Lockheed P-3 Orion
Lockheed P-3 Orion | |
---|---|
Tipo | patrulla marítima |
Fabricante | Lockheed Lockheed Martin Kawasaki Aerospace Company |
Primeiro voo | novembro de 1959 |
Introducido | agosto de 1962 |
Principais usuarios | Armada dos Estados Unidos Armada da República da China Forza Marítima de Autodefensa do Xapón Armada de Corea do Sur |
Produción | 1961 - 1990 |
Unidades construídas | 757 |
Variantes | Lockheed AP-3C Orion Lockheed CP-140 Aurora Lockheed EP-3 Lockheed WP-3D Orion |
O Lockheed P-3 Orion é un avión catrimotor antisubmarino e de vixilancia marítima desenvolvidopara a Armada dos Estados Unidos e introducido nos anos 60. Lockheed baseouno no avión comercial L-188 Electra e distínguise doadamente deste pola súa agulla de cola, usada para albergar o detector de anomalías magnéticas (MAD) de submarinos.
Ao longo dos anos, o P-3 experimentou numerosos desenvolvementos de deseño, sobre todo nos seus paquetes electrónicos. Numerosas armadas e forzas aéreas de todo o mundo seguen a usar o tipo principalmente para patrullas marítimas, recoñecemento, guerra antisuperficie e guerra antisubmarina.[1]
Construíronse un total de 757 P-3.[2] En 2012, uniuse ao feixe de avións militares, incluíndo o Boeing B-52 Stratofortress, o Boeing KC-135 Stratotanker, o Lockheed C-130 Hercules e o Lockheed U-2 que o exército dos Estados Unidos leva máis de 50 anos utilizando.
No século XXI, o Boeing P-8 Poseidon propulsado por turboventiladores comezou a complementar, e finalmente substituirá, aos P-3 da Armada dos Estados Unidos.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "The US Navy -- Fact File: P-3C Orion long range ASW aircraft". web.archive.org. 2011-03-16. Archived from the original on 16 de marzo de 2011. Consultado o 2024-04-07.
- ↑ "P-3 Orion Research Group". www.p3orion.nl. Consultado o 2024-04-07.