Birilerini, bir şeyleri hayatımdan çıkarma konusunda hiç bir zaman başarılı olamadım. Şöyle bir geçmişe bakıyorum da hep geride kalan olmuşum. Mevsimler geçmiş, insanlar gitmiş. Ellerim, kalbim boşlukta süzülüyor. Şimdilerde hissettiğim kocaman bir boşluk ve tamamıyla karanlık. Oysa ki tam da yaşadığım Sabahattin Ali'nin dediği gibi,
"Gözümde tüten ne şehirler, ne insanlar, ne de kırlar ve ormanlardı. Açık denizleri, etrafında duvar olmayan, uçsuz bucaksız yerleri arıyordum. Ama ruhumuz böyle gökyüzlerinde uçup dururken birdenbire yere inip insan küçüklüğü ile karşılaşmak ne tuhaf oluyor. "
