arpa

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués arpa, do latín harpa, do protoxermánico *harpǭ.

• Pronuncia: [ˈaɾpa̝] (AFI)

Substantivo feminino

arpa (sg: arpa; pl: arpas)

1. (Música) Instrumento musical de corda pulsada composto por un marco resonante e unha serie variable de cordas tensadas entre a sección inferior e a superior. As cordas poden ser pulsadas cos dedos ou cunha púa ou plectro.

Termos relacionados

• arpista

Traducións

• Francés: harpe ^(fr).
• Ruso: арфа ^(ru).
• Albanés: harpë ^(sq)
• Alemán: Harfe ^(de)
• Inglés: harp ^(en)
• Árabe: قِيثَارَة ^(ar) (qīṯāra)
• Armenio: տավիղ ^(hy) (tavił)
• Bielorruso: арфа ^(be) (árfa)
• Bretón: telenn ^(br)
• Búlgaro: арфа ^(bg) (árfa)
• Catalán: arpa ^(ca)
• Chinés: 竖琴 ^(zh) (shùqín)
• Coreano: 하프 ^(ko) (hapeu)
• Croata: harfa ^(hr)
• Danés: harpe ^(da)
• Castelán: arpa ^(es)
• Esperanto: harpo ^(eo)
• Estoniano: harf ^(et)
• Finés: harppu ^(fi)
• Gaélico escocés: clàrsach ^(gd)
• Irlandés: cláirseach ^(ga)
• Galés: telyn ^(cy)
• Xeorxiano: არფა ^(ka) (arpa)
• Grego: άρπα ^(el) (árpa)
• Hebreo: נבל ^(he) (nevé)
• Hebreo antigo: כִּנּור ^(hbo)
• Húngaro: hárfa ^(hu)
• Ido: harpo ^(io)
• Indonesio: harpa ^(id)
• Islandés: harpa ^(is)
• Italiano: arpa ^(it)
• Xaponés: ハープ ^(ja) (hāpu)
• Letón: arfa ^(lv)
• Lituano: arfa ^(lt)
• Macedonio: харфа ^(mk) (harfa)
• Neerlandés: harp ^(nl)
• Noruegués: harpe ^(no)
• Occitano: arpa ^(oc)
• Persa: چنگ ^(fa) (čang)
• Polaco: harfa ^(pl)
• Portugués: harpa ^(pt)
• Romanés: harpă ^(ro), harfă ^(ro)
• Serbio: харфа ^(sr) (harfa)
• Eslovaco: harfa ^(sk)
• Esloveno: harfa ^(sl)
• Sueco: harpa ^(sv)
• Checo: harfa ^(cs)
• Turco: arp ^(tr)
• Ucraíno: арфа ^(uk) (árfa)
• Tagalo: arpa ^(tl)
• Asturiano: arpa ^(ast)
• Vasco: harpa ^(eu)
• Manés: claasagh ^(gv)
• Feroés: harpa ^(fo), hørpa ^(fo)
• Xeorxiano: არფა ^(ka)
• Hiligaynon: arpa ^(hil)
• Calmuco: ятх ^(xal)
• Khmer: ពិណ ^(km) (pɨn)
• Baixo alemán: Harp ^(nds)
• Malaio: harpa ^(ms)
• Maorí: hāpa ^(mi)
• Normando: harpe ^(nrf)
• Noruegués nynorsk: harpe ⁽ⁿⁿ⁾
• Serbocroata: харфа ^(sh), harfa ^(sh)
• Suahili: kinubi ^(sw)
• Usbeco: arfa ^(uz)
• Yiddish: האַרפֿע ^(yi), האַרף ^(yi)

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música

Asturiano

• Etimoloxía: do latín harpa, do protoxermánico *harpǭ.

Substantivo feminino

arpa (sg: arpa; pl: arpes)

1. (Música) Arpa.

Castelán

• Etimoloxía: do latín harpa, do protoxermánico *harpǭ.

Substantivo feminino

arpa (sg: arpa; pl: arpas)

1. (Música) Arpa.

Catalán

• Etimoloxía: do latín harpa, do protoxermánico *harpǭ.

Substantivo feminino

arpa (sg: arpa; pl: arpes)

1. (Música) Arpa.

Hiligaynon

• Etimoloxía: do latín harpa, do protoxermánico *harpǭ.

Substantivo

arpa

1. (Música) Arpa.

Italiano

• Etimoloxía: do latín harpa, do protoxermánico *harpǭ.

• Pronuncia: ['arpa] (AFI)

Substantivo feminino

arpa (sg: arpa; pl: arpe)

1. (Música) Arpa.

Termos relacionados

• arpista

Occitano

arpa¹

• Etimoloxía: do latín harpa, do protoxermánico *harpǭ.

Substantivo feminino

arpa (sg: arpa; pl: arpas)

1. (Música) Arpa.

arpa²

Substantivo feminino

arpa (sg: arpa; pl: arpas)

1. Pouta.

Tagalo

• Etimoloxía: do castelán arpa, do latín harpa, do protoxermánico *harpǭ.

Substantivo

arpa

1. (Música) Arpa.

Variantes

• alpa