cocheiro

Galego

• Etimoloxía: de coche.

• Pronuncia: /kɔˈt͡ʃejɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

cocheiro (ms: cocheiro; mpl: cocheiros; fs: cocheira; fpl: cocheiras)

1. Persoa que guía os cabalos dunha carroza, coche ou carruaxe.

Traducións

• Alemán: Kutscher ^(de)
• Castelán: cochero ^(es)
• Catalán: cotxer ^(ca)
• Chinés: 教练司机 ^(zh)
• Danés: kusk ^(da)
• Francés: cocher ^(fr)
• Húngaro: kocsis ^(hu)
• Inglés: coachman ^(en)
• Islandés: ekill ^(is)
• Italiano: cocchiere ^(it)
• Neerlandés: koetsier ^(nl)
• Polaco: woźnica ^(pl)
• Portugués: cocheiro ^(pt)
• Ruso: извозчик ^(ru)
• Sueco: kusk ^(sv)

Portugués

• Etimoloxía: de coche.

• Pronuncia: /ku.ˈʃɐj.ɾu/ (AFI)

Substantivo masculino

cocheiro (ms: cocheiro; mpl: cocheiros; fs: cocheira; fpl: cocheiras)

1. Cocheiro.