2P/Էնկե
 2P/Էնկե (Էնկեի գիսաստղ, 1786 I; 1795; 1805; 1819 I; 1822 II; 1825 III; 1829; 1832 I; 1835 II; 1838; 1842 I; 1845 IV) 2P/Encke | |
|---|---|
 | |
| Հիմնական տվյալներ | |
| Հայտնաբերվել է | 17 հունվարի, 1786[1] թ. (Յոհան Էնկեի կողմից) |
| Ուղեծրային տվյալներ | |
| Պերիհելին | 0,3302 ա. մ. |
| Ապոհելին | 4,11 ա. մ. |
| Մեծ կիսաառանցք | 2,2178 ա. մ. |
| Էքսցենտրիսիտետ | 0,8471 |
| Սիդերիկ պարբերություն | 3,30 a |
| Թեքվածություն | 11,76° |
| Ֆիզիկական հատկանիշներ | |
| Շառավիղ | 4,8 կմ[1] |
| Մթնոլորտային տվյալներ | |
2P/Էնկե (նույնպես անվանվում է Էնկեի գիսաստղ կամ Գիսաստղ Էնկե), ամենակարճ պարբերությամբ գիսաստղն է, պարբերությունը կազմում է 3,3 տարի։ Առաջին անգամ այն դիտարկվել է Պիեր Մեշայնի կողմից 1786 թվականի հունվարին, սակայն այն ժամանակ չի ճանաչվել որպես պարբերական գիսաստղ։ 1819 թվականին գիսաստղի ուղեծիրը հաշվարկվել է Յոհան Էնկեի կողմից, և ինչպես և Հալեյի գիսաստղի դեպքում այն անվանվել է ուղեծրի հաշվարկողի, այլ ոչ հայտնաբերողի անունով։ Ինչպես և գիսաստղերի մեծամասնությունը Էնկեի գիսաստղը ունի շատ ցածր ալբեդո, անդրադաձնելով իր վրա ընկնող լույսի միայն 4,6%-ը։ Գիսաստղի միջուկի տրամագիծը կազմում է 4,8 կմ[1]։
Հայտնաբերում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ինչպես և հետևում է գիսաստղի պաշտոնական անվանումից, այն երկրորդ հայտնաբերված պարբերական գիսաստղն էր, Հալեյի գիսաստղից հետո։ Այն անկախ իրարից դիտարկել են մի քանի աստղագետներ, օրինակ Կարոլին Հերշելը 1795 թվականին[2] և Ժան-Լուի Պոնը 1818 թվականին[3]։ Գիսաստղի ուղեծիրը հաշվարկել է Յոհան Էնկեն հաշվարկների արդյունքում պարզեց, որ 1786 (անվանված 2P/1786 B1), 1795 (2P/1795 V1), 1805 (2P/1805 U1) և 1818 (2P/1818 W1) թվականներին դիտարկված գիսաստղերը միևնույն մարմինն էին։ 1819 թվականին նա հրատարակեց իր հետևությունները Correspondance astronomique ամսագրում, և կանխագուշակեց գիւսաստղի հայտնությունը 1822 (2P/1822 L1) թվականին։ Գիսաստղը դիտարկվեց 1822 թվականի հունիսի 2-ին Կառլ Ռյումկերի կողմից Պարամատա աստղադիտարանում[4]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «JPL Small-Body Database Browser: 2P/Encke» (2017-03-04 last obs). Վերցված է 2017 թ․ մարտի 13-ին.
- ↑ Herschel, Caroline Lucretia (1876). Herschel, Mrs. John (ed.). Memoir and Correspondence of Caroline Herschel. London: John Murray, Albemarle Street.
- ↑ Biographical Encyclopedia of Astronomers. էջ 924.
- ↑ Kronk, Gary. «2P/Encke». Gary W. Kronk's Cometography. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 5-ին.
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Orbital simulation from JPL (Java) / Ephemeris
- 2P/Encke at the Minor Planet Center's Database
- Gary W. Kronk's Cometography page for 2P
- 2P/Encke at CometBase database
- 2P/Encke light curve by Seiichi Yoshida
- Comets and the Bronze Age Collapse
- Solar Storm Tears Tail From Comet Encke Արխիվացված 2009-03-02 Wayback Machine
- HI-1A movie showing Comet Encke (April 2007)
- Importance in history of luminiferous aether, search for Encke's comet
| ||||||||||||||||||||||||
