Quercus cerris

Quercus cerris

Quercus cerris

Pouco preocupante

Reino:	Plantae
Subreino:	Tracheobionta
División:	Magnoliophyta
Clase:	Magnoliopsida
Subclase:	Hamamelidae
Orde:	Fagales
Familia:	Fagaceae
Xénero:	Quercus
Especie:	Q. cerris

Nome binomial

Quercus cerris
Linnaeus, 1753

Área de distribución de Quercus cerris

Sinonimia

Véxase o texto

Quercus cerris, coñecido na bibliografía internacional, entre outros, con nome de carballo turco,^[1] ou carballo cabeludo,^[2] é unha árbore da familia das fagáceas, que se distribúe polo sur e o sueste de Europa e en Asia Menor.

Taxonomía

Descrición

A especie foi descita en 1753 por Linneo na páxina 997 da súa obra Species Plantarum.^[3]

Etimoloxía

Para a do xénero véxase Quercus.

O epíteto específicico, cerris, provén da voz latina cerrus, que pode traducirse como "de lugares pedregosos".^[4]

Sinónimos

Adenais de polo nome actualmente válido, a especie coñeceuse tamén polos sinónimo]]s:^[5]

Quercus lanuginosa (Lam. in Lamarck & A.DC., 1778)
Quercus frondosa Mill., 1759
Quercus aegilops Scop., 1772
Quercus crinita Lam., 1785
Quercus haliphlaeos Lam., 1785
Quercus austriaca[Willd., 1805
Quercus tournefortii Willd., 1805
Quercus secondatii Steud., 1821
Cerris australis Raf., 1838
Cerris austriaca (Willd. Raf., 1838)
Cerris crinita (Lam. Raf., 1838)
Cerris paliphleos Raf., 1838
Quercus ragnal Lodd. ex Loudon 1838
Quercus cana Steud., 1841
Quercus crispa Steud., 1841
Quercus frondosa Steud., 1841
Quercus incisa Steud., 1841
Quercus variegata Lodd. ex Steud., 1841
Quercus pseudocerris Boiss., 1853
Quercus asplenifolia A.DC. in A.P.de Candolle, 1864
Quercus echinata Salisb. in A.P.de Candolle, 1864
Quercus heterophylla A.DC. in A.P.de Candolle, 1864
Quercus dentata S.Watson, 1873, nom. illeg.
Quercus raynal K.Koch, 1873
Quercus recurvisquamosa St.-Lag., 1882
Quercus nicotrae Lojac., 1907
Quercus × ambrozyana Simonk., 1909
Quercus tukhtensis Czeczott, 1932
Quercus thracica Stef. & Nedjalkov, 1956

Características

É unha árbore caducifolia coa copa ancha que alcanza os 10 m de altura. Ten o tronco coa casca agrisada e con grandes fisuras que terminan agretándose e formando placas cadradas e convexas. As follas son oblongas coas marxes dentadas, lixeiramente ásperas e con pelos ríxidos na face e pubescentes no envés. O froito é un aquenio, unha landra, coa metade ou dous terzos aloxados no interior da cúpula, con escamas longas e rematadas en punta e curvadas cara a fóra.