Salinidade

A salinidade é o contido de sal disolto nun corpo de auga. Dito doutra maneira, é válida a expresión salinidade para referirse ó contido salino en solos ou en auga. O sabor salgado da auga débese a que contén cloruro de sodio. A porcentaxe media que existe nos océanos é de 35 gramos por cada litro de auga. Ademais, esta salinidade varía segundo a intensidade da evaporación ou se a achega de auga doce dos ríos aumenta en relación á cantidade de auga. A acción e efecto de variar a salinidade denomínase salgadura.

Definicións

Este proceso de evaporación é máis intenso nas zonas ecuatoriais, e menor nas zonas temperadas e polares. As augas superficiais son máis salgadas porque a evaporación fai que a concentración de sal aumente. O contido salino de moitos lagos, ríos ou regos é tan pequeno que a esas augas se lles chama auga doce. O contido de sal na auga potable é, por definición, menor a 0,05%. Senón, a auga é sinalada como salobre, ou definida como salina se contén de 3 a 5% de sal en volume. Por riba do 5% considérase salmoira. O océano é naturalmente salino con aproximadamente 3,5% de sal. Algúns lagos ou mares son máis salinos: o Mar Morto, por exemplo, ten un contido superficial de arredor do 15%.

O termo técnico de salinidade no océano é halinidade, xa que se basea realmente nos ións haluros; o ión cloruro é o anión máis abundante entre os elementos disoltos. En oceanografía, foi tradicional expresar a halinidade, non en porcentaxe, senón en partes por mil (ppt ou ‰), que é aproximadamente gramos de sal por litro de solución: g/L. Antes de 1978, a salinidade ou halinidade expresábase como ‰, baseándose na relación de condutividade eléctrica da mostra de "auga de Copenhague" (un medio acuoso "auga de mar" artificial, feito para servir como "estándar"). En 1978, os oceanógrafos redefinen a salinidade en Unidades Prácticas de Salinidade (psu): relación de condutividade dunha mostra de auga de mar cunha solución estándar de KCl. Como as relacións non teñen unidades, pero non é o caso aquí xa que 35 psu exactamente equivale a 35 g de sal por L de solución.

Aínda que parecese exotérica e escura esta maneira de medir concentracións, é moi práctica; pero será preciso lembrar que a salinidade é a suma en peso de moitos e diferentes elementos dentro dun volume dado de auga. Unha determinación precisa de salinidade non só como concentración de solutos, é coñecer a cantidade de cada substancia (como por ex., o cloruro de sodio) que require de química analítica, fronte a unha simple determinación de peso do residuo seco logo de evaporar a mostra (un método de determinar "salinidade"). O volume é influenciado pola temperatura da auga; e a composición dos sales non é constante (aínda que é moi semellante, en capas semellantes, nos océanos). As augas salinas dos mares interiores poden ter unha composición diferente da dos océanos. Por esta razón, estas augas son denominadas salinas, diferenciándose das oceánicas, onde se aplica o termo halina.

Sistemas de clasificación de corpos de auga baseados na salinidade

SERIES TALÁSICAS >300 ‰.

• Hiperhalina 60 a 80 ‰.
• Metahalina 40 ‰.
• Mixoeuhalina 30 ‰.
• Polihalina 18 ‰.
• Mesohalina 5 ‰.
• Oligohalina 0,5 ‰.

A auga mariña é a do océano, outra notación é mar euhalino. O seu rango de salinidade é de 30 a 35‰. Mares salobres son augas con salinidade entre 0,5 a 29‰ e mares metahalinos de 36 a 40‰. Todas estas augas entran en talásicas pola súa salinidade é do océano; definíndose como homoiohalinas se a salinidade non varía moito no tempo (esencialmente invariante). A Táboa, modificada por Por (1972), segue o "Sistema de Venecia" (1959).

En contraste cun ambiente homoiohalino, están certos ambientes poiquilohalinos (que poderían chegar a ser talásicos) onde a variación de salinidade é bioloxicamente significativa (Dahl, 1956). As augas poiquilohalinas varían de 0,5 ‰ a máis de 300 ‰. A característica destas augas é a súa variación en salinidade sobre un rango estacional bioloxicamente afectante, ou noutras escalas de tempo. Para poñelo simple, estes son corpos de auga que varían en salinidade. Cando o contido salino da auga chega a cristalizar sales, estase en presenza de auga salobre.

Consideracións ambientais

A salinidade é un factor ecolóxico de alta importancia, influenciando moito sobre os tipos de organismos que poderán vivir neses corpos de auga. A salinidade inflúe sobre as especies de plantas que poderán vivir en determinada auga, ou en terras humedecidas con determinadas augas. As plantas adaptadas a condicións salinas chámanse halófitas.

Algúns organismos (maiormente bacterias) que poden vivir en condicións moi salinas clasifícanse como halófilos extremófilos. Un organismo que pode vivir nun amplo rango de salinidades é un eurihalino.

O sal é difícil de sacar da auga, sendo que o contido salino é un importante factor para determinar a potabilidade da auga.