Պիետրո Չիտատի

Պիետրո Չիտատի; իտալ.՝ Pietro Citati
Ծնվել է	փետրվարի 20, 1930
Ծննդավայր	Ֆլորենցիա, Իտալիայի թագավորություն
Վախճանվել է	հուլիսի 28, 2022 (92 տարեկան)
Վախճանի վայր	Roccamare, Կաստիլիոնե դելլա Պեսկաիա, Գրոսետո, Տոսկանա, Իտալիա
Գերեզման	Cemetery of Misericordia
Մասնագիտություն	գրող, գրական քննադատ, լրագրող և ակնարկագիր
Լեզու	իտալերեն
Քաղաքացիություն	Իտալիայի թագավորություն և Իտալիա
Կրթություն	Պիզայի համալսարան և Scuola Normale Superiore. Classe di Lettere e Filosofia? (1951)
Պարգևներ	արտասահմանյան գրականության Մեդիչիի մրցանակ Ստրեգա մրցանակ Բագուտտա մրցանակ և Q2107380?
	Pietro Citati Վիքիպահեստում

Պիետրո Չիտատի (իտալ.՝ Pietro Citati, փետրվարի 20, 1930(1930-02-20)^[1]^[2], Ֆլորենցիա, Իտալիայի թագավորություն^[2]^[3] - հուլիսի 28, 2022(2022-07-28)^[4]^[2], Roccamare, Կաստիլիոնե դելլա Պեսկաիա, Գրոսետո, Տոսկանա, Իտալիա^[5]), իտալացի գրականագետ, կենսագիր, էսսեիստ։

Կենսագրություն

Ծնվել է Ֆլորենցիայում, սիցիլիացի ազնվականի ընտանիքում։ Մանկությունն ու պատանեկությունն անցկացրել է Թուրինում, որտեղ հաճախել է սոցիալական ինստիտուտ, հետագայում՝ Մասիմո դ'Ազելիոյի անվան ավագ դպրոց։ 1942 թվականին՝ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ ընտանիքի հետ տեղափոխվել է Լիգուրիա։ Պատերազմից հետո Պիետրո Չիտատին վերադարձել է Տոսկանա և 1951 թվականին ավարտել Պիզայի համալսարանի ժամանակակից գրականության բաժինը։ Նա սկսել է իր կարիերան որպես գրականագետ։

1954-1959 թվականներին իտալերեն է դասավանդել Ֆրասկատիի և Հռոմի արվարձանների մասնագիտական դպրոցներում։ 1960֊ական թվականներին թղթակցել է «Il Giorno», «Corriere della Sera» օրաթերթերին։

Ալեքսանդր Մակեդոնացու, Գյոթեի, Լև Տոլստոյի, Կաֆկայի, Պրուստի, Քեթրին Մենսֆիլդի կենսագրությունների, «Կանանց դիմանկարները» գրքի հեղինակն է^[7]։

Պիետրո Չիտատիի գրքերը թարգմանվել են բազմաթիվ լեզուներով, մի շարք գրական մրցանակների դափնեկիր է^[8]։

Մահացել է 2022 թվականի հուլիսի 27-ին, 92 տարեկան հասակում^[9]։

Աշխատություններ

Goethe (1970,
Alessandro Magno (1974)
La primavera di Cosroe (1977)
Vita breve di Katherine Mansfield (1980,
Il migliore dei mondi impossibili (1982)
Tolstoj (1983, переизд. 1996,
Ritratti di donne (1992)
La colomba pugnalata (1995,
La luce della notte (1996,
L’armonia del mondo (1998)
Il male assoluto (2000)
La mente colorata (2002)
Israele e Islam. Le scintille di Dio (2003)
La morte della farfalla (2006)
La malattia dell’infinito (2008)
Leopardi (2010)
La rivelazione segreta di Ermete Trismegisto (2011)
Elogio del pomodoro (2011)
Il Don Chisciotte (2013)

Ծանոթագրություններ

Արտաքին հղումներ

(Ֆրանսերեն) Dans la peau d'Italo Calvino Արխիվացված 2020-10-30 Wayback Machine con Pietro Citati et Neri Marcorè su ARTE France
III - PIETRO CITATI - Rivista Primi Piani
(իտալերեն)Profiel

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պիետրո Չիտատի» հոդվածին։

[_f22675b501edc99f-1] 1,0 ^1,1 Vegetti Catalog of Fantastic Literature (իտալ.)

[_a1b278b0c18302cf-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 ^2,7 https://www.lemonde.fr/disparitions/article/2022/07/30/la-mort-de-l-ecrivain-et-critique-pietro-citati_6136670_3382.html

[_5e8fa860d5950e88-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 Scuola Normale Superiore Elenco degli alunni della Scuola Normale Superiore di Pisa dal 1847 al 1970 (իտալ.) — Pisa: Pacini Editore, 1973. — P. 23. — 104 p.

[_62d5f582728bbe74-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 E' morto Pietro Citati

[_833b93dcc8e71663-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 https://firenze.repubblica.it/cronaca/2022/07/28/news/firenze_pietro_citati_morte_legame_origini-359507019/

[_bd39500e037a6a01-6] ttps://www.ilgiunco.net/2022/08/03/sepolto-al-cimitero-della-misericordia-pietro-citati-riposera-accanto-alla-moglie-elena/

[7] Pierluigi Pietricola, Intervista con Pietro Citati - L'unico dovere dello scrittore è verso la letteratura, su italialibri.net, 21 novembre 2005. URL consultato il 13 gennaio 2019.

[8] Nomi «eccellenti» tra due secoli

[9] E' morto Pietro Citati

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]