O factor tisular (TF), tamén chamado factor III de coagulación, factor tisular das plaquetas ou CD142, é unha proteína codificada polo xene F3 do cromosoma 1 humano, que está presente no tecido subendotelial e leucocitos. O seu papel no proceso de coagulación do sangue é a iniciación da formación de trombina a partir do cimóxeno protrombina. O factor tisular forma parte da tromboplastina, que intervén na fervenza de reaccións que leva á activación do factor X na vía do factor tisular (antes chamada vía extrínseca).

Factor tisular
Estruturas dispoñibles
PDBBuscar ortólogos: PDBe, RCSB
Identificadores
SímbolosF3 (HGNC: 3541) CD142, TF, TFA, factor de coagulación III, factor tisular
Identificadores
externos
LocusCr. 1 p21.3
Padrón de expresión de ARNm
Máis información
Ortólogos
Especies
Humano Rato
Entrez
2152 14066
Ensembl
Véxase HS Véxase MM
UniProt
P13726 P20352
RefSeq
(ARNm)
NM_001993 NM_010171
RefSeq
(proteína) NCBI
NP_001171567 NP_034301
Localización (UCSC)
Cr. 1:
94.53 – 94.54 Mb
Cr. 3:
121.72 – 121.74 Mb
PubMed (Busca)
2152


14066

Función

editar

O xene F3 codifica o factor de coagulación III que é unha glicoproteína da superficie celular. Este factor permite que as células inicien as fervenzas da coagulación do sangue, e funciona como receptor de alta afinidade para o factor de coagulación VII. O complexo resultante intervén nun evento catalítico que é responsable para a iniciación das fervenzas de proteases de coagulación por proteólise limitada específica. A diferenza doutros cofactores destas fervenzas de proteases, que circulan como precursores non funcionais, este factor é un potente iniciador plenamente funcional cando está expresado na superficie celular. Este factor ten tres dominios: extracelular, transmembrana e citoplásmico. Esta proteína é a única da vía de coagulación para a cal non se describiu ningunha deficiencia conxénita.[1] Ademais do factor tisular unido a membranas, tamén hai unha forma soluble do factor tisuar orixinada por empalme alternativo dos transcritos de ARNm, no cal o exón 5 está ausente e o exón 4 está empalmado directamente ao exón 6.[2][3]

Coagulación

editar
 
Fervenza da coagulación.

O TF é o receptor da superficie celular para a serina protease factor VIIa.

A función mellor coñecida é o seu papel na coagulación do sangue. O complexo do TF co factor VIIa cataliza a conversión da protease factor X inactiva na protease factor Xa activa.

Xunto co factor VIIa, o factor tisular forma a vía extrínseca ou do factor tisular da coagulación. Esta é a oposta da vía intrínseca (de amplificación) na que interveñen o factor VIII e o factor IX activado. Ambas as vías conducen á activación do factor X (a vía común) que se combina co factor V activado en presenza do calcio e o fosfolípido para prodcuir trombina (actividade de tromboplastina).

Sinalización de citocinas

editar

O TF está relacionado cunha familia proteica coñecida como familia do receptor de citocinas de tipo II. Os membros desta familia de receptores son activados por citocinas. As citocinas son pequenas proteínas que poden influír no comportamento dos leucocitos. A unión do VIIa ao TF tamén se atopou que dá comezo a procesos de sinalización dentro da célula. As respostas á función de TF/VIIa xogan un papel na anxioxénese e a apoptose. As respostas proinflamatoria e proanxioxénica son activadas pola clivaxe mediada por TF/VIIa feita polo receptor activado por protease 2 (PAR2).[4] EphB2 e EphA2 da familia do receptor de tirosina quinase Eph (RTK) poden tamén ser clivados por TF/VIIa.[5]

Estrutura

editar

O factor tisular pertence á superfamilia proteica do receptor de citocinas e consta de tres dominios proteicos, que son:[6]

  1. Dominio extracelular. Consta de dous módulos de fibronectina tipo III cuxo núcleo hidrófobo se mergulla na interface entre os dominios. Isto funciona como un molde (probablemente ríxido) para a unión do factor VIIa.
  2. Dominio transmembrana.
  3. Dominio citosólico de 21 aminoácidos de lonxitude dentro da célula, que está implicado na función de sinalización do TF.

Nótese que os dominios do factor VIIa, dominios GLA, únense en presenza de calcio a fosfolípidos cargados negativamente, e esta unión potencia enormemente a unión do factor VIIa ao factor tisular.

Distribución nos tecidos

editar

Algunhas células liberan TF en resposta a danos nos vasos sanguíneos (ver o seguinte parágrafo) e algunhas fano só en resposta a mediadores inflamatorios (células endoteliais/macrófagos).

O TF exprésase nas células que normalmente non están expostas ao sangue circulante como as células endoteliais (por exemplo, células do músculo liso) e as células que rodean os vasos sanguíneos (por exemploo, os fibroblastos). Isto pode cambiar cando o vaso sanguíneo sofre danos por unha lesión física ou rotura de placas ateroscleróticas. A exposición a células que expresan o TF durante a lesión permite a formaciónn do complexo de TF co factor VII. O factor VII e o TF forman un complexo equimolar en presenza de ións calcio e isto leva á activación do factor VII na superficie da membrana.

A superficie interna do vaso sanguíneo consta de células endoteliais. As células endoteliais non expresan o TF excepto cando están expostas a moléculas inflamatorias como o factor de necrose tumoral-alfa (TNF-alpha). Outro tipo celular que expresa o TF na superficie celular en condicións inflamatorias é o monocito (un leucocito).

Tromboplastina

editar

Historicamente, a tromboplastina era un reactivo de laboratorio, xeralmente derivado de fonte placentaria, usada en ensaios de tempo de protrombina. A tromboplastina por si soa podía activar a vía de coagulación extrínseca. Cando se manipulaba no laboratorio, podía obterse un derivado chamado tromboplastina parcial, que era utilizada para medir a vía intrínseca. Esta proba denomínase tempo de tromboplastina parcial ou tempo de trompoblastina activado. Ata moito máis tarde non se identificaron os compoñentes da tromboplastina e da tromboplastina parcial. A tromboplastina está formada por fosfolípidos e por factor tisular, e cómpren ambos os dous para a activación da vía extrínseca, mentres que a tromboplastina parcial non contén factor tisular. O factor tisular non é necesario para activar a vía intrínseca.

Interaccións

editar

O factor tisular interacciona co factor VII.[7][8]

Galería

editar
  1. "Entrez Gene: F3 coagulation factor III (thromboplastin, tissue factor)". 
  2. Guo W, Wang H, Zhao W, Zhu J, Ju B, Wang X (January 2001). "Effect of all-trans retinoic acid and arsenic trioxide on tissue factor expression in acute promyelocytic leukemia cells". Chinese Medical Journal 114 (1): 30–4. PMID 11779431. 
  3. Bogdanov VY, Balasubramanian V, Hathcock J, Vele O, Lieb M, Nemerson Y (April 2003). "Alternatively spliced human tissue factor: a circulating, soluble, thrombogenic protein". Nature Medicine 9 (4): 458–62. PMID 12652293. doi:10.1038/nm841. 
  4. Ruf W, Disse J, Carneiro-Lobo TC, Yokota N, Schaffner F (July 2011). "Tissue factor and cell signalling in cancer progression and thrombosis". Journal of Thrombosis and Haemostasis. 9 Suppl 1 (Suppl 1): 306–15. PMC 3151023. PMID 21781267. doi:10.1111/j.1538-7836.2011.04318.x. 
  5. Eriksson O, Ramström M, Hörnaeus K, Bergquist J, Mokhtari D, Siegbahn A (November 2014). "The Eph tyrosine kinase receptors EphB2 and EphA2 are novel proteolytic substrates of tissue factor/coagulation factor VIIa". The Journal of Biological Chemistry 289 (47): 32379–91. PMC 4239594. PMID 25281742. doi:10.1074/jbc.M114.599332. 
  6. Muller YA, Ultsch MH, de Vos AM (February 1996). "The crystal structure of the extracellular domain of human tissue factor refined to 1.7 A resolution". Journal of Molecular Biology 256 (1): 144–59. PMID 8609606. doi:10.1006/jmbi.1996.0073. 
  7. Carlsson K, Freskgård PO, Persson E, Carlsson U, Svensson M (June 2003). "Probing the interface between factor Xa and tissue factor in the quaternary complex tissue factor-factor VIIa-factor Xa-tissue factor pathway inhibitor". European Journal of Biochemistry 270 (12): 2576–82. PMID 12787023. doi:10.1046/j.1432-1033.2003.03625.x. 
  8. Zhang E, St Charles R, Tulinsky A (February 1999). "Structure of extracellular tissue factor complexed with factor VIIa inhibited with a BPTI mutant". Journal of Molecular Biology 285 (5): 2089–104. PMID 9925787. doi:10.1006/jmbi.1998.2452. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Ligazóns externas

editar