Fosfatidilinositol
| Fosfatidilinositol | |
|---|---|
 | |
Outros nomes PI, PtdIns | |
| Propiedades | |
| Fórmula molecular | C47H83O13P |
| Masa molecular | 886,56 g/mol, neutro con composición de ácidos graxos 18:0, 20:4 |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. | |
O fosfatidilinositol (abreviado PI ou PtdIns) é un fosfolípido que contén o polialcohol cíclico inositol, e é un compoñente minoritario das membranas celulares eucarióticas e bastante raro nas bacterias.
O inositol do fosfatidilinositol pode ser fosforilado para formar fosfoinosítidos monofosfato (PIP), bisfosfato (PIP2) e trifosfato (PIP3).
Biosíntese
[editar | editar a fonte]A síntese do fosfatidilinositol está catalizada pola fosfatidilinositol sintase e implica ao CDP-diacilglicerol e o L-myo-inositol,[1] e é unha ruta bastante distinta da utilizada para sintetizar fosfatidilcolina ou fosfatidiletanolamina. O encima fosfatidilinositol sintase está localizado principalmente no retículo endoplasmático, e nos lévedos pode aparecer tamén na cara citosólica da membrana plasmática.
Química
[editar | editar a fonte]O fosfatidilinositol é un fosfoglicérido, xa que está formado por unha glicerina (ou glicerol) unida a dous ácidos graxos, que forman un diacilglicérido, que está unido polo OH libre da glicerina a un fosfato e este está unido ao inositol. O fosfatidilinositol é un lípido anfipático porque ten unha parte polar (o inositol e o fosfato) e unha parte apoar (o diacilglicérido).
Os ácidos graxos máis comúns nos fosfoinosítidos son o ácido esteárico na posición SN1 e o ácido araquidónico, na SN2. De feito, o fosfatidilinositol dos alimentos é a fonte principal de ácido araquidónico necesario para sintetizar eicosanoides como as prostaglandinas. A hidrólise dos fosfoinosítidos rende un mol de glicerina, dous moles de ácidos graxos, un mol de inositol e un, dous ou tres moles de ácido fosfórico, dependendo do número de fosfatos unidos no anel de inositol. Os fosfoinosítidos considéranse os fosfolípidos máis ácidos.
Fosfoinosítidos
[editar | editar a fonte]As formas fosforiladas do fosfatidilinositol denomínanse fosfoinosítidos [2] e xogan un importante papel como lípidos sinalizadores, na transdución de sinais, no tránsito de substancias a través da membrana [3] e na regulación do ADN. O fosfatidilinositol xa ten normalmente un fosfato, pero os fosfoinosítidos teñen fosfatos adicionais unidos ao inositol. O anel de inositol pode ser fosforilado por unha serie de encimas quinases nos seus grupos hidroxilo 3, 4 e 5 en seis combinacións posibles. Porén, é característico que os hidroxilos 2 e 6 non estean fosforilados debido á impedimentos estéricos.
Os sete tipos de fosfoinosítidos seguintes foron atopados en animais:
Fosfatidilinositol monofosfatos:
- Fosfatidilinositol 3-fosfato, tamén chamado PtdIns3P ou PI(3)P
- Fosfatidilinositol 4-fosfato, tamén coñecido como PtdIns4P ou PI(4)P
- Fosfatidilinositol 5-fosfato, tamén denominado PtdIns5P ou PI(5)P
Fosfatidilinositol bisfosfatos:
- Fosfatidilinositol 3,4-bisfosfato, tamén chamado PtdIns(3,4)P2 ou PI(3,4)P2
- Fosfatidilinositol 3,5-bisfosfato, tamén chamado PtdIns(3,5)P2 ou PI(3,5)P2
- Fosfatidilinositol 4,5-bisfosfato, tamén coñecido como PtdIns(4,5)P2, PI(4,5)P2 ou tamén, simplemente, PIP2
Fosfatidilinositol trisfosfato:
- Fosfatidilinositol 3,4,5-trisfosfato, abreviado como PtdIns(3,4,5)P3 ou PI(3,4,5)P3 ou PIP3.
Estes fosfoinosítidos tamén se encontran nas plantas, coa excepción do PIP3[4].
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Mathews Chrisotphe K., van Holde, K.E.; Ahern, Kevin G., (2005). Biochemistry Third Edition.
- ↑ Kuksis, A. Inositol Phospholipid Metabolism and Phosphatidyl Inositol Kinases. Laboratory Techniques in Biochemistry and Molecular Biology, Volume 30, 970 pp. (Elsevier, Amsterdam) (2003)
- ↑ Di Paolo G, De Camilli P (2006). "Phosphoinositides in cell regulation and membrane dynamics". Nature 443 (7112): 651–7. PMID 17035995. doi:10.1038/nature05185.
- ↑ Muller-Roeber B Pical C (2002). Inositol Phospholipid Metabolism in Arabidopsis. Characterized and Putative Isoforms of Inositol Phospholipid Kinase and Phosphoinositide-Specific Phospholipase C.
