Repolo

Repolo, cru
Valor nutricional por 100 g
Enerxía	103 kJ (25 kcal)
Carbohidratos	5.8 g
Azucres	3.2 g
Fibra alimentaria	2.5 g
Graxas	0.1 g
Proteínas	1.28 g
Vitaminas	Cantidade %DV†
Tiamina (B1)	5% 0.061 mg
Riboflavina (B2)	3% 0.040 mg
Niacina (B3)	2% 0.234 mg
Ácido pantoteico (B5)	4% 0.212 mg
Vitamina B6	10% 0.124 mg
Ácido fólico (B9)	11% 43 μg
Vitamina C	44% 36.6 mg
Vitamina K	72% 76 μg
Minerais	Cantidade %DV†
Calcio	4% 40 mg
Ferro	4% 0.47 mg
Magnesio	3% 12 mg
Manganeso	8% 0.16 mg
Fósforo	4% 26 mg
Potasio	4% 170 mg
Sodio	1% 18 mg
Cinc	2% 0.18 mg
Outros constituíntes	Cantidade
Fluoruro	1 µg
	Ligazón á base de datos USDA
	Units; μg = microgramos • mg = miligramos; IU = Unidades internacionais;
	†As porcentaxes son aproximadas empregando a recomendación de US para os adultos. ; Fonte: Base de datos USDA Nutrient

Repolo

Repolos nunha leira

Clasificación científica

Reino:	Plantae
División:	Magnoliophyta
Clase:	Magnoliopsida
Orde:	Brassicales
Familia:	Brassicaceae
Xénero:	Brassica
Especie:	B. olearacea

Nome trinomial

Brassica oleracea var. capitata
L. (1753)

O repolo (Brassica oleraceae var. capitata)^[1] é unha variedade de col, planta comestible da familia das brasicáceas. É unha herbácea bienal, cultivada como anual, cuxas follas poden ser ovais, oblongas ou lisas e forman unha cabeza moi característica.

As diferentes variedades foron obtidas a partir da especie brava, coñecida xa desde hai séculos, a través dos cruzamentos e da selección para as adaptar a condicións climáticas diferentes.

Emprégase moito na gastronomía galega, especialmente polo inverno, en caldos e cocidos.

Cultivo

O seu cultivo como verdura destinada á alimentación humana e animal remóntase á antigüidade e estendeuse a partir de formas salvaxes orixinarias da Europa meridional.

O repolo ou col pode sementarse nun primeiro momento en interiores (en sementeiro ou alcouve) ou directamente no exterior. Como todos os membros da familia das Brassicaceae, ten a súa colleita nas épocas máis frescas do ano, aínda que preferentemente en outono.

O control dos parasitos dos cultivos é de grande importancia, en particular en relación ós ataques das eirugas de moitas bolboretas da familia das Pieridae.

Variedades

Existen dúas variedades principais de repolos: as de cedo (temperás) e as serodias.

Repolo de cedo: as variedades temperás maduran en 50 días aproximadamente. Producen ollos pequenos e destínanse ó consumo inmediato, xa que non resisten o almacenamento.
Repolo serodio: as variedades serodias maduran ós 80 días, producen ollos moito máis grandes e destínanse á provisión invernal.

Menú dun banquete:
**C E N A**
DADA POR AMIGOS E ADEMIRADORES, VELLOS
E RAPACES, A O PETRUCIO E INSINE
HISTORIADOR
M A N U E L M U R G U Í A
PARA FESTEXALO NA NOITE D'HOXE
Zelme de garabanzos en caldo de repolo
Revoltixo de arroz con peixes, polos e froitos da terra
Peixota á cruñesa
Lombo de terneira asado.
LAMBETADAS:
A Coruña, 2 de marzo de 1909.

repolos comúns
(B. oleracea var. capitata f. alba)
col de Filder
(B. oleracea var. capitata f. acuta)
col lombarda
(B. oleracea var. capitata f. rubra)
col de Saboya
(B. oleracea var. sabauda).

Consumo

Consómese tanto cociñado como en ensalada e pódese conservar cocido, conxelarse tras escaldar primeiro e incluso preparalo como chucrut (col fermentada que se utiliza como condimento ou acompañamento).

Composición e propiedades

O repolo é rico en vitaminas C e A, calcio e β-caroteno, ademais de ter un alto contido de fibra.

Notas

↑ Manuel González González, Dicionario de alimentación e restauración - galego-castelán-inglès Arquivado 24 de maio de 2015 en Wayback Machine., Termigal. Real Academia Galega. Edita Xunta de Galicia, 2012. (Repolo: p. 211, 266)

Véxase tamén

Outros artigos

[1] Manuel González González, Dicionario de alimentación e restauración - galego-castelán-inglès Arquivado 24 de maio de 2015 en Wayback Machine., Termigal. Real Academia Galega. Edita Xunta de Galicia, 2012. (Repolo: p. 211, 266)

[1]