Lingua de sinais española
| Lingua de Sinais Española Lengua de Signos Española | ||
|---|---|---|
| Creado por: | — | |
| Total de usuarios: | Uns 100.000 | |
| Categoria (propósito): | Lingua de signos | |
| Escrita: | Non posúe un sistema de escritura estandarizado universalmente | |
| Status oficial | ||
| Lingua oficial de: | Recoñecida como lingua oficial para a comunidade xorda en España | |
| Regulado por: | Confederación Estatal de Persoas Xordas (CNSE) en España | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | --
| |
| ISO 639-2: | sgn | |
| ISO 639-3: | ssp
| |
| Mapa | ||
| Status | ||
| Lingua recoñecida e protexida baixo leis estatais | ||
A Lingua de Signos Española (LSE) é a lingua de signos, ou lingua de signos, utilizada principalmente polas persoas xordas españolas e as persoas que viven ou interactúan con elas. Aínda que non hai estatísticas totalmente fiables, calcúlase que conta con máis de 100.000 usuarios rexistrados, para os que un 20-30% é a súa segunda lingua. Está recoñecido legalmente desde 2007.[1] [2]
Desde un punto de vista estritamente lingüístico, LSE refírese a unha variedade de lingua de signos utilizada nunha extensa zona centro-interior da Península Ibérica, coa cidade de Madrid como epicentro cultural e lingüístico, con modalidades propias nalgunhas zonas. con sede en Asturias, Aragón, Murcia, zonas de Andalucía Occidental (Sevilla, por exemplo) e arredor da provincia de Burgos.[2]
Intelixibilidade
[editar | editar a fonte]A intelixibilidade mutua co resto das linguas de signos usadas en España é xeralmente alta debido a un léxico moi compartido. Con todo, a Lingua de Sinais Catalá, a Lingua de Signos Valenciana comparten menos do 75% do seu vocabulario co resto dos dialectos españois, o que as fai dialectos ou mesmo linguas claramente distintos da Lingua de Signos Española (dependendo dos métodos empregados para determinar lingua fronte a dialecto). Algúns lingüistas consideran ambas estas e a LSE tres variantes dunha lingua de signos polimórfica.
Os dialectos da Lingua de Signos Española usados no leste de Andalucía, Illas Canarias, Galiza e País Vasco son os máis distintivos lexicalmente (entre un 10 e un 30% de diferenza no uso de substantivos, dependendo do caso).
Actualmente, en España, segundo a Confederación Estatal de Persoas xordas (CNLSE), só se recoñecen dúas linguas de signos: a lingua de signos española e a lingua de signos catalá.[3]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Universidad Complutense de Madrid, ed. (2003). "Signos" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 30 de abril de 2018. Consultado o 24 de setembro de 2024.
- ↑ 2,0 2,1 Gascón Ricao, Antonio; Storch de Gracia y Asensio, José Gabriel. "SIGNapuntes". Universidad Complutense de Madrid. Curso de verano sobre “Actualización de conocimientos lingüísticos y culturales de la lengua de señas española” San Lorenzo de El Escorial, 18 a 22 de agosto del 2003: 24-46. Consultado o 16 de febreiro de 2019.
- ↑ Centro de Normalización Lingüística de la Lengua de Signos Española (CNLSE) (ed.). "Lengua". Arquivado dende o orixinal o 17 de febreiro de 2019. Consultado o 24 de setembro de 2024.
