Castelo de Castilnovo

Castelo de Castilnovo
ben de interese cultural
Concello	Condado de Castilnovo
Provincia	Segovia
Comunidade autónoma	Castela e León
Coordenadas	41°14′17″N 3°45′35″O
Estilo arquitectónico
Estilo orixinal	románico (s. XII-XV)
Estilo actual	Restaurado
[ editar datos en Wikidata ]

O castelo de Castilnovo é unha fortificación medieval situado na vila de Condado de Castilnovo, na provincia de Segovia. En xuño de 1931 foi declarado Ben de Interese Cultural.

É de orixe é árabe, construído entre os séculos XII e XV en estilo mudéxar toledano, obra de alarifes árabes. Foi sede do condado de Castilnovo, e pertenceu a Álvaro de Luna, á familia Zúñiga (antes Estúñiga), e aos Duques de Frías. O topónimo da vila fai referencia á fortificación, "Castelo Novo". É coñecido tamén como castelo de Galofre.

Encóntrase na depresión do val do río San Juan (afluente do Duratón), entre Villafranca e Valdesaz. Está ben conservado e cun frondoso arboredo.

Descrición

O seu estado actual pouco lembra á época califal, debido ás múltiples modificacións ao longo da historia, responsables da amálgama de estilos arquitectónicos que sobre a fortificación se superpoñen. É unha mestura entre fortaleza e pazo, de planta cadrada, na cal destacan as súas impoñentes torres, tres prismáticas e outras tres cilíndricas, que perden sinxeleza ao estaren adornadas de numerosos balcóns e ventanais, algúns encadrados con alfiz, aximezados, con arcos de ferradura, conopiais e apuntados. Nel pódese ver unha bela mestura de pedra de cadeirado, con ladrillos mudéxares e cachotaría, todo iso rodeado dunha densa vexetación que cobre unha boa parte do edificio. Dentro do castelo existe un patio de armas e varias salas museo, así como unha biblioteca.

Historia

A orixe do castelo está aínda na penumbra. Algúns investigadores atribúeno a Abderramán I, quen o fundaría no século VIII. Outros investigadores inclínanse por atribuírllo a Almanzor no século X. Lamentable non quedan restos desa época tan remota. Nos séculos XII e XIII datamos os arcos apuntados do lado Oeste do Patio de Armas. Posteriormente, fóronse pegando as seis torres: Solaina, Porta e Vella, e máis tarde as do Mouro, Caracol e Álvaro de Luna. As últimas reformas remóntanse aos séculos XIX e XX.

Aloxou os reis de Aragón, Fernando I e Leonor. Posteriormente Xoán II fixo entrega deste ao seu valido, Álvaro de Luna. Á morte deste Henrique IV entregou Castilnovo a Juan Pacheco.

É adquirido posteriormente, xunto cunha grande extensión de terreo ao seu arredor, por Fernando o Católico, creando deste xeito o Condado de Castilnovo para ser cedido como dote para a súa neta Juliana Ángela de Velasco e Aragón, primeira condesa de Castilnovo, en 1557. No século XVI aloxou os fillos do rei de Francia, Francisco I, como reféns, trala Batalla de Pavia.

En 1859 o príncipe alemán de Hohenzollern, o seu propietario, vendeullo a José Galofre, secretario e pintor de Cámara da raíña Isabel II. Foi restaurado no século XIX. O castelo pertenceu despois aos marqueses de Quintanar,quen o venderon a unha asociación hispano-mexicana, chamada Castilnovo S.A., convertendo este nunha gran mansión.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Páxina da Comunidad de Villa y Tierra de Sepúlveda