Peter Arundell
Biografía | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nacemento | 8 de novembro de 1933 Ilford, Reino Unido | ||||||||||||||||
Morte | 16 de xuño de 2009 (75 anos) King's Lynn, Reino Unido (pt) | ||||||||||||||||
Causa da morte | Fibrose pulmonar | ||||||||||||||||
Actividade | |||||||||||||||||
Ocupación | piloto de Fórmula Un (1963–1966), piloto de automobilismo | ||||||||||||||||
Carreira militar | |||||||||||||||||
Rama militar | Royal Air Force | ||||||||||||||||
Deporte | automobilismo | ||||||||||||||||
|
Peter Arundell nado en Ilford, Essex o 8 de novembro de 1933[1] e finado en King's Lynn, Norfolk, Inglaterra o 16 de xuño de 2009. Foi un británico piloto de carreiras de Inglaterra, que competiu na Fórmula 1 para o equipo Lotus. Participou en 13 Grandes Premios do Campionato do Mundo, logrando 12 puntos de campionato.
Arundell converteuse nun piloto de carreiras profesional logo de terminar o seu servizo na Royal Air Force, competindo con coches Elva e Lotus. pronto gañou unha carreira de Fórmula Júnior disputada en Inglaterra, o trofeo John Davy no encontro do Boxing Day Brands Hatch nun Elva-D.K.W. en 1959.[2] En 1962 gañou o campionato británico da Fórmula Júnior nun Lotus, e tamén en 1963 nun Lotus 27. Tamén gañou a carreira de Fórmula Júnior de Mónaco en 1961 e 1962. Gañou a última carreira da Fórmula Júnior celebrada en Inglaterra, o Anglo-European Formula Júnior Trophy, tamén en Brands Hatch, en setembro de 1963, nun Lotus 27-Ford.[3]
Marcou a súa chegada ao Campionato Mundial de Fórmula Un en 1964 con dous podios. Foi considerado como unha gran promesa para o futuro e un gran piloto de apoio para o Campión do Mundo Jim Clark.[4]
En 1964, mentres competia na Fórmula 2 en Reims-Gueux, trompeou e foi golpeado a alta velocidade por Richie Ginther, Arundell saíu despedido do coche no impacto, o que lle fixo perder a maior parte da tempada de 1965. O xefe de Lotus Colin Chapman gardou o seu lugar no equipo para 1966, terminando terceiro na súa reaparición na carreira fóra de campionato do Gran Premio de Suráfrica Grand Prix en East London o 1 de xaneiro de 1966.[5] Non gozou de grande éxito e ao final dese ano retirouse da Fórmula Un, comezando só 11 carreiras.[6]
Retirouse das carreiras por completo en 1969, e máis tarde trasladouse a Florida, onde creou a compañía de software Mystique, responsable entre outros xogos da famosa Custer's Revenge.
Resultados Completos na Fórmula Un
[editar | editar a fonte](Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
Ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | Pos. | Puntos |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1963 | Team Lotus | Lotus 25 | Climax V8 | MON | BEL | NED | FRA NTS |
GBR | ALE | ITA | USA | MEX | RSA | NC | 0 |
1964 | Team Lotus | Lotus 25 | Climax V8 | MON 3 |
NED 3 |
BEL 9 |
FRA 4 |
GBR | ALE | AUT | ITA | USA | MEX | 8º | 11 |
1966 | Team Lotus | Lotus 43 | BRM H16 | MON | BEL NTS |
FRA Ret |
17º | 1 | |||||||
Lotus 33 | BRM V8 | GBR Ret |
NED Ret |
ALE 12 |
ITA 8 |
MEX 7 |
|||||||||
Climax V8 | USA 6 |
Resultados fora do campionato
[editar | editar a fonte](Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
Ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1961 | Team Lotus | Lotus 18 | Climax 4 en liña | LOM | GLV | PAU | BRX | VIE | AIN | SYR | NAP | LON | SIL | SOL NTS |
KAN | DAN | MOD | FLG | OUL | LEW | VAL | RAN | NAT | RSA |
1962 | Team Lotus | Lotus 21 | Climax 4 en liña | CAP | BRX | LOM NCG |
LAV | GLV | PAU | AIN | INT | NAP | ||||||||||||
Lotus 24 | Climax V8 | MAL NCG |
CLP | SOL NCG |
KAN | MED NCG |
DAN | OUL | RAN | NAT | ||||||||||||||
BRM V8 | RMS Ret1 |
|||||||||||||||||||||||
1963 | Team Lotus | Lotus 25 | Climax V8 | LOM | GLV | PAU | IMO | SYR | AIN | INT NCG |
ROM | SOL 2 |
KAN | MED | AUT NTS |
OUL NCG |
RAN | |||||||
1964 | Team Lotus | Lotus 25 | Climax V8 | DMT Ret |
NWT 2 |
SYR 3 |
AIN 3 |
INT 3 |
SOL | MED | RAN | |||||||||||||
1966 | Team Lotus | Lotus 33 | Climax V8 | RSA 3 |
SYR | INT | OUL NTS2 |
- 1 Following problems with his own car, Jim Clark took over Arundell's car but then ran out of fuel.
- 2 The engine in Jim Clark's Lotus 43 blew up during practice and Clark took over Arundell's car.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Driver: Arundell, Peter". Autocourse Grand Prix Archive. Arquivado dende o orixinal o 21 de febreiro de 2006. Consultado o 27 de novembro de 2007.
- ↑ Motor Sport, febreiro de 1960, páxina 109. See also cover photograph.
- ↑ The Autocar, setembro de 1963, páxinas 514, 540.
- ↑ "Peter Arundell". lastingtribute.co.uk. Arquivado dende o orixinal o 21 de xuño de 2009. Consultado o 17 de xuño de 2009.
- ↑ Motor Sport, febreiro 1966, Page 90.
- ↑ "Peter Arundell Profile - Drivers - GP Encyclopedia - F1 History on Grandprix.com". Grandprix.com. Consultado o 9 de xaneiro de 2016.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Peter Arundell |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |