Saltar ao contido

Fritz Strassmann

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaFritz Strassmann

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(de) Fritz Straßmann Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(de) Friedrich Wilhelm Straßmann Editar o valor en Wikidata
22 de febreiro de 1902 Editar o valor en Wikidata
Boppard, Alemaña Editar o valor en Wikidata
Morte22 de abril de 1980 Editar o valor en Wikidata (78 anos)
Maguncia, Alemaña Editar o valor en Wikidata
ResidenciaAlemaña Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Hanover (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Director de teseOtto Hahn Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoQuímica, Química analítica e Fisión nuclear Editar o valor en Wikidata
Lugar de traballo Maguncia Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónquímico, científico nuclear, profesor universitario, membro da resistencia Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade de Maguncia
Sociedade Kaiser Wilhelm
Instituto de Química Max Planck (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Membro de
Familia
IrmánsOtto Straßmann Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fontePhysicists: Biographical Dictionary (en) Traducir, (p.304) Editar o valor en Wikidata

Fritz Strassmann (Boppard, 22 de febreiro de 1902 - Maguncia, 22 de abril de 1980) foi un químico analítico alemán.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Formouse na Escola Técnica Superior da cidade de Hannover e foi investigador do Instituto Kaiser Wilhelm entre os anos 1929 e 1945. Negouse a unirse ao Partido Nazi ou a calquera organización afín, e pasou a colaborar con Otto Hahn, con quen descubriu en 1938 que cando se bombardeaba con neutróns o núcleo dun átomo este fragmentábase en dous átomos máis pequenos. Este fenómeno, coñecido coma fisión nuclear, foi a base das primeiras bombas atómicas así coma dos reactores nucleares.

Levou a cabo tamén diversos estudos referidos ao grupo de elementos químicos coñecidos como transuránidos. En 1946 foi nomeado profesor de química inorgánica da Universidade de Maguncia e en 1953 director do departamento de química do Instituto Max Planck.