.
Όμως ο Θεός δεν υπάρχει γιατί ο Ράσελ Ρος ξέρει από το 1971 πως λείοι μύες από την αορτή ινδικού χοιριδίου μπορούν να καλλιεργηθούν για έως και οκτώ εβδομάδες σε κυτταρική καλλιέργεια.
In vitro κρέας , χωρίς θάνατο και χωρίς σφαγή.
Θα μειωθούν οι εκπομπές ρύπων, μπορεί να χαθούν  λέξεις, όπως  κοτόπουλο και μοσχάρι. Να λέμε, ένα τριακόσια για κατσαρόλα από την Upsidefoods, να λέμε το εξωτικό όνομα BlueNalu αντί να λέμε τσίπουρα και μπαρμπουνάκι.
Ίσως βέβαια παλιότερα ο Θεός να υπήρχε.
Όταν υπήρχε ακόμα το Όρος των Ελαίων και ήταν γεμάτο με ελιές που τώρα πια δεν υπάρχουν και υπάρχει μόνο λάδι με 30 ευρώ τα δύο λίτρα που ίσως αργότερα πια να μην υπάρχει. Όταν δεν θα υπάρχει σφαγή και θάνατος και ερώτηση.
Γιατί είναι δεδομένο πως οι λείοι μύες μπορούν in vitro ν' αναπτυχθούν, χωρίς ερώτηση.
Ας αφήσουμε πίσω μας τον Θεό.
Το θέμα είναι πως δεν υπάρχει ερώτηση.
 
 

 
 
...
 
από τον χώρο της στο φβ
σαν σήμερα, πέρυσι
 
 
© Assimina

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2025

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΚΗΣ, άτιτλο από το: ΤΟ ΚΑΘΑΥΤΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ

 

 

ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ έν’ άυλο σύμπαν,
όπου πουλιά θά ‘ναι η φύση
του ακατάληπτου· κι ο θάνατος
ένας γλυκός ψιθυρισμός
πίσω απ’ τα φύλλα.
Τότε κι ο θάνατος
θα φέρει μάτι χαμογελαστό·
και δεν θα βρίσκεται χαμός,
ούτε μαυρίλα.

 

 

συλλογή: ΤΟ ΚΑΘΑΥΤΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ, εκδ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, 2001


 
Θεόδωρος Λαμπράκος
ο, από μητρός, παππούς του ποιητή

 

© Assimina

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2025

Ζακ Πρεβέρ, Η ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΣΙΕΣ

 


Η ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΣΙΕΣ(*)

Είναι μια χώρα πολύ μακριά
δεν ξέρουμε πού βρίσκεται
μόνο ένα πράγμα ξέρουμε
ότι εκεί τα πράσινα φυτά
είναι πιο πράσινα από αλλού
και πως τα μάτια των ωραίων κοριτσιών
έχουν όλα το ίδιο χρώμα
εκεί όλοι μοιάζουν μεταξύ τους
κάτω απ’ τον γαλάζιο ουρανό
όμοιος ομοίω αεί πελάζει
και ο σκοπός τα μέσα αγιάζει

Το κεφάλι του μπακάλη
είναι το ίδιο με του φαρμακοποιού
και όταν παίρνουν κάποιο γράμμα
τους το φέρνει πάντα ο κλειδαράς  
που μοιάζει με τον ταχυδρόμο

Στο κουρείο του μέσα ο κουρέας
καθώς ξυρίζει κάποιον πελάτη
και ξαφνικά από λάθος τον πληγώνει
κοιτάζοντας μες τον καθρέφτη
"αχ, κόπηκα!" φωνάζει
και έντρομος στα πόδια το βάζει

Γερνάν όλοι μαζί
έχουν τους ίδιους έρωτες
γεννήθηκαν την ίδια μέρα
και όμοιος ομοίω αεί πελάζει

Αυτός που δεν πλήρωσε το νοίκι του
και μοιάζει του δικαστικού κλητήρα
κάνει κατάσχεση στον ιδιοκτήτη του
που είναι φτυστός ο αδερφός του
κι όταν ο συμβολαιογράφος
θέλει να αυτοκτονήσει
πυροβολεί τον ζαχαροπλάστη
και επιστρέφει στη δουλειά του
σαν να μην είχε τίποτα συμβεί

του ζαχαροπλάστη η γυναίκα
θαρρεί πως σκότωσαν τον φούρναρη
και πάει στο θέατρο το βράδυ
παρέα μαζί με τον γιατρό

στο θέατρο κάποιος προδότης
έχει όμοιο κεφάλι
μ’ αυτό του ζεν πρεμιέ
κι ο υποβολέας
λες κι είναι δίδυμα αδέλφια
είν' όμοιος με τον πυροσβέστη
που έχει κεφάλι όμοιο
μ’ αυτό του εμπρηστή
η τελευταία πράξη
μοιάζει τόσο πολύ στην πρώτη
που δεν την παίζουνε ποτέ
κι όλα τα έργα τους τελειώνουν
δίχως να έχουν καν αρχίσει

και μόλις πέσει η αυλαία
πάνε όλοι μαζί στο βεστιάριο
όμως έξω απ’ το θέατρο στο δρόμο
το πανωφόρι του στρατιωτικού
το φοράει ο σύμβουλος του υπουργού
κι ο νεκροθάφτης για καπέλο έχει βάλει
του ζαχαροπλάστη το τσουβάλι

Γερνάν όλοι μαζί
έχουν τους ίδιους έρωτες
γεννήθηκαν την ίδια μέρα
και όμοιος ομοίω αεί πελάζει

……………………………………

Αυτά που γίνονται στα δικαστήρια
ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα
ο δήμιος με τους ενόρκους
μοιάζουν σαν 13 σταγόνες νερό
κι ο ένοχος με τον δικαστή
σαν δίδυμα αδέρφια
έτσι όταν κόβεται κάποιο κεφάλι
ποτέ δε ξέρουν τίνος ήταν
ούτε μαθαίνουν ποιος το ’χει κόψει
γι αυτό κεφάλια δεν κόβονται ποτέ

Γερνάν όλοι μαζί
έχουν τους ίδιους έρωτες
γεννήθηκαν την ίδια μέρα
και όμοιος ομοίω αεί πελάζει

……………………………

Είναι μια χώρα πολύ μακριά
δεν ξέρουμε πού βρίσκεται
μόνο ένα πράγμα ξέρουμε
ότι εκεί τα πράσινα φυτά
είναι πιο πράσινα από αλλού
απ’ τα ορθάνοιχτα παράθυρα
βλέπουμε έναν καταγάλανο ουρανό
όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους
όμοιος ομοίω αεί πελάζει
και ο σκοπός τα μέσα αγιάζει

είναι μια χώρα άνευ περιγραφής
η χώρα όπου κατοικούν σωσίες
έτυχε κάποτε να την επισκεφθώ
μα δεν κατάφερα να μείνω
όμως ό,τι αγάπησα απ’ αυτήν
το κράτησα για πάντα.

(*) [Jacques Prévert, Le pays des sosies, στη μεταθανάτια συλλογή Soleil de nuit (Νυχτιάτικος ήλιος), 1980]

 

 ***

 μεταφράζει ο  Athanase Athanassiou
από τον χώρο του στο φ/β και την στήλη του:
Κυριακές με τον Ζακ Πρεβέρ

θα εμφανιστεί στις 17/3/2025 περί την 12:53μμ

© Assimina

Σάββατο 8 Μαρτίου 2025

Χρίστος Παλαιοπάνος, Μαρίες Μαγδαληνές Γυναίκες

 

Μαρίες Μαγδαληνές Γυναίκες


Μέσα από σφηκοφωλιές να ξεφεύγω
ηρωίδα της Κασσιανής αλλότροπη

με θέλανε «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα Γυνή»
μα όχι, δεν θα τους κάνω τη χάρη
«οδυρόμενη» εγώ ποτέ

ναι
μανιωδώς τους κεντρισμένη
τόλμησα
βγαίνοντας απ’ τη σφηκοφωλιά
αγαπώντας –

να με στρώσουν θέλανε μπρος στον κάθε βασιλιά
να πω: «μη με την σην δούλη παρίδης, ο αμέτρητος έχων έλεος»

όμως σε «οίστρο ακολασίας» να επιμένω
ψεύτικους χριστιανούς να χαλνώ
αγαπώντας –

πέφτουν οι σφήκες τσουρουφλισμένες απ’ τον ήλιο
αστράφτοντας το ψέμα τους χρυσό
πέφτουν
σαν παντρεύομαι τη θεότητα ερωτικά
μ’ ένα παιδί στον κόρφο ναό
τραγουδώντας του: «μη με την σην δούλη παρίδης, ο αμέτρητος έχων έλεος».
 
 

 

 

 

 *

αναρτημένο στον προσωπικό του χώρο στο φβ, 8 Μαρτίου 2024, σήμερα που το αναρτώ εδώ
θα εμφανιστεί 8 Μαρτίου 2025, 1:11μμ

 

© Assimina

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2025