Arquitectura isabelina

Renacemento inglés: Hardwick Hall (1590-1597). Os moitos montantes longos son típicos do Renacemento inglés, mentres que a loggia é italiana.

A arquitectura isabelina (Elizabethan architecture en inglés) é o termo dado á arquitectura renacentista en Inglaterra, durante o reinado da raíña Isabel I chamado período isabelino (finais do século XVI e principios do século XVII).

Historia

O período corresponde ao manierismo e comezos do Barroco en Italia, ao Renacemento tardío en Francia e ao Herreriano ou manierismo clasicista durante a Unión Ibérica.

Características

Estilisticamente seguiu a arquitectura Tudor (que pode considerarse gótico tardío) e tivo continuidade no século XVII a través da chamada arquitectura palladiana, tamén de influencia italiana, introducida por Ínigo Jones.

A arquitectura renacentista chegou a Inglaterra durante o reinado de Isabel I, xa que se estendeu aos Países Baixos, onde, entre outras características, adquiriu versións do frontón holandés, e as cintas flamengas con deseños xeométricos adornan as paredes e as paredes. Ambas estas características pódense ver nas torres de Wollaton Hall e de novo na Montacute House. Esta foi tamén a época na que as casas inglesas adoptaron algúns conceptos italianos como ter unha longa galería como sala de recepción principal. En Inglaterra o Renacemento tendeu a manifestarse en grandes casas cadradas altas como Longleat House. Estes edificios tiñan moitas veces torres simétricas que deixan entrever a evolución da arquitectura fortificada medieval.

Véxase tamén

Outros artigos

• Renacemento
• Renacemento hispánico
• Renacemento do século XII
• Renacemento portugués
• Renacemento carolinxio
• Renacemento italiano
• Renacemento nórdico

----

Este artigo sobre arquitectura é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---