Illa Ellesmere
| |||||
| Epónimo | Francis Egerton, 1º conde de Ellesmere  | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Localización | |||||
| |||||
| Estado | Canadá | ||||
| Territorio | Nunavut | ||||
| Capital | Grise Fiord | ||||
| Poboación | |||||
| Poboación | 146 (0 hab./km²) | ||||
| Xeografía | |||||
| Parte de | |||||
| Superficie | 196.235 km² | ||||
| Medición | 440 ( ) × 820 ( ) km | ||||
| Bañado por | Baía de Baffin e Jones Sound | ||||
| Altitude | 2.616 m | ||||
| Punto máis alto | Pico Barbeau (2.616 m) | ||||
| Identificador descritivo | |||||
| Fuso horario | |||||
A illa de Ellesmere (en inglés: Ellesmere Island; en inuit: Umingmak Nuna, que significa "terra de bois almiscleiros[1]) pertence á Rexión Qikiqtaaluk no territorio canadense de Nunavut. Forma parte das illas da Raíña Isabel, con Cabo Columbia que é o punto máis setentrional das illas árticas do Canadá. Comprende unha superficie de 196.235 km² e unha lonxitude total de 830 km.[2] o que a converte na décima maior illa do mundo e a terceira maior illa do Canadá. O sistema montañoso da Cordilleira Ártica cobre gran parte da illa de Ellesmere, converténdoa na máis montañosa do arquipélago ártico canadense. O Salix arctica é a única especie de planta leñosa que crece na illa de Ellesmere.[3]
Nela está a vila máis ao norte do mundo, Alert.
Historia
[editar | editar a fonte]Os primeiros habitantes humanos da illa de Ellesmere foronn pequenas tribos esparcidas pola zona para cazar caribús de Peary, bois almiscleiros e mamíferos mariños ao redor do 2000-1000 a. de C.[4]
Como era o caso dos cazadores Dorset (ou Palaeoesquimós) e os pioneiros neoesquimós, membros das culturas Inuit, Thule tardía, Ruin Island e Post-Ruin Island que tamén se asentaron e utilizaron a Península de Bache tanto no verán como no inverno, ata que as circunstancias ambientais, ecolóxicas e posiblemente sociais fixeron que a zona fose abandonada. Foi a última rexión no Alto Ártico canadense en ser despoboada durante a Pequena Idade de Xeo, o que testemuña a súa importancia económica xeral como parte da esfera cultural do Estreito de Smith, da cal era parte ocasionalmente e outras veces o principal compoñente do asentamento.[5]
Os Viquingos das colonias de Groenlandia alcanzaron a illa de Ellesmere, a illa Skraeling e a illa ruon durante expedicións da caza e negociando cos grupos de Inuit.[5] As infrecuentes estruturas na península Bache poden ser os restos do período tardío dunha casa comunal Dorset.[6]
O primeiro europeo en ver a illa logo da pequena idade de xeo foi William Baffin en 1616. A illa de Ellesmere foi nomeada así en 1852 durante a expedición de Edward Augustus Inglefield na honra do político inglés, Francis Egerton, 1º barón de Ellesmere (1800-57).[7] A expedición estadounidense dirixida por Adolphus Greely en 1881 cruzou a illa de leste a oeste,[8] fundando Forte Conger na parte norte da illa. A expedición de Greely atopou bosques fósiles na illa de Ellesmere a finais de 1880. O fiorodo Stenkul foi explorado por primeira vez en 1902 por Per Schei, membro da 2ª Expedición Polar Noruega de Otto Sverdrup.
A plataforma de xeo de Ellesmere foi documentada pola expedición británica ao ártico de 1875-76, na cal unha travesía de recoñecemento do tenente Pelham Aldrich foi desde Cape Sheridan (82°28′N 61°30′O / 82.467, -61.500) en dirección oeste ata Cape Alert (82°16′N 85°33′O / 82.267, -85.550), un percorrido de case 400 km no que recoñeceu tamén a plataforma de xeo Ward Hunt. En 1906 Robert Peary liderou unha expedición no norte da illa Ellesmere, desde o cabo Sheridan ao longo da costa ata o lado occidental do Estreito de Nansen (93° W). Durante a expedición de Peary, a plataforma de xeo era continua. Unha estimación moderna é que cubría 8900 km².[9]
En 2011, Jon Turk e Erik Boomer completaron a primeira circunnavegación coñecida da illa de Ellesmere.[10]
Poboación
[editar | editar a fonte]En 2016, a poboación da illa de Ellesmere censouse en 191 habitantes. Hai tres asentamentos na illa de Ellesmere, Alert (62 habitantes),[11] Eureka (poboación permanente 0, pero fogar dunha pequena poboación temporal), e Grise Fiord(pob. 129 habitantes).[12] Politicamente, forma parte da Rexión de Qikiqtaaluk.
Canadian Forces Station (CFS) Alert é o asentamento máis setentrional do mundo. Co fin da Guerra Fría e a chegada das novas tecnoloxías que permiten a interpretación remota de datos, a poboación no inverno reduciuse a 62 civís e persoal militar desde 2016.
Eureka, que é o terceiro asentamento máis setentrional do mundo, consiste en tres áreas, "Eureka Aerodrome" que inclúe "Fort Eureka" (os cuarteis para o persoal militar que mantén o equipo de comunicacións da illa), a estación meteorolóxica Environment Canada, e o Laboratorio de Investigación Atmosférica do Medio Ambiente Polar (PEARL), anteriormente o Observatorio do Ozono Estratosférico do Ártico (ASTRO). Eureka ten a temperatura media anual máis baixa e a menor precipitación de calquera estación meteorolóxica no Canadá.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Dick, Lyle (2001). Muskox Land: Ellesmere Island in the Age of Contact. University of Calgary Press. ISBN 1-55238-050-5.
- ↑ Véxase no The Atlas of Canada, dispoñible en: http://atlas.nrcan.gc.ca/site/english/learningresources/facts/islands.html#artic Arquivado 22 de xaneiro de 2013 en Wayback Machine.
- ↑ Ed Kemmick (25 de outubro 2007). "Researcher: Study of poles needed". Billingsgazette.net. Consultado o 25 de outubro de 2007.
- ↑ Civilization.ca. "Arctic History". Arquivado dende o orixinal o 23 de setembro de 2008.
- ↑ 5,0 5,1 Schledermann, P; McCullough, KM (2003). Late Thule culture developments on the central east coast of Ellesmere Island. Copenhagen, Denmark: Danish Polar Center.
- ↑ Schledermann, Peter (maio de 1981). "Eskimo and Viking Finds in the High Arctic". National Geographic 159 (5): 584.
- ↑ "Ellesmere Island". The Canadian Encyclopedia Online. Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 23 de abril de 2009.
- ↑ Dick, Lyle (2001). Muskox Land: Ellesmere Island in the age of contact. University of Calgary Press. p. 631.
- ↑ Jeffries, Martin O. (marzo 1986). "Ice Island Calvings and Ice Shelf Changes, Milne Ice Shelf and Ayles Ice Shelf, Ellesmere Island, N.W.T" (PDF). Arctic 39 (1). doi:10.14430/arctic2039. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 28 de setembro de 2019. Consultado o 10 de xuño de 2017.
- ↑ "Odd Couple’s Amazing Trek: 1,500 Arctic Miles by Kayak". The New York Times. 2012-01-18.
- ↑ Statistics Canada
- ↑ Statistics Canada
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Illa Ellesmere  |
