Louison Bobet

Louison Bobet
	; (1951)
Biografía
Nacemento	(fr) Louis Bobet ; 12 de marzo de 1925 ; Saint-Méen-le-Grand, Francia
Morte	13 de marzo de 1983 (58 anos); Biarritz, Francia
Causa da morte	cancro de cerebro
Lugar de sepultura	Saint-Méen-le-Grand
Residencia	Fontenay-sous-Bois
Actividade
Ocupación	ciclista, membro da resistencia francesa
Nacionalidade deportiva	Francia
Deporte	ciclismo en ruta
Participou en
1958	1958 Challenge Desgrange-Colombo (en) (6º)
1957	1957 Challenge Desgrange-Colombo (en) (4º)
1956	1956 Challenge Desgrange-Colombo (en) (5º)
1955	1955 Challenge Desgrange-Colombo (en) (2º)
1954	1954 Challenge Desgrange-Colombo (en) (3º)
1953	1953 Challenge Desgrange-Colombo (en) (2º)
1952	1952 Challenge Desgrange-Colombo (en) (6º)
1951	1951 Challenge Desgrange-Colombo (en) (1º)
1950	1950 Challenge Desgrange-Colombo (en) (9º)
1948	1948 Challenge Desgrange-Colombo (en) (7º)
	Tour de Francia
Familia
Irmáns	Jean Bobet
Premios
	(1954) Champion des champions français de L'Équipe (en) ; (1953) Champion des champions français de L'Équipe (en) ; Order of Glory (en) ;

Louis Bobet, alcumado Louison, nado en Saint-Méen-le-Grand (Bretaña) o 12 de marzo de 1925 e finado o 12 de marzo de 1983, foi un ciclista francés, o primeiro en gañar tres veces seguidas o Tour de Francia.

Traxectoria

A súa primeira participación no Tour foi en 1947, abandonou entre bágoas nos Alpes o que lle valeu o alcume desprezativo de La Bobette. En 1948 colleu a camisola amarela na terceira etapa para perdela ao día seguinte e recuperala na sexta etapa grazas a súa vitoria en Biarritz. Pero nos Alpes o veterano Gino Bartali reventou a carreira con tres vitorias sucesivas que lle valeron o triunfo final. Bobet, cun honroso cuarto posto e dúas vitorias, era máis ca unha promesa.

A mala fortuna impediulle rematar o Tour de 1949, pero no de 1950 facía podio ao ser terceiro. Ao ano seguinte o seu equipo, aínda desconfiando das súas posibilidades, centrouse no seu líder Raphaël Géminiani que faría segundo. Bobet que viña de facerse co gran premio da montaña no Giro de Italia gañaría unha tirada pero acadaría un discreto posto vinte na clasificación xeral. Ese ano vencería na Milán-San Remo e no Giro da Lombardía.

Tras un ano sen Tour no que venceu no prestixioso Gran Premio das Nacións, en 1953 no 50 aniversario da carreira, será o gran dominador da rolda francesa. Pero as ausencias de Fausto Coppi, Ferdi Kübler, Hugo Koblet e outras estrelas aínda semellaban restar méritos ao logrado. As cousas quederán claras en 1954 cando se proclamou vencedor sacándolle 15 minutos a Kübler. Por fin se viu nel un gran campión, o que tería a súa rúbrica ao adxudicarse o campionato do mundo de fondo en estrada. Coa terceira vitoria de 1955 acabará pasando á historia. Ese ano faríase tamén coa Dauphiné Libéré

Problemas de saúde impediranlle correr o Tour nos anos vindeiros, pero deixou clara a súa afouteza na París-Roubaix de 1956. En 1957 era segundo no Giro cunha tirada no seu haber. O seu derradeiro Tour finalizado será o de 1958 no que acabaría de sétimo. En total fíxose na carreira francesa con 11 tiradas.