dźakowny
dźakowny
dźakowny (hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| kazus | singular f | singular m | singular n | dual | plural |
|---|---|---|---|---|---|
| nominatiw | dźakowna | dźakowny | dźakowne | dźakownej (dźakownaj) |
dźakowne (dźakowni) |
| genitiw | dźakowneje | dźakowneho | dźakowneho | dźakowneju | dźakownych |
| datiw | dźakownej | dźakownemu | dźakownemu | dźakownymaj | dźakownym |
| akuzatiw | dźakownu | dźakowny (dźakowneho) |
dźakowne | dźakownej (dźakowneju) |
dźakowne (dźakownych) |
| instrumental | dźakownej | dźakownym | dźakownym | dźakownymaj | dźakownymi |
| lokatiw | dźakownej | dźakownym | dźakownym | dźakownymaj | dźakownych |
| adjektiw | dźakowny |
|---|---|
| komparatiw | dźakowniši |
| superlatiw | najdźakowniši |
| absolutiw | nanajdźakowniši |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźa-kow-ny
Semantika
Synonymy:
- [1] dźakliwy, dźakny, dźakniwy
Wotwodźene wopřijeća:
- dźakownosć
Přełožki
[wobdźěłać]
|