celain
Étymologie
modifier- Du moyen gallois celein, issu du proto-celtique *kolannis, du proto-indo-européen *kel-. Apparenté à l’irlandais colainn (« corps ») et au breton kelan (« cadavre »).
Nom commun
modifierSingulier | Pluriel | |
---|---|---|
Non muté | celain | celanedd |
Lénition | gelain | gelanedd |
Nasalisation | nghelain | nghelanedd |
Spirantisation | chelain | chelanedd |
celain \Prononciation ?\ féminin